W poprzednich artykułach z cyklu omówione zostały rodzaje zdarzeń gospodarczych, które zgodnie z definicją przedstawioną w polskich przepisach podatkowych należy traktować jako restrukturyzacje oraz przykłady działań restrukturyzacyjnych, które mogą zostać zakwestionowane ze względu na swój pozorny charakter.
Restrukturyzacja – zgodnie z definicją wskazaną w przepisach dotyczących cen transferowych – polega na przeniesieniu pomiędzy podmiotami powiązanymi funkcji lub aktywów lub ryzyk, które wiążą się z potencjałem do generowania zysku w przyszłości. W relacjach rynkowych zbycie określonych aktywów na rzecz jednego kupującego z jednoczesnym zaprzestaniem (ograniczeniem) działalności prowadzonej do tej pory przy wykorzystaniu tych składników majątkowych przez sprzedającego wiąże się najczęściej z ustaleniem ich ceny na poziomie wyższym od wartości rynkowej zbywanych składników majątkowych. Cena uwzględnia bowiem możliwość „przejęcia" określonej działalności przez nabywcę. Możliwe jest jednak, że „przejmowana" działalność będzie deficytowa z perspektywy sprzedającego. Wówczas transakcja może być zasadna, gdy kupujący będzie w stanie uzyskać na niej dodatni wynik finansowy, bądź gdy grupa jako całość będzie osiągać określone korzyści z tytułu przeprowadzonej restrukturyzacji. Jednak w takiej sytuacji oczekiwania sprzedającego co do uwzględnienia w kalkulacji ceny dodatkowej premii za „przekazanie" biznesu jest mało zasadne, choć w określonych okolicznościach kupujący może je spełnić (co będzie zależało od oceny korzyści przez kupującego).