O częściach składowych i peryferyjnych mowa jest w art. 16g ust. 13 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] i art. 22g ust. 17 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link].

Z przepisów tych wynika, że jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych mogą być uznane za wydatki na ulepszenie, a tych – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o PIT – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stają się one takim kosztem dopiero poprzez ewentualne odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości środków trwałych.

Również w sytuacji gdy nabyta część składowa lub urządzenie peryferyjne powodują ulepszenie składnika majątku, który nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako środek trwały, choć powinien być, nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów działalności gospodarczej ([b]tak wyrok NSA z 9 czerwca 2006 r., II FSK 900/ 05; wyrok WSA w Lublinie z 4 marca 2005 r., I SA/Lu 495/ 04[/b]).

[srodtytul]Co to są części składowe...[/srodtytul]

Przepisy ustaw o podatkach dochodowych nie definiują pojęcia „części składowe”.

Organy podatkowe i sądy stoją na stanowisku, że w celu wyjaśnienia jego znaczenia należy odwołać się do definicji zawartej w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=86F27ADE2102E1D67842E76D535F1BD1?id=70928]kodeksie cywilnym[/link] (tak np. interpretacje: [b]Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 grudnia 2008 r., ITPB3/423-555a/08/AW, Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 28 września 2005 r., PSUS/PBOI/423/192/P/05/ IL; wyrok WSA we Wrocławiu z 22 marca 2006 r., I SA/ Wr 1653/ 04).[/b]

Zgodnie z art. 47 § 2 k.c. częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Oznacza to, że częścią składową rzeczy jest to, co jest z nią połączone w sensie fizycznym, a połączenie jest na tyle mocne, że odłączenie spowodowałoby zasadniczą zmianę lub uszkodzenie rzeczy jako całości albo uszkodzenie lub istotną zmianę przedmiotu odłączanego.

Zatem część składowa rzeczy po odłączeniu traci swą samodzielność, stąd jej przeznaczeniem decydującym o możliwości użytkowania jest funkcjonowanie jako część rzeczy (środka trwałego).

Ponadto z kodeksu cywilnego wynika, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 k.c.). Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c).

[srodtytul]...i peryferyjne[/srodtytul]

Przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustaw o PIT[/link] i [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]o CIT[/link] nie definiują również pojęcia „części peryferyjne”. Przeważa pogląd, że są to rzeczy zbliżone w swym charakterze do przynależności zdefiniowanej w art. 51 § 1 k.c. (tak np. interpretacje: [b]Izby Skarbowej w Warszawie z 8 października 2008 r., IPPB3/423-1113/08-3/JG, Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 18 kwietnia 2007 r., PSUS/PB-RI-PDP/423-26/P/82/07/ MK/40441, wyrok WSA w Szczecinie z 20 października 2005 r., I SA/Sz 81/05).[/b]

Zgodnie z k.c. przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

Nie może być przynależnością rzecz nienależąca do właściciela rzeczy głównej (art. 51 § 2 k.c.). Przynależność nie traci tego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną (art. 51 § 3 k.c).

Za część peryferyjną należy zatem uważać część ruchomą, która jest podłączona do rzeczy głównej, ale nie stanowi jej integralnej części, a zarazem nie jest samodzielna, tzn. nie może swych funkcji użytkowych realizować bez współpracy z inną rzeczą (urządzeniem).

Podobne znaczenie oba pojęcia mają w języku potocznym.

Jak zauważył Pomorski [b]Urząd Skarbowy w interpretacji z 16 marca 2007 r. (DP/423-0205/ 06/AK): [/b]„części składowe to wszystkie części, elementy, z których składa się dany środek trwały, niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania”, natomiast „części peryferyjne to te części, elementy, które nie wchodzą w skład danego środka trwałego, ale bez których jego używanie byłoby niemożliwe lub ograniczone”.

[srodtytul]Element czy odrębny środek trwały[/srodtytul]

W praktyce wątpliwości budzi, kiedy część peryferyjna (urządzenie peryferyjne) może być potraktowana jako odrębny środek trwały, a nie jako element innego składnika majątkowego.

