[b]Tak.[/b] Przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] mówią, że kosztem podatkowym mogą być wszystkie poniesione wydatki (poza wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy) pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Kosztami są zarówno wydatki bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem. Trzeba jednak wykazać, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
W razie wykorzystywania dla potrzeb działalności spółki samochodów osobowych nienależących do składników jej majątku niezbędna jest ewidencja przebiegu pojazdu. Sposób jej prowadzenia określa art. 16 ust. 5 ustawy o CIT. Tylko prawidłowe prowadzenie ewidencji umożliwi sprawdzenie, czy wykazane na jej podstawie wydatki spełniają przesłankę, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Brak ewidencji lub prowadzenie jej w sposób niepozwalający na stwierdzenie tych warunków powoduje, że wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego, niestanowiącego składnika majątku podatnika, nie może być zaliczony do kosztów podatkowych.
Spółka może zatem zaliczyć do kosztów zwrócone pracownikom wydatki związane z użytkowaniem samochodu dla jej potrzeb, poniesione w czasie podróży służbowej, w tym opłaty za przejazd autostradą i parkowanie. Warunkiem jest jednak właściwe ich udokumentowanie oraz prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu.
Rozliczenie jest też możliwe do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 13 listopada 2009 r. (IPPB5/423-537/09-4/PJ).[/b]
[b]Podstawa prawna: [/b]
[i]– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)[/link][/i]
