Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie zgodził się z przedsiębiorcą, który chciał rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu całą wartość wierzytelności (nr interpretacji: ILPB1/415-912/13-2/AMN).
Przedsiębiorca dysponował szeregiem roszczeń od pożyczkobiorców. Rozważał dokonanie, jednej lub wielu, cesji tych praw za wynagrodzeniem. Tłumaczył, że w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży uszczupli swój majątek o łączną wartość wierzytelności, tj. kwot głównych pożyczek oraz naliczonych do dnia sprzedaży odsetek. Z tego powodu, jego zdaniem, kosztem będzie łączna kwota, nie wyższa jednak niż cena wynikająca z umowy sprzedaży.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy o PIT (podatnik będący osobą fizyczną błędnie powoływał analogiczne przepisy ustawy o CIT) nie mogą być kosztem uzyskania przychodu straty z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że została ona wcześniej zarachowana jako przychód należny. Katalog wydatków niebędących kosztami nie zawiera przepisu o odsetkach od sprzedawanej wierzytelności, więc podatnik uznał, że może zaliczyć je do kosztów na zasadach ogólnych.
Izby skarbowej jednak nie przekonał.
Niewątpliwie kosztem uzyskania przychodu będzie wartość wierzytelności (kwota roszczenia głównego), jednak nie można do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć odsetek – odpowiedział organ.
W art. 22 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca wyraźnie wskazał, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W tej definicji nie mieszczą się zatem odsetki przysługujące pożyczkodawcy w związku z pożyczką, ponieważ nie stanowią one poniesionych przez wierzyciela wydatków – uzasadniła izba. Zdaniem fiskusa powstanie wierzytelności wiąże się z faktycznym pomniejszeniem majątku, czego nie można powiedzieć o wartości odsetek. W tym przypadku nie wystąpił element poniesienia wydatku.
