Jak przyporządkować koszty wspólne działalności w SSE

Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach 29 grudnia 2015 r. (IBPB-1-3/4510-527/15/APO).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE lub strefa) na podstawie trzech zezwoleń, z: 2004, 2006 i 2014 roku (dalej: zezwolenia). W związku ze spełnieniem warunków prowadzenia działalności na terenie SSE w ramach dwóch pierwszych zezwoleń spółka uzyskała prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskiwanego z działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy i objętych wskazanymi w zezwoleniach pozycjami PKWiU.

Poza działalnością gospodarczą objętą zezwoleniami spółka prowadzi na terenie SSE także działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z realizowaną działalnością spółka ponosi koszty, których nie może jednoznacznie przyporządkować do działalność opodatkowanej czy też zwolnionej z CIT (dalej: koszty wspólne). W opinii spółki ponoszenie tych kosztów jest niezbędne dla realizacji czynności związanych zarówno z działalnością ujętą w zezwoleniach, jak i działalnością, która nie może zostać zakwalifikowana do działalności strefowej. Kosztami wspólnymi w opinii spółki są koszty:

- zarządu,

- obsługi księgowej,

- usług informatycznych,

- szkoleń i rekrutacji,

- finansowe,

- administracyjne (np. koszty rozmów telefonicznych, materiałów biurowych, sprzątania, usług pocztowych).

Spółka zadała pytanie, czy koszty wspólne powinny zostać przypisane do przychodów z działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefowa) z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Organ uznał stanowisko spółki za prawidłowe. Wskazał jednak na konieczność spełnienia pewnych warunków, które pozwalają na zastosowanie klucza przychodowego względem ponoszonych kosztów.

Komentarz eksperta

Tomasz Sajkowski, menedżer w zespole innowacji i B+R, dotacji i ulg PwC

Kwestia możliwości, a nawet konieczności zastosowania klucza przychodowego zgodnego z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT w sytuacji wystąpienia tzw. kosztów wspólnych jest jedną z podstawowych zasad ustalania wyniku z działalności strefowej i pozastrefowej. Z tego względu interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach jest jedynie potwierdzeniem przyjętej linii orzecznictwa i dla żadnego z podatników prowadzących działalność w SSE nie powinna być zaskoczeniem.

Istotną kwestię, na którą zwraca jednak uwagę organ podatkowy, jest konieczność dołożenia wszelkich starań, aby faktycznie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością w pierwszej kolejności (tj. przed uznaniem za koszty wspólne) zweryfikować pod kątem możliwości zaliczenia ich bezpośrednio do kosztów działalności opodatkowanej lub zwolnionej. Jak zwraca uwagę izba, dopiero kiedy nie jest możliwe dokładne przyporządkowanie kosztów do poszczególnych rodzajów działalności, podatnik powinien uznać je za koszty wspólne i rozliczyć kluczem przychodowym. Taka sytuacja ma zatem charakter szczególny i dotyczy tylko tych kosztów związanych jednocześnie z działalnością opodatkowaną i zwolnioną, których obiektywnie nie można przypisać do poszczególnych typów działalności.

Podatnik powinien zatem zadać sobie pytanie, czy dla poszczególnych kosztów istnieje metoda bezpośredniego ich przypisania do odpowiednich rodzajów działalności. Jak wskazuje praktyka, w zakresie części kosztów, które spółka wskazała jako koszty wspólne (np. kosztów szkoleń i rekrutacji czy obsługi księgowej), w wielu przypadkach istnieje możliwość ich dokładnej alokacji do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. Taki rozdział może mieć miejsce np. poprzez prowadzenie ewidencji czasu pracy pracowników księgowych i odpowiednie przyporządkowanie kosztów ich wynagrodzenia do poszczególnych typów działalności na podstawie wyliczonego stosunku czasu spędzonego nad jednymi i drugimi czynnościami. Oczywiście możliwość taka jest uzależniona od sposobu i dokładności prowadzonej ewidencji, specyfiki realizowanych procesów i w praktyce to w dużej mierze od podatnika i poziomu zaawansowania stosowanych przez niego rozwiązań w zakresie systemu księgowego zależy, czy może przeprowadzić w pełni obiektywną i poprawną alokację tego rodzaju kosztów. Skutki podatkowe takiej pogłębionej analizy mogą mieć przy tym zarówno korzystny, jak i negatywny charakter dla podatnika.

Warto także zauważyć, iż organ podatkowy w swojej interpretacji podkreślił, że stosowanie klucza przychodowego dla alokacji kosztów wspólnych jest jedynym dopuszczalnym sposobem ich przypisania do działalności opodatkowanej i zwolnionej z CIT. Tym samym jakiekolwiek próby podejmowane w celu zastosowania „bardziej korzystnego sposobu alokacji kosztów wspólnych" to tak naprawdę działania związane bądź to z dokładniejszą alokacją przychodów do działalności opodatkowanej i zwolnionej z opodatkowania, bądź też próby bardziej szczegółowej analizy poszczególnych kosztów i ich alokacji do wybranych typów działalności.