Co konkretnie napisało Ministerstwo Finansów? Na wstępie zauważyło, że podjęta 24 października 2011 uchwała Izby Finansowej NSA (II FPS 7/10) podtrzymująca dotychczasowe stanowisko NSA wyrażone w uchwale siedmiu sędziów z 24 maja 2010 (II FSK 1/10) ostatecznie przesądziła, że „wartość zindywidualizowanych abonamentów medycznych zakupionych przez pracodawcę dla pracowników jest przychodem ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu.

Abonament medyczny stanowi bowiem nieodpłatne świadczenie, a przychód z tego tytułu powstaje w momencie otrzymania uprawnienia do korzystania z usług medycznych (abonamentu medycznego), a nie w momencie skorzystania z konkretnej usługi medycznej”.

Płatnik ma prawo skorygować

Dalej czytamy: „Płatnikowi, który nie dopełnił obowiązków, nałożonych przepisami art. 31 i art. 38 ustawy o PIT (np. nie pobrał i nie wpłacił podatku od świadczenia z tytułu abonamentu medycznego), przysługuje prawo do skorygowania, na podstawie art. 81 § 1 ustawy  Ordynacja podatkowa, deklaracji PIT-4R i odprowadzenia zaległego podatku dochodowego na rachunek właściwego organu podatkowego wraz z odsetkami za zwłokę oraz skorygowania informacji PIT-11.

Odsetki za zwłokę naliczane są w tym przypadku od dnia następującego po dniu upływu terminu, w którym płatnik był obowiązany dokonać wpłaty zaliczki na rachunek organu podatkowego, do dnia zapłaty zaliczki – włącznie z tym dniem”.

Co będzie, gdy płatnik nie skorzysta z prawa do korekty? Ministerstwo odpowiada, że konsekwencją „jest wszczęcie przez organ podatkowy postępowania podatkowego i wydanie decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika na podstawie art. 30 § 4 ordynacji podatkowej”.

Podatnik też ma zapłacić

Dalej jest najbardziej kontrowersyjny fragment odpowiedzi. Zadaliśmy bowiem również pytanie o odpowiedzialność pracownika. Chcieliśmy się dowiedzieć, czy art. 26a § 1 ordynacji podatkowej powoduje, że organy podatkowe nie mogą się domagać od niego zapłaty podatku od pakietów medycznych, gdy pracodawca nie pobrał zaliczek.

Przypomnijmy, że zgodnie z tym przepisem podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 i 18 ustawy o PIT (m.in. wynagrodzenie za pracę), do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Ministerstwo Finansów odpowiedziało, że „podatnik nie jest zwolniony od obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym wszystkich swoich dochodów podlegających opodatkowaniu i zapłaty obliczonego od tych dochodów podatku.

W przypadku, gdy w zeznaniu podatkowym nie wykazał on wszystkich dochodów podlegających opodatkowaniu, może złożyć korektę zeznania stosownie do treści art. 81 § 1 ustawy  Ordynacja podatkowa i uregulować zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę, naliczonymi za okres od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku do dnia zapłaty podatku – włącznie z tym dniem.

Podkreślić przy tym należy, że art. 26a ordynacji podatkowej nie odnosi się do sytuacji, gdy płatnik, wskutek błędu związanego z kwalifikacją podatkowoprawną pakietu medycznego otrzymanego przez pracownika, nie pobrał podatku od tego świadczenia”.

Niestety Ministerstwo Finansów w żaden sposób nie uzasadniło, dlaczego art. 26a nie ma w tej sytuacji zastosowania. Eksperci nie zgadzają się jednak z tym stanowiskiem.

Na koniec MF wskazało jedynie, że „odpowiedzialność podatnika i płatnika za zobowiązania podatkowe ustaje po upływie okresu przedawnienia tego zobowiązania. Zgodnie z art. 70 § 1 ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności”.

Zobacz Stanowisko Ministerstwa Finansów w sprawie zasad opodatkowania abonamentów medycznych

Czytaj również: