Odpisanie wierzytelności jako nieściągalnej wywołuje skutki na gruncie podatkowym, nie powoduje natomiast wygaszenia zobowiązania na gruncie cywilnoprawnym. Nierzadko zdarza się więc, że najpierw wierzyciel ujmie w kosztach wierzytelność, którą uznał za nieściągalną, a po jakimś czasie dłużnik wywiązuje się ze swojego zobowiązania.
W takim przypadku, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość zwróconych wierzytelności, które zostały zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 odpisane jako nieściągalne. Podobnie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT stanowi o uznaniu za przychód wartości zwróconej wierzytelności, która została uprzednio odpisana jako nieściągalna zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 tej ustawy. Co więcej, w razie zwrotu części takich wierzytelności, przychód należy ustalać proporcjonalnie do udziału zwróconej wierzytelności w jej ogólnej kwocie (art. 14 ust. 2a ustawy o PIT, art. 12 ust. 1a ustawy o CIT).
20 stycznia 2013 r. ABC spółka z o.o. zaliczyła do kosztów podatkowych nieściągalną wierzytelność w kwocie 10 000 zł. Jednak 5 maja 2014 r. spółka otrzymała od kontrahenta część tej wierzytelności w kwocie 3000 zł.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 1a ustawy o CIT, w takim przypadku spółka ABC powinna rozpoznać przychód tytułu zwróconych wierzytelności uprzednio odpisanych jako nieściągalne. Przychód ten musi ustalić proporcjonalnie do udziału zwróconej wierzytelności w jej ogólnej kwocie. W tym przypadku przychód wyniesie więc 3000 zł.