Z reguły samoistnie nie jest zdolna do używania i z tego powodu nie może samodzielnie podlegać amortyzacji, tzn. stanowić odrębnego środka trwałego (por. [b]wyrok WSA w Krakowie z 24 sierpnia 2007 r., I SA/Kr 1475/ 05). [/b]

Niekiedy jednak urządzenie peryferyjne może być uznane za samodzielny środek trwały. Jako przykład można wskazać drukarki komputerowe czy skanery.

Wykształciła się bowiem praktyka, że drukarka komputerowa uważana jest za urządzenie peryferyjne i amortyzowana łącznie z komputerem, jako zespół komputerowy (na który składa się jednostka centralna, monitor, klawiatura, mysz, drukarka), wyłącznie w sytuacji gdy współpracuje tylko z jednym komputerem.

Natomiast jeżeli będzie współpracować z kilkoma komputerami, to przyjmuje się, że stanowi samodzielne zdatne do użytku urządzenie, niebędące częścią peryferyjną któregokolwiek z nich, a zatem odrębnym środkiem trwałym podlegającym odrębnej amortyzacji.

[srodtytul]Do 3500 zł bezpośredni koszt[/srodtytul]

Wartość początkową środków trwałych powiększają takie wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, które są ulepszeniem i których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł.

Jeżeli jednostkowa cena nabycia części jest nie wyższa niż 3500 zł, wówczas zalicza się je bezpośrednio do kosztów podatkowych i nie powiększają one wartości początkowej ulepszonego środka trwałego [b](por. wyrok NSA z 13 kwietnia 2007 r., II FSK 522/06; interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 22 lutego 2008 r., IP-PB3-423-492/07-2/JG).[/b]

Także w sytuacji gdy podatnik w danym roku podatkowym nabędzie kilka części składowych lub urządzeń peryferyjnych do danego środka trwałego, których wartość jednostkowa nie przekracza 3500 zł, ale łączna wartość wszystkich części zakupionych w danym roku przekroczy tę kwotę, poniesione wydatki na nabycie części mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (potwierdza to [b]interpretacja Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 16 marca 2007 r., DP/423-0205/06/AK).[/b]

Jeżeli podatnik, ulepszając środek trwały, ponosi nie tylko wydatki na nabycie części składowych lub urządzeń peryferyjnych, powodujące wzrost wartości użytkowej środka trwałego, lecz również inne wydatki o charakterze ulepszenia (np. kupuje usługi), to do kwoty rocznego limitu (3500 zł), którego przekroczenie powoduje, że mamy do czynienia z ulepszeniem zwiększającym wartość początkową tego środka trwałego, wliczamy także wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych (tak [b]interpretacja Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 16 marca 2007 r., DP/423-0205/ 06/AK[/b] ).

[ramka][b]Przykład[/b]

W celu ulepszenia środka trwałego podatnik kupił część składową o wartości nieprzekraczającej 3500 zł. Następnie w tym samym roku zakupił usługi o wartości 3000 zł.

Choć wartość części składowej nie zwiększy wartości początkowej środka trwałego (jako że nie przekracza 3500 zł), to jednak sumuje się ją z wartością usługi.

Ponieważ po zsumowaniu został przekroczony roczny limit wydatków 3500 zł, wartość usługi należy doliczyć do wartości początkowej środka trwałego.[/ramka]

[ramka][b]Decyduje możliwość współpracy z wieloma urządzeniami[/b]

Rozpoznanie, czy mamy do czynienia z częścią peryferyjną, czy z odrębnym środkiem trwałym, jest również istotne dla możliwości zastosowania jednorazowej amortyzacji danego urządzenia. Gdy część peryferyjna jest elementem innego amortyzowanego środka trwałego, nie wchodzi ona w grę.

Część zwiększa bowiem wartość początkową tego środka i jest amortyzowana jako element tej wartości. Natomiast gdy uznamy ją za odrębny środek trwały, podlega odrębnej amortyzacji, w tym także jednorazowej, przy spełnieniu ustawowych warunków.

