[b]Spółka partnerska, w której skład wchodzi osiem wspólniczek, prowadzi działalność pielęgniarek i położnych środowiskowo-rodzinnych. Panie odwiedzają swoich pacjentów w domu, gdzie wykonują różne zabiegi lecznicze (np. zastrzyki). Nie przyjmują pacjentów w przychodni. Czy wydatki na zakup obuwia sezonowego i odzieży wierzchniej sezonowej używanej podczas pracy będzie kosztem uzyskania przychodu firmy? [/b]

Moim zdaniem do kosztów można byłoby zaliczyć jedynie stroje mające ewidentne cechy stroju służbowego. Zakup odzieży wierzchniej i obuwia sezonowego to wydatek prywatny i nie powinien być ujmowany w kosztach działalności.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych wprost przez ustawodawcę. Każdy wydatek zatem powinien być przeanalizowany pod tym kątem.

Organy podatkowe na ogół zgadzają się na ujmowanie w kosztach firmy zakupu strojów służbowych. Przykładowo [b]Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z 16 grudnia 2008 r. (IPPB5/423-94/08-2/MW)[/b] wyjaśniła: „(...) osoby zatrudnione w sklepie, którym wydane zostały stroje służbowe, mają bezpośredni kontakt z klientami i potencjalnymi klientami spółki. Jednolite stroje służbowe pozwalają klientom łatwo zidentyfikować pracownika sklepu, np. w celu uzyskania informacji na temat lokalizacji danego produktu, obecności w ofercie lub porady, co niewątpliwie zdaniem spółki przyczynia się do zwiększenia sprzedaży, a co za tym idzie i przychodów podatkowych spółki.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż stroje te spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności spółki na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie przychodów. Reasumując (...), wydatki poniesione przez spółkę na zakup strojów służbowych charakterystycznych dla formy świadczonych usług jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (...)”.

Jednak zakup odzieży wierzchniej i obuwia sezonowego jest wydatkiem prywatnym. Stroje takie mogą być co prawda używane podczas wykonywania pracy, jednocześnie jednak są wykorzystywane do celów prywatnych. Zarówno pracownik, jak i osoba prowadząca działalność gospodarczą jest zobowiązana – choćby przez dobry obyczaj – do ubierania się w sposób odpowiedni do wykonywanej pracy. Dla handlowca takim strojem może być garnitur, jednak w zasadzie nie ma wątpliwości, że nie jest to strój, którego zakup można ująć w kosztach przedsiębiorstwa.

Jak czytamy w [b]piśmie Małopolskiego Urzędu Skarbowego z 22 lutego 2007 r. (PO1/423-135/06/16338/07)[/b]: „Konieczność używania eleganckiego stroju podczas spotkań biznesowych z kontrahentami oraz podczas publicznego reprezentowania przedsiębiorstwa (targi, wystawy, konferencje), nawet gdy obowiązek używania odzieży o charakterze reprezentacyjnym przez zarząd spółki wynika z wewnętrznego regulaminu pracy, nie są wystarczającymi argumentami uznania przedmiotowych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że odpowiedni wygląd może mieć wpływ na wzajemny stosunek kontrahentów, co jednak nie przesądza, że wydatek na zakup ubrania jest wydarzeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby reprezentujące spółkę posiadały schludny wygląd. Uzyskiwanie dochodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży. Schludny wygląd niezbędny jest bowiem dla wykonywania wielu zawodów, również poza sferą działalności gospodarczej”.

Biorąc to pod uwagę, uważam, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków opisanych w pytaniu czytelnika nie byłoby uzasadnione.

[i]Autorka jest współpracowniczką Vademecum Głównego Księgowego, ABC Wolters Kluwer Polska[/i]