Ekonomiczny ciężar VAT powinien zawsze ponieść nabywca towarów i usług, a nie ich sprzedawca. Taka jest istota podatku od towarów i usług (zwanego podatkiem od konsumpcji), polegająca na liczeniu kwoty VAT metodą „od sta", a nie „w stu". Zasada ta zwana jest zasadą przerzucalności VAT na nabywcę. Polega ona na konieczności wkalkulowania VAT w cenę towaru lub usługi, czyli powiększenia ceny o stosowną kwotę VAT, którą ma zapłacić nabywca (klient, konsument). Jeśli zatem podatnik VAT zobowiązany będzie wyliczyć VAT od czynszu najmu lokalu użytkowego, to należna od nabywcy całkowita kwota czynszu powinna być odpowiednio zwiększona o kwotę VAT, liczonej według stawki 23 proc.
Szczególną odmianą tej zasady jest system odwrotnego obciążenia (reverse charge). Polega on na tym, że ?w niektórych sytuacjach sprzedawca towaru nie jest zobowiązany do zapłacenia VAT od przeprowadzonej transakcji. Podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest natomiast, po spełnieniu określonych warunków, nabywca. W takim przypadku sprzedawca nie obciąża nabywcy podatkiem, poprzez wkalkulowanie ?go w cenę sprzedawanego produktu, lecz produkt ten sprzedaje bez żadnego VAT (po cenie netto). W tym ?celu wystawia fakturę, w której w miejsce stawki i kwoty VAT wpisuje „nie podlega opodatkowaniu" oraz umieszcza w niej informację dla nabywcy „odwrotne obciążenie".
Nabywca, który nabywa taki towar wymieniony ?w załączniku nr 11 do ustawy o VAT (m.in. wraki przeznaczone do złomowania – poz. 29, makulatura – poz. 31, stal ?i miedź – poz. 1–27), sam sobie nalicza podatek należny ?i deklaruje go w deklaracji VAT-7 lub VAT-9M ze stawką 23 proc. Czynny podatnik VAT robi to w deklaracji VAT-7 (w poz. 31 i 32), natomiast podmiot niezarejestrowany do celów VAT – w specjalnie dla niego stworzonej deklaracji VAT-9M (w poz. 24 i 25).
Przy czym należy podkreślić, że wśród wraków przeznaczonych do złomowania jest właśnie zużyta elektronika użytkowa, czyli zużyte komputery, monitory, laptopy itp.