Taki przypadek rozpatrywała [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 12 października 2007 r. (IP-PB3-423-117/07-1/GJ). [/b]

Chodziło o formy wtryskowe, które co do zasady nie funkcjonują samodzielnie, ale stanowią element innego urządzenia, wtryskarki. Podatnik nie miał jednak własnej wtryskarki, tylko zawarł za wynagrodzeniem umowę z inną firmą, która ją posiadała, o świadczenie usług wtrysku. Formy zostały zamontowane na wtryskarce i rozpoczęto produkcję wyrobów, których sprzedaż była przychodem podatnika.

Podatnik argumentował, że będąc właścicielem form wtryskowych, ale nie mając wtryskarki, może uznać formy za „środki trwałe, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania” i skorzystać z jednorazowej amortyzacji.

Formy wtryskowe, zaliczone do urządzeń z grup 3 – 8 KŚT, spełniając warunek kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania, stanowią środek trwały, który może pracować z dowolną wtryskarką, nie tylko z jedną.

Izba podzieliła to stanowisko. Jak czytamy w interpretacji: „Art.16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia wśród środków trwałych m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu.

W grupie 5, podgrupie 50 Klasyfikacji Środków Trwałych określono, że rodzaj 503 obejmuje: prasy hydrauliczne do tworzyw sztucznych, wytłaczarki ślimakowe z oprzyrządowaniem, wtryskarki, maszyny powlekające i nasycające, żelatyniarki, maszyny do formowania próżniowego, zgrzewarki do mas plastycznych, ucierarki jedno- i trójwalcowe, zwijarki rur bakelitowych, formy wtryskowe oraz inne maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych. (...)

Zakupione formy mogą współpracować z dowolną wtryskarką, w tym przypadku należącą do innego podmiotu, a to świadczy, że są one samodzielnym, zdatnym do użytku urządzeniem, niestanowiącym części peryferyjnej wtryskarki. Zatem można przyjąć kompletność i zdatność do użytku tych form w dniu przyjęcia ich do używania”.

Identyczne stanowisko w sprawie wtryskarek zajęła [b]Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 3 grudnia 2009 r. (ITPB1/415-726/09/HD):[/b] „Cena nabycia formy wtryskowej wynosi 22 900 zł netto, natomiast przewidywany okres jej używania będzie dłuższy niż rok. Forma wtryskowa przez kilka lat będzie użytkowana przez inną firmę, która przy jej pomocy, na swoich maszynach (wtryskarce pneumatycznej), produkowała będzie wypraski z tworzyw sztucznych. Wytworzone wypraski będą częścią składową wyrobu finalnego pani firmy, przeznaczonego do dalszej odprzedaży. (...)

Wskazała pani, że forma wtryskowa sama nigdy nie będzie kompletna, ponieważ jej używanie możliwe jest wyłącznie wraz z maszyną – wtryskarką pneumatyczną. Formę wtryskową porównała pani do drukarki komputerowej.

W ocenie tutejszego organu, pomimo wyrażonej przez panią opinii, że wtryskarka nie jest kompletna, przedstawione okoliczności nie przesądzają o takiej kwalifikacji urządzenia.

Forma wtryskowa stanowi bowiem odrębny od wtryskarki środek trwały, który może pracować z dowolną wtryskarką. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że – jak przyjmuje się w orzecznictwie i literaturze – okoliczność, iż dana maszyna (urządzenie) współpracuje (jest powiązana) z innymi, nie oznacza, że bez tych innych maszyn czy urządzeń jest niekompletna lub niezdatna do użytku.

Niektóre urządzenia – również niemogące działać bez współpracy z innymi urządzeniami – są odrębnymi środkami trwałymi; dotyczy to również drukarek lub przyczep samochodowych. Możność ich funkcjonowania z różnymi urządzeniami podstawowymi sprawia, że w istocie takiego rodzaju środki mają przymiot kompletności.

Podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego formy wtryskowej, który będzie zawierał potwierdzenie zgodności wypraski z założeniami konstrukcyjnymi, będzie świadczył o jej prawidłowym wykonaniu, a więc kompletności i zdatności do użytkowania”.[/ramka]

[ramka][b]Wymiana części może być uznana za remont[/b]

Nie każdy wydatek poniesiony na zakup części do środka trwałego oznacza, że mamy do czynienia z jego ulepszeniem, w grę może wchodzić również remont. Dlatego w każdym przypadku należy badać, jaki charakter mają poniesione wydatki.

Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej, że następuje on w toku eksploatacji i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia).

Natomiast gdy poniesione wydatki wykraczają poza charakter odtworzeniowy, bo doprowadzają do zwiększenia zdolności użytkowej środka trwałego, mamy do czynienia z ulepszeniem.

Przez ulepszenie należy rozumieć: unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Za wydatki o charakterze remontowym można uznać wymianę zużytych części składowych (np. silnika w samochodzie) lub urządzeń peryferyjnych, pod warunkiem że wymiana tych składników technicznych nie zwiększa wartości użytkowej danego środka trwałego, tzn. dokonywana jest na części lub urządzeniu o tych samych właściwościach użytkowych/technicznych.

Gdyby wykonane prace spowodowały wzrost wartości użytkowej środka trwałego mierzony okresem używania w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania, organy podatkowe mogą przyjąć, że było to ulepszenie (tak [b]Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 23 czerwca 2009 r., ITPB3/423-184/09/AW, dotyczącej kapitalnego remontu autobusu)[/b].

W nowszych interpretacjach pojawia się jednak pogląd, że wydatki o charakterze odtworzeniowym, polegające na przywróceniu wartości użytkowej środka trwałego, nie tracą charakteru remontowego, mimo że przy ich wykonaniu podatnik użyje nowszego materiału, będącego następstwem postępu technologicznego (tak np. [b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 12 października 2009 r., ILPB3/423-556/09-2/KS,[/b] dotyczącej remontu nawierzchni z płyt betonowych, polegającego na zamianie ich na kostkę brukową).

Wydatki o charakterze remontowym można zaliczyć do kosztów podatkowych bez względu na ich wielkość (tj. także o wartości przekraczającej 3500 zł). Są to koszty pośrednio związane z przychodem. U podatników prowadzących księgi rachunkowe moment ich podatkowego rozliczenia jest uzależniony od uznania ich za koszt w ujęciu bilansowym (tak wynika z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT i art. 22 ust. 5d ustawy o PIT).

Przykładowo, jeżeli wydatki remontowe zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi standardami rachunkowości byłyby rozliczane przez podatnika w czasie, to powinny w tym samym czasie być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych (tak [b]interpretacje Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2010 r., IBPBI/2/423-1222/ 09/MO, Izby Skarbowej w Warszawie z 2 grudnia 2009 r., IPPB5/423-632/09-2/PJ). [/b][/ramka]

[srodtytul]W RAZIE ODŁĄCZENIA TRZEBA KORYGOWAĆ[/srodtytul]

[b]Jeśli trwale odłączymy część składową lub peryferyjną, to musimy skorygować wartość początkową środka trwałego[/b]

Zmniejszamy ją od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a – przypadającą na nią w okresie połączenia – sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego (art. 16g ust. 16 ustawy o CIT i art. 22g ust. 20 ustawy o PIT).

Jedynie odłączenie części składowej (urządzenia peryferyjnego) od środka trwałego zamortyzowanego w 100 proc. nie spowoduje zmniejszenia jego wartości początkowej, bo wartość netto części składowej (urządzenia peryferyjnego) w takim wypadku jest równa zeru.

[ramka][b]Przykład[/b]

Firma kupiła zespół komputerowy (jednostka centralna, monitor, drukarka, skaner, mysz i klawiatura) w grudniu 2008 r.

W tym samym miesiącu oddała go do używania, a od stycznia 2009 r. rozpoczęła jego amortyzację przy zastosowaniu 30-proc. rocznej stawki. Wartość początkowa zespołu komputerowego wynosiła 8000 zł.

W grudniu 2009 r. został trwale odłączony skaner, o wartości początkowej 1000 zł. W związku z tym konieczna była korekta wartości początkowej zespołu komputerowego.

