[b]Wynika tak z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 19 marca 2009 r. (IPPB2/415-1625/08-5/AS).[/b]
Spółka zawarła przed sądem pracy z byłym pracownikiem ugodę sądową. Zobowiązała się w niej do zapłaty określonej kwoty tytułem odszkodowania za świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w okresie całego zatrudnienia. Spółka zastanawiała się jednak, czy od wypłaconego odszkodowania powinna pobrać zaliczkę na podatek.
Izba skarbowa stwierdziła, że tak. Jak to uzasadniła? Jej zdaniem wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie jako związane ze stosunkiem pracy należało zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.
Skoro wynagrodzenie za godziny nadliczbowe nie jest wymienione w katalogu zwolnień zawartym w art. 21 ustawy, należało przyjąć, że podlega ono – na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że pracodawca jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do poboru zaliczki i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego.
Izba skarbowa podkreśliła, że gdyby pracodawca wypłacał pracownikowi wynagrodzenia za godziny nadliczbowe w sposób i na zasadach określonych w kodeksie pracy, od wynagrodzeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Tym samym „pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w terminie”.
Dlatego należało – zdaniem izby – przyjąć, że [b]pracodawca wypłacający po ustaniu zatrudnienia należności ze stosunku pracy (z tytułu przepracowanych godzin nadliczbowych), na podstawie zawartej ugody sądowej, jest obowiązany obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.[/b]
