CIT: plac zabaw jako promocja firmy

Firmy coraz chętniej w strategię rozwoju swej marki wpisują różnego rodzaju inicjatywy społeczne. Zwłaszcza że taka inwestycja jest opłacalna nie tylko wizerunkowo. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził właśnie bardzo korzystną dla takich podatników wykładnię przepisów dotyczących kosztów podatkowych.

Rozrywka dla dzieci

Kanwą sprawy, w której zapadło precedensowe rozstrzygnięcie, była interpretacja podatkowa. Wnioskodawcą była spółka zajmująca się hurtową sprzedażą kosmetyków. Wyjaśniła, że planuje projekt społeczny. Inwestycja miała polegać na urządzeniu za jej pieniądze w całym kraju – na terenach będących własnością spółdzielni mieszkaniowych lub gmin – placów zabaw dla dzieci. Zamierzała ją powierzyć innemu wykonawcy, który następnie obciąży spółkę kosztami czynności polegającej na urządzeniu placów zabaw (na podstawie faktury VAT).

Po zakończeniu inwestycji spółka bezpłatnie przeniesie poczynione nakłady na każdą z lokalizacji wybranych na plac zabaw na rzecz właścicieli gruntu. Lokalizacje placów zabaw zostaną wybrane na podstawie konkursu przeprowadzonego drogą internetową spośród zgłoszeń dokonanych przez zainteresowanych.

Spółka oczekuje, że zdobędzie opinię firmy społecznie odpowiedzialnej, a także pozytywny wizerunek marki wśród konsumentów. Jej zdaniem wpłynie to na zwiększenie popularności produktów, a w konsekwencji może się przyczynić do zwiększenia obrotów.

Spółka zapytała, czy wydatki poniesione w związku z tym projektem, w szczególności wydatki na nabycie kompleksowej usługi od wykonawcy, będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT. Sama uważała, że wszystkie kwoty wydane na urządzenie placów zabaw przyniosą jej korzyści podatkowe w postaci kosztów.

Fiskus nie podzielił tego stanowiska. Jego zdaniem tylko wydatki na reklamę wnioskodawcy i jego produktów mogą być kosztem. Pieniądze wydane na wyposażenie placów zabaw – nie. Urzędnicy uznali bowiem, że świadczenie spółki, w wyniku którego spółdzielnia lub gmina odniosą bezpłatnie określone korzyści, będzie miało charakter darowizny, która podlega wyłączeniu z kosztów (art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT).

To nie darowizna

Spółka jednak wygrała przed sądem. Uwzględniając jej skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że opisana akcja i budowa placów zabaw nie powinna być kwalifikowana jako darowizna. Sędziowie nie mieli wątpliwości, że głównym celem kampanii jest ukształtowanie pozytywnego wizerunku wśród konsumentów produktów skarżącej poprzez wypromowanie jej jako podmiotu angażującego się w projekty społeczne. W konsekwencji konsument będzie zachęcany do wyboru i zakupu tych produktów. A takie działania mogą się realnie przyczynić do zwiększenia przychodów spółki.

Racji fiskusowi nie przyznał także sąd kasacyjny. Jego zdaniem wszystkie wydatki poniesione przez spółkę w związku z budową placów zabaw dla dzieci mogą być kosztem uzyskania przychodów. Nie można ich dzielić, bo działania podejmowane przez skarżącą mają charakter kompleksowy i są nakierowane na budowanie jej wizerunku.

Dla dobra ogółu

Naczelny Sąd Administracyjny również nie miał wątpliwości, że wydatki poniesione na kampanię informacyjną promującą akcję i przeznaczone bezpośrednio na budowę placów zabaw mają związek z działalnością podatniczki i jej przychodami (II FSK 1205/12).

– Są to społecznie pożądane inicjatywy, które budują też wizerunek firmy – podkreślał sędzia NSA Tomasz Kolanowski.

I jako takie zdaniem NSA zasługują na wsparcie. Wyrok jest prawomocny.

OPINIA dla Rz

Michał ?Roszkowski - radca prawny, doradca podatkowy, ?partner w Accreo

Należy w pełni poprzeć stanowisko zajęte przez sąd w komentowanym orzeczeniu. Coraz częściej przedsiębiorcy podejmują działania zgodne z tzw. CSR (Corporate Social Responsibility – społeczna odpowiedzialność biznesu) i ponoszą związane z nimi koszty mające na celu pozytywne kształtowanie wizerunku zarówno wśród społeczności lokalnych, jak i regionalnych. Takie działania ukazują przedsiębiorcę w zupełnie innym świetle, jako podmiot społecznie zaangażowany i świadomy potrzeb danej społeczności. Bez wątpienia na działania takie należy także spojrzeć z perspektywy potencjalnych albo faktycznych kontrahentów lub konsumentów, którzy mogą wyżej cenić takich przedsiębiorców. To z kolei prowadzi do słusznego wniosku o prawie tych przedsiębiorców do zaliczenia związanych ?z takimi działaniami wydatków do kosztów podatkowych.