Należy ją pomniejszyć o różnicę między ceną nabycia skanera (1000 zł) a przypadającą na niego, w okresie połączenia (rok), sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu 30 proc. stawki (1000 zł x 30 proc. = 300 zł).

Różnica pomniejszająca wartość zespołu komputerowego wynosi zatem 700 zł (1000 zł – 300 zł = 700 zł). Po odłączeniu skanera wartość ta wyniesie 7300 zł (8000 zł – 700 zł = 7300 zł). [/ramka]

[wyimek]Jedynie odłączenie części składowej od środka trwałego zamortyzowanego w 100 proc. nie spowoduje zmniejszenia jego wartości początkowej[/wyimek]

W przypadku sieci technologicznych (np. sieć gazownicza, wodociągowa, kanalizacyjna) trwałe odłączenie może nastąpić nie tylko w sytuacji fizycznej likwidacji jej odcinka, ale również w razie wyłączenia z używania części środka trwałego z uwagi na zły stan techniczny[b] (por. interpretacja Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 28 września 2005 r., PSUS/PBOI/423/ 192/ P/05/ IL).[/b]

Z trwałym odłączeniem nie mamy natomiast do czynienia, gdy odłączaną część składową lub urządzenie peryferyjne zamieniamy na inną część (urządzenie).

Potwierdza to[b] interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 grudnia 2008 r. (ITPB3/423-555a/08/AW).[/b]

[srodtytul]Sposób nabycia nie ma znaczenia[/srodtytul]

Korekta w razie trwałego odłączenia części jest konieczna niezależnie od sposobu jej nabycia [b](por. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 8 października 2008 r., IPPB3/423-1113/08-3/JG).[/b]

Wartość odłączanej części składowej (urządzenia peryferyjnego) ustala się zgodnie z art. 16g ustawy o CIT bądź art. 22g ustawy o PIT.

W przypadku zakupu będzie to cena nabycia, wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, aportu – wartość ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału [b](por. interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 grudnia 2008 r., ITPB3/423-555a/08/AW).[/b]

Zdarza się jednak, że trudno ustalić wartość odłączanej części, przykładowo gdy znamy jedynie cenę nabycia całego środka trwałego, bez wyszczególnienia wartości poszczególnych części składowych lub urządzeń peryferyjnych.

Ustawodawca nie określa, jak postąpić w takim wypadku. Można rozważać ustalenie tej wartości przy uwzględnieniu wartości rynkowej na dzień zakupu środka trwałego.

[srodtytul]Przyłączenie do innego środka trwałego[/srodtytul]

Jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się jego wartość początkową o różnicę, o której mowa w art. 16g ust. 16 ustawy o CIT albo art. 22g ust. 20 ustawy o PIT. Tak wynika z art. 16g ust. 17 ustawy o CIT i art. 22g ust. 21 ustawy o PIT.

[ramka][b]Przykład [/b]

Załóżmy, że odłączony od zespołu komputerowego skaner, o którym była mowa w poprzednim przykładzie, zostanie przyłączony do całkowicie zamortyzowanego zespołu komputerowego, przyjętego do używania w 2006 r., o wartości początkowej 5000 zł.

Wartość początkową tego drugiego zespołu komputerowego należy w takim wypadku powiększyć o kwotę 700 zł. Po przyłączeniu tego skanera wyniesienie ona zatem 5700 zł. [/ramka]

[srodtytul]Postawienie w stan likwidacji[/srodtytul]

Przepisy nie regulują sposobu postępowania w sytuacji, gdy trwale odłączona i nie w pełni umorzona część składowa (lub urządzenie peryferyjne) zostanie postawiona w stan likwidacji, zbyta lub stwierdzi się jej niedobór.

Jak wyjaśniła [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 8 października 2008 r. (IPPB3/423-1113/08-3/JG)[/b], należy wówczas odpowiednio stosować przepisy dotyczące likwidacji środków trwałych, a w szczególności art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT i art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Z przepisów tych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W pozostałym zakresie straty mogą być zaliczone do kosztów podatkowych.

[i]Autor jest doradcą podatkowym prowadzącym własną kancelarię w Warszawie[/i]