[b]Wynika tak z interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 listopada 2008 r. (ILPB1/415-655/08-6/AG). [/b]
Spółka cywilna pytała, czy prawidłowo w latach 2005 – 2007 nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów naliczonych, ale niezapłaconych składek ZUS. Nie była pewna, czy dobry jest sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (robi to metodą memoriałową). Spłacając zaległe należności główne wraz z odsetkami – niezapłacone składki ZUS pracowników – nie ujęła ich w kosztach uzyskania przychodów.
Zdaniem IS spółka postąpiła prawidłowo. Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu – z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.
Od 1 stycznia 2005 r. płatnicy składek mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko opłacone przez siebie składki na ubezpieczenia społeczne pracowników i zleceniobiorców finansowane ze swoich środków. Za koszt podatkowy nie uważa się natomiast tych składek, które nie zostały opłacone. Tak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy te mówią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do ZUS składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.
Spółka prawidłowo zatem nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów naliczonych, a niezapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne pracowników w części finansowanej przez płatnika tych składek.
[ramka][b]Musi być związek wydatku z kosztem[/b]
[b]Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:[/b]
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany. [/ramka]
