Strata bowiem się nie przedawnia, tylko zobowiązanie podatkowe, które jest zawsze wartością dodatnią. Tak 19 kwietnia 2006 r. orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (I SA/Ol 98/06). Naczelny Sąd Administracyjny 19 czerwca br. oddalił skargę kasacyjną na ten wyrok (II FSK 835/06), wskazując, że nie ma ona usprawiedliwionych podstaw.

W styczniu 2006 r. (po ponownym rozpatrzeniu sprawy zaleconym przez WSA) izba skarbowa określiła w decyzji stratę w CIT za 1998 r. w wysokości niższej niż wykazana przez spółkę. Kwestią sporną stało się prawo do wydania decyzji za ten okres. Organy podatkowe twierdziły, że mogą określić stratę nawet wtedy, gdy za rok, w którym ona powstała, nie byłoby możliwe wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego. Instytucja przedawnienia odnosi się bowiem do zobowiązania podatkowego, a strata zobowiązaniem nie jest. Argumentowały, że z uwagi na konsekwencje podatkowe może być ona pojmowana w kategoriach ulgi, ponieważ umożliwia przenoszenie między kolejnymi latami podatkowymi kosztów, które nie znalazły pokrycia w uzyskanym w danym roku przychodzie, ale potencjalnie mogły przyczynić się do jego powstania. Zatem dopóki organ podatkowy jest władny wydać decyzję wymiarową za rozpatrywany rok podatkowy, w którym podatnik korzysta z tej swoistej ulgi podatkowej, jaką jest odliczenie straty poniesionej w latach ubiegłych, to co najmniej do tego czasu jest też uprawniony do wydania decyzji określającej poniesioną przez podatnika stratę.

Spółka nie zgodziła się z tym. Zarzuciła organom podatkowym, że ich stanowisko prowadziłoby do możliwości wydawania decyzji podatkowych obejmujących nawet kilkanaście lat wstecz tylko po to, aby poprzez korygowanie wysokości straty podatkowej w kolejnych latach spowodować zapłatę podatku w okresie, w którym zobowiązanie podatkowe może jeszcze powstać i w którym można pobrać podatek. Spółka bowiem w latach 2000 - 2001 osiągnęła dochody, ale podatku nie zapłaciła z uwagi na odliczenie strat z lat ubiegłych. Jej zdaniem termin na wydanie przez organ odwoławczy decyzji określającej wysokość straty w podatku dochodowym za rok 1998 upłynął 31 grudnia 2004 r.

WSA przyznał rację organom podatkowym. Stwierdził, że w razie zmniejszenia przez podatnika dochodu danego roku podatkowego o stratę poniesioną w okresie trzech lat poprzedzających ten rok (według ówczesnych przepisów strata mogła być rozliczana wciągu trzech, a nie jak obecnie pięciu lat) organ uprawniony jest do weryfikacji i określenia prawidłowej wysokości tej straty w decyzji. Ma taką możliwość, dopóki możliwa jest weryfikacji zobowiązania podatkowego w danym roku podatkowym, w którym podatnik zmniejszył dochód o stratę poniesioną w poprzednich latach. Przedmiotem przedawnienia nie jest bowiem strata jako taka, ale zobowiązanie podatkowe (zawsze będące wartością dodatnią), które przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.