Niemal każdy działający na rynku podmiot gospodarczy buduje swój wizerunek pozwalający na jego identyfikację i rozpoznawalność na rynku. Działania takie dotyczą także drobnych podmiotów gospodarczych, w tym również świadczących usługi kierowane do klientów detalicznych. Nikogo więc już nie dziwi jednakowy, oparzony trwale w logo firmy, strój personelu pensjonatu czy hotelu lub osób obsługujących gości w restauracji.
Zarówno w ustawie o PIT, jak i w ustawie o CIT obowiązuje zasada, zgodnie z którą za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, w tym także zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem tych kosztów, które zostały wykazane w obu ww. ustawach jako koszty nieuznawane za podatkowe. Za koszty uzyskania przychodów co do zasady uznaje się zatem te wydatki, które pozostają w związku z osiąganymi przychodami, przy jednoczesnym wykluczeniu z kosztów tych wydatków, które za podatkowe koszty nie są uznawane (np. koszty reprezentacji). W konsekwencji, wydatki poniesione na nabycie dla pracowników strojów służących, zgodnie z przyjętymi zasadami, wyłącznie czynnościom służbowym, a ponadto zawierających elementy identyfikujące z firmą (np. widoczne logo firmy stanowiące zarazem nośnik reklamy) mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych.