Jakie wydatki związane z oprogramowaniem można rozliczyć w ramach ulgi na nowe technologie? – pyta czytelniczka.

Poniesienie wydatków na nabycie oprogramowania może w określonych przypadkach dać podatnikowi prawo do skorzystania z ulgi na nowe technologie >patrz ramka. Jednak nie wszystkie wydatki związane z oprogramowaniem można w ten sposób rozliczyć.

Ustawa o CIT daje możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę odpowiadającą wydatkom poniesionym przez przedsiębiorcę na nabycie nowych technologii. Jest to korzystne rozwiązanie, bo obok amortyzacji podatnik zyskuje dodatkową możliwość odliczenia wydatków na nabycie nowej technologii od podstawy opodatkowania, oczywiście z uwzględnieniem warunków i ograniczeń wskazanych w ustawie.

Muszą być spełnione przesłanki

Z ustawy o CIT wynika, że wydatki, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi na nową technologię, powinny spełniać m.in. poniższe warunki:

- powinny być poniesione na nabycie nowych technologii;

- powinny być uwzględnione w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej;

- powinny zostać zapłacone podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji lub w roku następującym po tym roku;

- nie powinny być zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W praktyce, za nową technologię często uznaje się oprogramowanie komputerowe. Podatnicy nabywający prawa do programu ponoszą wiele związanych z tym wydatków, w tym koszty zakupu licencji lub praw, wdrożenia oprogramowania, szkoleń dla pracowników, zarządzania projektem wdrożeniowym, koszty obsługi technicznej, tzw. maintenance. Powstaje w związku z tym pytanie, które koszty mogą korzystać z ulgi na nowe technologie, a które pozostają poza jej zakresem.

Trzeba doliczyć prowizje i opłaty

Do objęcia omawianą ulgą kwalifikują się określone wydatki faktycznie poniesione (zapłacone) na nabycie nowych technologii będących wartościami niematerialnymi i prawnymi, uwzględnione w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, przy zachowaniu określonych obostrzeń czasowych. W świetle obowiązujących przepisów, w przypadku nabycia wartości niematerialnych i prawnych, wartością początkową jest co do zasady cena nabycia. Za cenę nabycia uważa się natomiast kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku licencji na oprogramowanie na wartość początkową nowej technologii będą się zatem składać, oprócz ceny jej nabycia, także wydatki dotyczące instalacji i uruchomienia programu, naliczone do dnia przekazania licencji do używania. Tak więc do podstawy ulgi mogą zostać zaliczone wydatki ponoszone przez podatnika na zakup samej licencji, ale także wydatki związane z instalacją i wdrożeniem systemu komputerowego, jeżeli oczywiście zostały one ujęte w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej (tak m.in. Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 31 lipca 2013 r., IPTPB3/423-185/13-3/KJ oraz Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 18 listopada 2008 r., ILPB3/423-513/08-3/HS).

Z wyłączeniem szkoleń

Głównym kryterium jest wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej. Te wydatki, które na podstawie ogólnych przepisów ustawy o CIT można zaliczyć do wartości początkowej, zasadniczo będą podlegać rozliczeniu w ramach ulgi na nowe technologie. Obok kosztów licencji można do nich zaliczyć wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania, wydatki związane z zarządzaniem projektem, jeżeli wiąże się ono z procesem wdrożenia programu, a nie jego późniejszą obsługą, koszty szkoleń związanych z wdrożeniem programu. Poza tym zakresem znajdą się natomiast te koszty, które nie stanowią wartości początkowej licencji. Do tego typu kosztów można zaliczyć koszty szkoleń z obsługi programu.

Co z asystą techniczną

Szczególną uwagę należy zwrócić na wydatki związane z tzw. utrzymaniem, wsparciem technicznym, które w wielu umowach nazywane są usługami asysty technicznej lub maintenance. Z punktu widzenia ulgi na nowe technologie, dużo zależy od tego, czego będzie dotyczyć tego typu usługa. Gdy będzie ona polegać na bieżącej pomocy w obsłudze oprogramowania po oddaniu do używania, nie będzie dotyczyć wdrożenia oprogramowania, przez co koszt jej nabycia nie powinien stanowić elementu wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, co wyklucza również zastosowanie w odniesieniu do tego typu wydatków ulgi na nowe technologie. Odmienna kwalifikacja mogłaby mieć miejsce w przypadku, gdyby usługa maintenance polegała na opiece w trakcie wdrożenia programu. W takim przypadku zasadne byłoby zaliczenie kosztów usługi do wartości początkowej licencji, jeżeli koszt ten naliczony został (tj. był znany co do wartości) przed oddaniem licencji do używania. W konsekwencji, w takim przypadku koszt usługi maintenance mógłby zostać objęty ulgą na nowe technologie. Charakter świadczenia należy więc szczegółowo ustalić w porozumieniu z kontrahentem. Podobnie uważają również organy podatkowe (zob. interpretację Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2011 r., IPPB5/423-858/10-4/AM oraz z 28 sierpnia 2012 r., IPPB5/423-438/12-2/IŚ).

Uwaga na dodatkowe warunki

Podsumowując, do wydatków, które mogą zostać objęte ulgą na nowe technologie, można zaliczyć m.in. wydatki na nabycie licencji (cena licencji), wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania, wydatki związane z zarządzaniem projektem, jeżeli wiąże się ono z procesem wdrożenia programu, a nie jego późniejszą obsługą, a także koszty szkoleń związanych z wdrożeniem programu. W określonych okolicznościach do tej grupy wydatków można również zliczyć koszty usługi maintenance. Koszty usług, które nie wiążą się z wdrożeniem oprogramowania, a jedynie z jego późniejszą obsługą, jak koszty szkoleń z obsługi oprogramowania, koszty obsługi technicznej, powdrożeniowej, nie podlegają rozliczeniu w ramach ulgi na nowe technologie, gdyż nie stanowią elementu wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Należy przy tym pamiętać, że możliwość skorzystania z ulgi na nowe technologie wymaga ponadto spełnienia wielu warunków wymienionych w art. 18b ustawy o CIT.

Autor jest kierownikiem zespołu ds. CIT w ECDDP sp. z o.o.

Przede wszystkim są to wyniki badań i prac rozwojowych

Nową technologią jest wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych. Nowa technologia powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i nie powinna być stosowana na świecie przez okres dłuższy niż pięć lat, co powinno zostać potwierdzone opinią niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Limit odliczenia w ramach ulgi wynosi 50 proc. kwoty wydatków poniesionych w związku z nabyciem nowej technologii. Jako przykład takiej technologii można wskazać licencje na korzystanie z technologii, prawa autorskie, w tym także prawa do programów komputerowych.