Co się zmieni w podatku u źródła od 2022 r?
Przepisy, które weszły w życie w 2019 r., co do zasady przewidywały obowiązek pobierania podatku u źródła po przekroczeniu progu 2 milionów złotych (tzw. mechanizm pay and refund). Minister finansów, w celu umożliwienia podatnikom oraz płatnikom dostosowania się do nowych zasad poboru podatku u źródła, wydał wiele rozporządzeń ograniczających lub czasowo wyłączających stosowanie tego mechanizmu. W tym czasie zostały też przeprowadzone konsultacje publiczne. Dzięki dialogowi z przedsiębiorcami zmodyfikowaliśmy przepisy, upraszczając kwestie administracyjne związane z procedurą poboru podatku u źródła.
Zmiany, które wejdą w życie od nowego roku, obejmą przede wszystkim doprecyzowanie definicji rzeczywistego właściciela, zawężenie przedmiotowego i podmiotowego stosowania procedury poboru podatku u źródła, potwierdzenie uzależnienia stosowania wymogów proceduralnych od wymogów materialnych, rozszerzenie przedmiotowe i podmiotowe opinii o stosowaniu preferencji (dotychczasowej opinii o stosowaniu zwolnienia). To również przedłużenie okresu obowiązywania dotychczas wydanych opinii o stosowaniu zwolnienia, umożliwienie wyznaczenia jednej osoby wchodzącej w skład zarządu do podpisania oświadczenia płatnika, a także umożliwienie posługiwania się kopiami certyfikatów rezydencji.
Czy zmieni się definicja rzeczywistego właściciela?
Definicja rzeczywistego właściciela jest pojęciem skomplikowanym, które od chwili wprowadzenia do polskiego porządku prawnego budzi wiele wątpliwości, szczególnie w związku z jego międzynarodowym rodowodem. Naszym celem jest doprecyzowanie przepisów. Równolegle pracujemy nad aktualizacją projektu objaśnień podatkowych, które zostały zaprezentowane w 2019 roku. W definicji rzeczywistego właściciela doprecyzowane zostaną dwa warunki: uznania za „pośrednika" oraz prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej.
Pierwsza ze zmian ma charakter techniczny. Polega na doprecyzowaniu pojęcia „zobowiązania" poprzez wyeliminowanie z treści przepisu związanego z tym pojęciem zwrotu „prawnie lub faktycznie", który mógł niezasadnie sugerować zawężenie tego pojęcia na potrzeby przedmiotowej definicji. Tymczasem przy ocenie tej przesłanki należy skupić się na całokształcie faktów i okoliczności towarzyszących zobowiązaniu, a nie na samej jego naturze prawnej.
Co z przesłanką rzeczywistej działalności gospodarczej?
W miejsce dotychczasowego odesłania do odpowiedniego stosowania katalogu dotyczącego prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną (CFC) wprowadzone zostanie doprecyzowanie, że przy weryfikacji i ocenie, czy dany podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, należy uwzględnić charakter oraz skalę prowadzonej działalności w odniesieniu do otrzymanej należności. W rezultacie nadal wymagane będzie wykazanie istnienia substratu majątkowo-osobowego, jednak z uwzględnieniem istotnych różnic pomiędzy charakterem a skalą prowadzenia działalności przez różne podmioty w kontekście otrzymanych przez nie płatności. Warto podkreślić, że każdy biznes charakteryzuje się odmienną specyfiką, co powinno być odpowiednio uwzględnione przy ocenie danej płatności.
Co dalej z certyfikatami rezydencji? Czy ich kopie będą uznawane przez organy podatkowe, tak jak dotychczas, na mocy przepisów tarczy 4.0?
W ramach modyfikacji przepisów związanych z poborem podatku u źródła dotychczasowe zasady wynikające z przepisów tzw. tarczy 4.0 w zakresie możliwości posługiwania się kopiami certyfikatów rezydencji staną się zasadą ogólną, wynikającą z przepisów ustaw PIT i CIT. Tak jak obecnie na mocy przepisów tarczy 4.0 możliwe będzie przedłożenie kopii certyfikatów rezydencji bez ograniczenia do tzw. usług niematerialnych i ograniczenia kwotowego. Oznacza to, że z ustaw znikną ograniczenia, które dzisiaj miałyby zastosowanie, gdyby nie obowiązywanie przepisu szczególnego na czas obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z Covid-19. Zachowany zostanie jednak dotychczasowy warunek, iż informacje wynikające z kopii certyfikatu rezydencji nie powinny budzić uzasadnionych wątpliwości, czy są zgodne ze stanem faktycznym.
