Przy całkowitym zamortyzowaniu środka trwałego kosztem mogą być tylko wydatki związane z samą transakcją.

[ramka][b]Przykład[/b]

Pan Kowalski sprzedał firmową maszynę za 40 000 zł. Jej wartość początkowa wynosiła 60 000 zł, natomiast dokonane do momentu sprzedaży odpisy amortyzacyjne 35 000 zł. Tak więc pan Kowalski jako przychód z działalności wykaże 40 000 zł.

Natomiast kosztem będzie 25 000 zł (60 000 zł – 35 000 zł).[/ramka]

[ramka][b]Przykład[/b]

Pan Nowak sprzedał samochód ciężarowy, który był środkiem trwałym w jego firmie. Wcześniej go jednorazowo zamortyzował, zaliczając do kosztów jego wartość początkową (cena zakupu minus VAT). Kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży mogą więc być jedynie wydatki poniesione w związku z samą transakcją. [/ramka]

Czy musimy wykazywać przychód, jeśli wycofamy środek trwały z firmy, przeznaczymy go na potrzeby osobiste i dopiero później sprzedamy?

[b]Tak[/b]. Tego obowiązku unikniemy wtedy, gdy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wycofaliśmy składnik majątku z działalności, do dnia jego zbycia upłynie sześć lat.

[srodtytul]Nie zawsze w księdze [/srodtytul]

Przychód ze sprzedaży środka trwałego wpisujemy w kolumnie 8. podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast koszt wykazujemy w kolumnie 13. księgi. Dochód zostanie doliczony do pozostałych zysków z działalności i opodatkowany według skali (lub podatkiem liniowym, w zależności od tego, jak przedsiębiorca rozlicza się z urzędem).

Kiedy nie trzeba wykazać przychodu ze sprzedaży firmowego majątku? W art. 14 ust. 2 pkt 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o PIT[/link] wymienione są składniki majątku przedsiębiorstwa, których odpłatne zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności.

Tak więc sprzedaż innych rzeczy nie będzie w ten sposób opodatkowana. Jeśli pozbywamy się składników wyposażenia firmy, których wartość nie przekracza 1500 zł, przychód z tego tytułu będzie opodatkowany jako przychód z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych. Tak więc zapłacimy daninę fiskusowi tylko wtedy, gdy rzecz sprzedaliśmy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym ją nabyliśmy.

[ramka][b]Przykład[/b]

Pan Jankowski w kwietniu 2009 r. kupił na potrzeby działalności używany komputer. Zapłacił za niego 1300 zł i zaliczył wydatek bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W marcu 2010 r. go sprzedał. Przychód nie będzie opodatkowany, gdyż od nabycia sprzętu minęło pół roku.[/ramka]

[srodtytul]Ryczałtowcy i kartowicze [/srodtytul]

Przy sprzedaży firmowego majątku podatek zapłacą też ryczałtowcy. Tak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FBEC9FC94D27980CFA0D56A6CC97DA0F?id=183933]ustawy o ryczałcie[/link]. Podatek ten wyniesie 3 proc. przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz elementów wyposażenia, z wyjątkiem tych, których wartość jest niższa niż 1500 zł.

[b]Inaczej jest u tych, którzy rozliczają się z fiskusem za pomocą karty podatkowej. Płacą stały podatek w wysokości ustalonej przez urząd skarbowy i nie muszą go zwiększać przy sprzedaży firmowego majątku.[/b]

Potwierdziło to [b]Ministerstwo Finansów w piśmie z 31 grudnia 2004 r. (PB2/MW-033-0350-1406/04)[/b], w którym czytamy: „Podatek dochodowy w formie karty podatkowej ustalany jest odrębnie na każdy rok podatkowy w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego.

Podatnicy korzystający z tej formy opodatkowania są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.

W konsekwencji podatnicy ci nie muszą wykazywać również rzeczywistych przychodów z prowadzonej działalności.

Stawki karty podatkowej zostały bowiem tak skalkulowane, że odpowiadają wysokości podatków przypadających od przeciętnych w skali kraju przychodów i dochodów osiąganych przy określonym stanie zatrudnienia w danym rodzaju i zakresie działalności oraz w danej grupie miejscowości.

Tym samym [b]stawki karty podatkowej uwzględniają również podatek należny od przychodów uzyskanych ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej[/b] opodatkowanej w tej formie, jeżeli źródłem tych przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza”.

[b]Nie trzeba korygować odpisów[/b]

Środek trwały to rzecz, którą wykorzystujemy w działalności dłużej niż rok. Ale przedsiębiorca, który pozbędzie się środka trwałego jeszcze przed upływem roku, nie musi korygować odpisów amortyzacyjnych. Decyzję w sprawie okresu używania składnika majątku podejmuje bowiem sam podatnik.

Jeśli początkowo planował wykorzystywać rzecz w działalności dłużej niż rok, powinien zaliczyć ją do środków trwałych i amortyzować. Po sprzedaży powinien wykazać przychód i pomniejszyć go o niezamortyzowaną wartość rzeczy.

Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 21 grudnia 2009 r. (IBPBI/1/415-786/09/ZK)[/b], w której czytamy: „mimo iż urządzenia medyczne, będące środkami trwałymi, zostały sprzedane przed upływem roku ich użytkowania, to brak było podstaw prawnych do ich przekwalifikowania, tj. uznania ich za towary handlowe.

W konsekwencji nie zachodziła również konieczność skorygowania zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w okresie faktycznego wykorzystywania ww. urządzeń jako środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej”.