Wydatki na motocykl można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli jednak używamy go dłużej niż rok, trzeba je rozliczyć w formie odpisów amortyzacyjnych. Takie wnioski można wyciągnąć z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach.

Wystąpił o nią przedsiębiorca produkujący akcesoria motoryzacyjne. Aby sprawdzić wytworzony towar, musi wykonywać testy, także zderzeniowe. Kupuje do nich motocykle i wydatki rozlicza w kosztach uzyskania przychodów.

Ponieważ pojazdy szybko się niszczą, nie zalicza ich do środków trwałych. W ten sposób kwalifikuje się bowiem majątek, który ma być używany dłużej niż rok, a motocykle z reguły tyle nie wytrzymują. Wydatki nie są więc rozkładane w czasie (w formie odpisów amortyzacyjnych), ale rozliczane w kosztach od razu po zakupie.

Czy to prawidłowe postępowanie? Katowicka izba skarbowa uznała, że tak. Przypomniała, że przy kwalifikowaniu składnika majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres jego używania.

O tym, jak długo dana rzecz będzie używana w firmie, decyduje sam przedsiębiorca. Jeśli przewiduje, że równo rok albo krócej, wydatki na jej nabycie może bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (oczywiście jeśli ma związek z działalnością gospodarczą). Gdy zakłada, że okres wykorzystywania majątku przekroczy rok, musi zaliczyć go do środków trwałych, wycenić i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Co zrobić, jeśli się okaże, że motocykl rozliczony od razu w kosztach uzyskania przychodów wytrzymał testowanie dłużej niż rok? Trzeba je skorygować. Mówi o tym art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika z niego, że przedsiębiorca, który pomylił się w kalkulacjach, powinien:

- zaliczyć sprzęt do środków trwałych i wprowadzić do stosownej ewidencji, - zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres dotychczasowego używania, - dokonywać odpisów amortyzacyjnych aż do całkowitego rozliczenia pojazdu, - zapłacić odsetki naliczone od różnicy między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres dotychczasowego używania sprzętu.

Ta regulacja – jak zauważyła Izba Skarbowa – dotyczy rzeczy wartych więcej niż 3,5 tys. zł. Tańsze nie muszą być zaliczane do środków trwałych.

Nr interpretacji IBPB-1-1/4511-272/15/AP