Tak uznała Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 3 września 2013 r. (IBPBI/2/423-632/13/MS).

Spółka została powołana w celu wykonania inwestycji polegającej na wybudowaniu kompleksu budynków wraz z infrastrukturą towarzyszącą m.in. parkingów, dróg dojazdowych. Inwestycja będzie w przyszłości wynajmowana innej, prowadzącej działalność medyczną spółce. Do spółki wniesiono aportem nieruchomość. Na dzień sporządzenia wniosku spółka powzięła kroki w celu realizacji inwestycji, takie jak rozmowy wstępne. Spółka planowała zakończyć prace projektowe w listopadzie 2013 r. oraz niezwłocznie rozpocząć właściwą budowę. Nie przewidywała ona rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej przed zakończeniem procesu inwestycyjnego (ok. 2 lata). Poniosła, i ponosi, następujące wydatki dotyczące jej funkcjonowania: wpis do KRS, opłatę rejestracyjną na potrzeby VAT, koszty bankowe, koszty obsługi księgowej, koszty wynagrodzenia pracownika obsługującego księgowość, koszty pieczątek, materiałów biurowych, telefonów. Zdaniem spółki wymienione wydatki, za wyjątkiem wynagrodzenia pracowników biurowych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, natomiast wynagrodzenia pracowników biurowych są kosztem uzyskania przychodów w momencie wypłaty lub pozostawienia do dyspozycji pracownika.

Izba Skarbowa w Katowicach uznała stanowisko spółki w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia pracowników biurowych za nieprawidłowe. Stanowisko spółki w pozostałych kwestiach uznała za prawidłowe. Organ podatkowy, powołując się na art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, wskazał, że wydatki na wynagrodzenia pracowników biurowych należy zaliczyć do kosztów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub pozostawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Organ wskazał ponadto, że stałe koszty dotyczące funkcjonowania osoby prawnej jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą są pośrednimi kosztami uzyskania przychodów.

Mateusz ?Rudnik, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Zasady rozpoznawania wydatków jako kosztów podatkowych we właściwym momencie regulują przepisy zawarte ?w art. 15 ustawy o CIT. Ocena prawidłowości komentowanej interpretacji wymaga ustalenia, czy jest ona zgodna z zasadami przewidzianymi w tych przepisach.

Na wstępie należy rozważyć, czy wskazane przez spółkę wydatki są kosztami uzyskania przechodów bezpośrednio związanymi z przychodami. Ponieważ opisane wydatki nie mają bezpośrednio na celu uzyskania konkretnych przychodów, należy uznać, że są one kosztami uzyskania przychodów pośrednio związanymi z przychodami. W konsekwencji, mając na uwadze art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, są one co do zasady potrącalne w dacie ich poniesienia. ?Ta kwestia nie była sporna pomiędzy spółką i organem podatkowym. Izba przyznała spółce rację w tym zakresie, uznając jej stanowisko za prawidłowe ?w odniesieniu do większości wymienionych usług.

Ustawa o CIT zawiera jednak szczególne unormowanie odnoszące się do momentu potrącalności wynagrodzeń pracowników. Zgodnie z art. 15 ust. 4g tej ustawy należności z tytułów, o których mowa ?w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o PIT ?(tj. wydatki na wynagrodzenie pracowników) oraz zasiłki pieniężne ?z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy są kosztami uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Ponieważ wynagrodzenia niewypłacone, niedokonane lub niepozostawione ?do dyspozycji pracownika nie mogą być kosztem podatkowym, nieterminowa wypłata wynagrodzenia będzie skutkować przesunięciem momentu ujęcia ?ich jako kosztu uzyskania przychodów ?do momentu dokonania faktycznej ?wypłaty wynagrodzenia.

Należy zauważyć, że pomimo stwierdzenia prawidłowości stanowiska spółki jedynie ?w części, interpretacja nie powinna mieć znaczącego, negatywnego wpływu na rozliczenia spółki. Jedynie w przypadku wypłaty wynagrodzenia w innym terminie niż w miesiącu, za który jest ono należne (a jednocześnie zgodnie z terminami wskazanymi w art. 15 ust. 4g ustawy ?o CIT), wystąpiłaby rozbieżność pomiędzy momentem zaliczenia takiego wydatku ?do kosztów podatkowych według stanowiska spółki a wydaną interpretacją.

Wskazane przez organ podatkowy argumenty wynikające z dokonanej wykładni przepisów należy uznać ?za prawidłowe. Tym samym, interpretacja nie narusza prawa i powinna zostać oceniona pozytywnie.