Odpowiedź zależy od tego, czy upłynęło już 180 dni od terminu płatności tej wierzytelności, czy jeszcze nie.
Przepisy regulujące ulgę na złe długi (art. 89a i 89b ustawy o VAT) przed 1 grudnia 2008 r. wymagały, aby wierzytelności, których dotyczy podatek należny (podlegający korekcie w ramach ulgi), były wierzytelnościami odpisanymi jako nieściągalne, stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Obecnie przepisy te wymagają, aby nieściągalność wierzytelności, których dotyczy korygowany podatek należny, została uprawdopodobniona. Przy czym nieściągalność wierzytelności uważa się (dla celów omawianej ulgi) za uprawdopodobnioną, gdy nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.
W konsekwencji przy ocenie, czy dana wierzytelność kwalifikuje się do objęcia ulgą na złe długi, bez znaczenia jest to, czy jest odpisana jako nieściągalna i czy stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Istotne jest tylko to, jaki okres upłynął od terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Jeśli jest to więcej niż 180 dni, wierzytelność jest objęta ulgą na złe długi (nawet jeśli nie została skierowana na drogę postępowania sądowego). Jeśli nie minęło więcej niż 180 dni, nie może być objęta ulgą (nawet jeśli została skierowana na drogę postępowania sądowego).
[i]Tomasz Krywan, współpracownik Vademecum Głównego Księgowego, ABC Wolters Kluwer Polska[/i]
