Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 września 2018 r. (0111-KDIB1-3.4010. 379.2018.1.APO).
Czytaj także: Rozliczanie kosztów finansowania dłużnego - są problemy
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek poza systemem bankowym osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, na zasadach określonych w ustawie o kredycie konsumenckim. W związku z tym uzyskuje różnego rodzaju przychody, obejmujące otrzymane od pożyczkobiorców:
- prowizję przygotowawczą – opłatę za uruchomienie finansowania, rozpatrzenie wniosku o udzielenie pożyczki, ocenę zdolności kredytowej, a także przygotowanie, doręczenie i podpisanie umowy pożyczki;
- prowizję administracyjną – opłatę za obsługę pożyczki, utrzymanie baz danych zgodnie z obowiązującymi przepisami, a także poniesione ryzyko;
- odsetki umowne – naliczone od całkowitej kwoty pożyczki, pobierane za cały okres trwania umowy;
- odsetki karne za opóźnienie – pobierane w przypadku braku spłaty pożyczki wraz z należnymi odsetkami i prowizjami w terminie.
Ponadto podatnik podkreślił, że powyższe sumy mają na celu pokrycie ponoszonych przez niego kosztów związanych z udzieleniem finansowania pożyczkobiorcy i możliwością korzystania przez pożyczkobiorcę z udzielonego finansowania. Prowizja przygotowawcza oraz prowizja administracyjna należne są w całości w momencie zawarcia umowy pożyczki i płatne są w równych częściach, w terminach wymagalności każdej z rat spłaty pożyczki.
Na tle tak przestawionych faktów spółka zadała pytanie o prawidłowość wskazanego przez siebie stanowiska, zgodnie z którym w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 ustawy o CIT, może uwzględniać w przychodach o charakterze odsetkowym podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym wskazane powyżej odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą, a także prowizję administracyjną.
Na poparcie swojego stanowiska spółka wskazała, że zgodnie z art. 15c ust. 13 ustawy o CIT do przychodów o charakterze odsetkowym należy zaliczyć, poza odsetkami, przychody, które spełniają łącznie dwa warunki: są ekonomicznie równoważne odsetkom, tj. stanowią wynagrodzenie należne podatnikowi za udzielenie finansowania oraz korzystanie z finansowania przez podmiot, któremu zostało ono udzielone, oraz odpowiadają kosztom finansowania dłużnego, o których mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT. Zgodnie z powyższą zasadą, przychodami o charakterze odsetkowym będą przykładowo premie, prowizje i inne opłaty związane z udzielonym przez pożyczkodawcę lub kredytodawcę finansowaniem, odsetkowa część raty leasingowej (należna leasingodawcy), kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz opłaty związane z zabezpieczeniem pożyczek i kredytów, w tym opłaty wynikające z pochodnych instrumentów finansowych.
Zdaniem podatnika, otrzymywane przez niego odsetki umowne, odsetki karne za opóźnienie, prowizja przygotowawcza oraz prowizja administracyjna spełniają powyższe przesłanki.
Dyrektor KIS uznał stanowisko spółki za prawidłowe w pełnym zakresie. ?
Zdaniem autorki
Dominika Wróblewska, konsultantka w dziale doradztwa podatkowego Deloitte
W wyniku nowelizacji przepisów ustawy o CIT obowiązującej od 1 stycznia 2018 r., zmianie uległo brzmienie art. 15c, regulującego mechanizm dotyczący niedostatecznej (cienkiej) kapitalizacji. Obecnie jednym z kluczowych elementów dla oceny, czy powinno się stosować ograniczenia z tytułu cienkiej kapitalizacji, jest właściwe obliczenie wartości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, rozumianej jako kwota, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego podlegające zaliczeniu do kosztów podatkowych przewyższają w danym roku podatkowym uzyskane przez podatnika podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.
Jednak w definicji przychodów o charakterze odsetkowym ustawodawca nie zawarł wyczerpującego wyliczenia elementów wchodzących w skład tej kategorii przychodów, ale wskazał, że katalog ten obejmuje, oprócz odsetek, także inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom i odpowiadające kosztom finansowania dłużnego. Tym samym, przychodami odpowiadającymi kosztom finansowania dłużnego będą kwoty należne podatnikowi z tytułu udzielenia finansowania, które analogicznie mogłyby stanowić koszty finansowania dłużnego dla podmiotu korzystającego z finansowania.
Konsekwencją tak szerokiej i nieostrej definicji przychodów o charakterze odsetkowym są liczne trudności praktyczne przy określaniu właściwego limitu kosztów finansowania dłużnego możliwych do rozpoznania w rachunku podatkowym. Dlatego stanowisko organu podatkowego zaprezentowane w komentowanej interpretacji należy ocenić pozytywnie, ponieważ stanowi pomocną wskazówkę dla podatników, jakie kryteria powinni stosować oceniając, czy dany przychód ma charakter odsetkowy. Ponadto potwierdza możliwość zaliczenia do tej kategorii przychodów także elementów „okołopożyczkowych", co powinno mieć pozytywny wpływ na wysokość limitu kosztów finansowania dłużnego. ?
