Wciąż są wątpliwości, czy likwidacja inwestycji musi być fizyczna, czy też wystarczy podjąć decyzję w tej kwestii.

[b]– W 2008 r. spółka z o.o. poniosła pewne koszty związane z budową magazynu. Między innymi rozpoczęto już prace fundamentowe. Obecnie rozważana jest sprzedaż bądź likwidacja tej inwestycji. Czy wydatki związane z inwestycją będziemy mogli zaliczyć w koszty podatkowe? – pyta czytelnik DF.[/b]

W razie odpłatnego zbycia zaniechanej inwestycji nie należy nakładów na nią traktować jako kosztów zaniechanej inwestycji, ale jako koszty sprzedaży tej inwestycji jako towaru. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są m.in. wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W przypadku sprzedaży niezakończonej inwestycji poniesione koszty stanowią koszty uzyskania przychodu. Służą bowiem osiągnięciu przychodu ze sprzedaży tej inwestycji. Tak było również przed 1 stycznia 2009 r. Obecnie wynika to wprost z przepisów.

Warto zauważyć, że art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, który mówi, że koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji, nie określa, czy chodzi o zbycie odpłatne, czy nieodpłatne. Trzeba tu jednak uwzględnić, że w razie nieodpłatnego zbycia tej inwestycji, np. jej darowizny, będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, na którego podstawie nie uważa się za koszty podatkowe darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

[srodtytul]Likwidacja nie tylko fizyczna[/srodtytul]

Zgodnie ze wspomnianym już art. 15 ust. 4f ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć koszty zaniechanej inwestycji w dacie jej likwidacji. Powstaje problem, czy chodzi tu o likwidację w sensie fizycznym, np. rozbiórkę zbudowanej do tej pory części budynku stanowiącego zaniechaną inwestycję, czy też wystarczy podjęcie decyzji o likwidacji, np. z powodu braku uzasadnienia ekonomicznego kontynuowania tej inwestycji i tym samym jej nieprzydatności.

Moim zdaniem tak jak możliwa jest likwidacja środka trwałego z powodu jego nieprzydatności i wykreślenie go z ewidencji środków trwałych, tak i w przypadku zaniechanej inwestycji możliwa jest jej likwidacja, mimo że fizycznie będzie nadal istniała. Istotne jest jednak podjęcie trwałej decyzji o likwidacji inwestycji (a nie np. tylko o zawieszeniu jej kontynuacji).

[b]Stanowisko takie zdaje się potwierdzać Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 12 czerwca 2009 r. (ITPB3/423-202/09/PS)[/b]. Czytamy w niej: „Z przedstawionych okoliczności wynika, iż z przyczyn finansowych oraz obecnej sytuacji na rynku spółka zrezygnowała jednak z modernizacji apteki. W związku z powyższym, w sytuacji rezygnacji z kontynuacji rozpoczętej inwestycji, wydatki poniesione na ten cel należy kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o treść art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Z zaniechaniem inwestycji mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji to rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Reasumując, stwierdzić należy, iż stanowisko podatnika, uznające, iż przedmiotowe wydatki, jako koszty zaniechanej inwestycji, powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o treść art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w dacie jej likwidacji, należy uznać za prawidłowe”.

[srodtytul]Niekorzystne interpretacje[/srodtytul]

Niestety, znaczna część organów podatkowych stoi na stanowisku, że aby zaliczyć do kosztów wydatki na zaniechaną inwestycję, musi być ona fizycznie zlikwidowana. [b]Taki pogląd wyraziła m.in. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 16 lipca 2009 r. (IPPB5/423-352/09/JC)[/b]: „zlikwidowanie inwestycji należy traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji (np. jej rozbiórka, złomowanie, zniszczenie) umożliwi uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty uzyskania przychodów. Z czynności tej sporządza się protokół likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji.

Reasumując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nierozliczonej dokumentacji jako wydatku związanego z zaniechaną inwestycją a protokół z komisyjnego zniszczenia będzie oznaczał zakończenie procesu likwidacji”.

Moim zdaniem takie stanowisko jest sprzeczne z celem ustawodawcy, który chciał umożliwić podatnikom zaliczenie do kosztów skutków nietrafnych decyzji inwestycyjnych, a nie narażać ich na nowe, nierzadko wysokie koszty związane z fizyczną likwidacją inwestycji. Tym bardziej że w niektórych sytuacjach może to być bardzo trudne. Czytelnik mógłby oczywiście zasypać wybudowane fundamenty, lecz trudno wymagać, aby zostały one całkowicie usunięte.

[srodtytul]Zmiana rodzaju działalności[/srodtytul]

Warto też zwrócić uwagę, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W odniesieniu do likwidacji zaniechanej inwestycji wprawdzie nie ma zastrzeżenia, że nie stanowi ona kosztu uzyskania przychodu, gdy utraciła przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Niemniej zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o CIT inwestycją są środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Ta w art. 3 ust. 1 pkt 16 mówi, że przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Podstawowe składniki definicji środka trwałego w ustawie o rachunkowości są takie same jak określone w przepisach podatkowych (art. 16a ust. 1 ustawy o CIT). Przez pojęcie środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zatem jest to definicja zawierająca te same warunki co definicja środka trwałego w rozumieniu przepisów podatkowych. W związku z tym należy uznać, że gdyby inwestycja utraciła przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, to nakłady na nią nie powinny być zaliczone do kosztów podatkowych. Potwierdzałaby to również wykładania „z większego na mniejsze”. Skoro bowiem likwidacja środka trwałego w związku ze zmianą rodzaju działalności nie powoduje powstania kosztów podatkowych, to tym bardziej likwidacja z tej przyczyny środka trwałego w budowie nie powinna generować kosztu uzyskania przychodu.

[ramka][b]Nakłady z lat poprzednich [/b]

Koszty likwidacji zaniechanej inwestycji mogą być kosztem podatkowym od 1 stycznia 2009 r. Żaden przepis przejściowy nie odnosi się natomiast do kwestii, kiedy taka inwestycja była rozpoczęta bądź kiedy została zaniechana. Oznacza to, że od 1 stycznia 2009 r. do kosztów podatkowych mogą być zaliczone koszty wynikające z likwidacji inwestycji, nawet jeżeli została ona zaniechana przed 1 stycznia 2009 r. Ważne by likwidacja nastąpiła w 2009 r. lub później. [/ramka]

[b][link=http://blog.rp.pl/goracytemat/2009/09/14/zaniechana-inwestycje-mozna-zaliczyc-do-kosztow/]Skomentuj artykuł[/link][/b]