Spór w sprawie dotyczył interpretacji. We wniosku spółka z branży turystycznej wskazała, że zajmuje się organizacją imprez turystycznych i działa jako agent innych touroperatorów. Dokonuje m.in. zakupu usług hotelowych, które stanowią składnik imprezy turystycznej, albo są odprzedawane jako samodzielna usługa.
Ich zakupu podatniczka dokonuje za pośrednictwem tzw. globalnych dostawców usług turystycznych. Podkreśliła, że nie rezerwuje usług hotelowych bezpośrednio w hotelu, a sprzedając je, wystawia fakturę VAT marża. W takiej odsprzedawanej usłudze generalnie nie ma innych świadczeń poza noclegiem i śniadaniem. Zapytał, czy prawidłowo opodatkowuje usługę hotelową VAT marża.
Fiskus potwierdził, że usługa hotelowa stanowiąca składnik zorganizowanej imprezy turystycznej podlega VAT marża. W jego ocenie jednak już samodzielna usługa hotelowa ma być opodatkowana na zasadach ogólnych.
Z taką wykładnią nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. Zauważył, że do spełnienia definicji usługi turystyki z art. 119 ustawy o VAT nie jest konieczne spełnienie wymogu kompleksowości. Zdaniem sądu spółka jako podatnik VAT sprzedający usługi hotelowe – zarówno będące składnikiem imprezy turystycznej, jak i samodzielną usługę – będzie podlegała opodatkowaniu według procedury marży w turystyce.
Ostatecznie stanowisko korzystne dla podatniczki potwierdził NSA. Nie miał wątpliwości, że spółka spełnia warunki stosowania VAT marża z ust. 3 art. 119 ustawy o VAT.
NSA zgodził się, że stosowanie spornej procedury nie zależy od kompleksowości. Jak podkreślała sędzia sprawozdawca Izabela Najda-Ossowska, nie można wyprowadzać wniosku, że usługa turystyki w rozumieniu art. 119 ustawy o VAT musi być jakąś usługą o złożonym charakterze.
Sąd kasacyjny dostrzegł też brak legalnej definicji spornego pojęcia i zgodził się, że w takim przypadku WSA słusznie posiłkował się wykładnią językową i systemową. Wyrok jest prawomocny.
—Aleksandra Tarka
sygnatura akt: I FSK 26/15
