Takie stanowisko zajął w wydanym 10 grudnia wyroku poszerzony, siedmioosobowy skład Naczelnego Sądu Administracyjnego (II FSK 3/07). Rozpoznawał skargę spółki EFL Service SA na decyzję dyrektora izby skarbowej dotyczącą zobowiązania w CIT za 2002 r. Przedmiotem sporu były odsetki od dopłat do kapitału spółki. Do zwrotu dopłat została ona zobowiązana przez zgromadzenie wspólników. Zrobiła to, ale z opóźnieniem, więc musiała zapłacić odsetki w wysokości 6,43 proc. w skali roku, które pozostawiono do dyspozycji spółki. Wtedy uznała, że w grę wchodzi pożyczka, od której odsetki mogą być kosztami w CIT.

Organy skarbowe nie zgodziły się z jej stanowiskiem. Stwierdziły, że odsetki powstałe wskutek niezwrócenia w terminie dopłat nie były kosztami zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W skardze do WSA spółka dowodziła, że odsetki stanowiły wynagrodzenie wspólnika za dłuższe korzystanie z jego środków. Istniał zatem związek przyczynowo-skutkowy między przychodami a wydatkami spółki uzasadniający zaliczenie odsetek do kosztów uzyskania przychodu w myśl art. 15 ustawy o CIT. Sąd zgodził się jednak z dyrektorem izby skarbowej. Podkreślił, że odsetki powstałe na skutek opóźnień w zwrocie przez spółkę dopłat, jak i wypłaty dywidendy są uregulowane tak samo i tak samo powinny być traktowane, jeśli idzie o koszty uzyskania przychodu, tj. zostać z nich wyłączone. Według WSA wskazuje na to również fakt, że zwrot każdorazowo (podobnie jak wypłata dywidendy) jest uzależniony od sytuacji finansowej spółki.

„W innych częściach ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie rozróżnia dopłaty do kapitału spółki i zwroty. A skoro tak, to organy skarbowe nie mogą ich ze sobą utożsamiać tylko dlatego, że jest to korzystne dla budżetu” – broniła się podatniczka, składając kasację do NSA. Sąd w trzyosobowym składzie miał jednak wątpliwości i skierował pytanie do składu siedmiu sędziów NSA.

Ci (na rozprawie) oddalili skargę kasacyjną, mimo że wykładnię art. 16 ust. 1 pkt 13 ustawy o CIT dokonaną przez organy skarbowe i WSA uznali za nieprawidłową. Sąd nie miał wątpliwości, że przepis ten dotyczy tylko dopłat wnoszonych do spółki. Trafne było zatem odróżnienie ich przez podatniczkę od zwrotów kwot, które kiedyś wnieśli do spółki udziałowcy. NSA zaznaczył, że odsetki za opóźnienie w zwrocie dopłat nie mogą być kosztem także dlatego, że nie wiążą się z uzyskaniem przez spółkę przychodu.