- Obywatel Chin na stałe zamieszkały w Singapurze (posiada tam rodzinę i dom) zatrudniony w spółce mającej siedzibę w Singapurze, został oddelegowany przez swojego pracodawcę na okres jednego roku do pracy do Polski w celu świadczenia pracy w polskiej spółce. Wynagrodzenie wypłaca spółka w Singapurze. Obywatel Chin nie posiada certyfikatu rezydencji. W jaki sposób należy opodatkować wynagrodzenie obywatela Chin czasowo oddelegowanego do pracy na terytorium Polski?

– pyta czytelnik.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę fizyczną, która m.in. przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Osoba taka podlega wówczas opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast osoby fizyczne, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Co jest w umowie międzynarodowej

Oprócz przepisów krajowych, dla opodatkowania dochodów z pracy delegowanego do Polski pracownika będzie miała również zastosowanie umowa z 23 kwietnia 1993 roku między rządem Polski a rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Według art. 4 tej umowy, za osobę mającą zamieszkanie lub siedzibę w umawiającym się państwie uważa się każdą osobę, która dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w danym umawiającym się państwie. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o tym, w którym kraju opodatkuje on swoje dochody.

Według umowy międzynarodowej, uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

W opisanym przypadku pracownika oddelegowanego do pracy w Polsce łączą z Singapurem ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, gdyż posiada tam dom, rodzinę. Poza tym, wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę zagraniczną. Wobec tego należy uznać, że delegowany do Polski pracownik ma stałe miejsce zamieszkania w Singapurze, a więc podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych z pracy w Polsce.

Czy są spełnione warunki

Według umowy międzynarodowej pensje osób mających miejsce zamieszkania w Singapurze, otrzymane z pracy w Polsce, są opodatkowane w Polsce, chyba, że zostaną spełnione łącznie 3 przesłanki wyłączające opodatkowanie dochodów w Polsce, a więc:

W analizowanym przypadku pracownik przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym, wynagrodzenie nie jest wypłacane przez polskiego pracodawcę, ani nie jest wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Polsce. Wobec tego nie zostały spełnione warunki wyłączające opodatkowanie w Polsce.

W dwóch miejscach

Z uwagi na to, że oddelegowany do pracy w Polsce rezydent Singapuru przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni, to swoją pensję otrzymaną od pracodawcy z Singapuru musi opodatkować zarówno w Polsce, jak i w Singapurze. Z tym, że do opodatkowania w Singapurze, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, należy zastosować odpowiednią metodę zapobiegającą takiemu podwójnemu opodatkowaniu, o której mowa w art. 23 ust. 2 lit. a umowy.

Sam musi wpłacać zaliczki

Delegowany pracownik ma obowiązek sam wpłacać należne zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia do polskiego urzędu skarbowego. Zgodnie ze stanowiskiem Izby Skarbowej w Warszawie z 13 stycznia 2010 r. (IPPB4/415-636/09-4/SP): „W związku z tym, iż wynagrodzenia wnioskodawcy nie wypłaca zakład, ani pracodawca będący – w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnikiem, a za świadczoną na terytorium Polski pracę pracownik otrzymuje wynagrodzenie od pracodawcy mającego siedzibę w Singapurze, jest on sam obowiązany wpłacać należne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje tu też fakt, że wynagrodzenie to wypłacane jest w Singapurze. Istotne jest to, iż po przekroczeniu ww. okresu wynikającego z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wyłączającego opodatkowanie w Polsce, wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Polsce opodatkowane jest zarówno w Polsce, jak i w Singapurze.

Analizując całokształt sprawy, należy stwierdzić, że uzyskiwane przez wnioskodawcę wynagrodzenia wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Singapurze w związku z oddelegowaniem do pracy na terytorium Polski, gdy okres lub okresy pobytu w Polsce są dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych".

W analizowanym przypadku wynagrodzenia nie wypłaca zakład pracy będący płatnikiem podatku w rozumieniu ustawy o PIT, lecz zakład zagraniczny. Wobec tego do poboru zaliczki ma zastosowanie art. 44 ust. 3a i 3d ustawy o PIT.

Do 20. dnia miesiąca

Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, czyli osoby fizyczne nie mające w Polsce miejsca zamieszkania, uzyskujący z zagranicy dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a (bez pośrednictwa płatnika ze stosunku pracy z zagranicy), są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne. Do uzyskanego dochodu powinni zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, czyli 18 proc.

Za dochód uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy lub kosztów uzyskania niektórych przychodów określonych procentowo oraz zapłaconych  w danym miesiącu składek ze środków podatnika  na ubezpieczenie społeczne podatnika oraz osób z nim współpracujących. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, czyli 32 proc.

Delegowany do Polski pracownik, zgodnie z art. 45 ust. 1 i 7 ustawy o PIT, ma również obowiązek uzyskany dochód wykazać w zeznaniu podatkowym. Zeznanie należy złożyć w terminie do 30 kwietnia następnego roku, a jeśli pracownik z zagranicy zamierza wyjechać z Polski przed 30 kwietnia, to ma obowiązek złożyć zeznanie przed opuszczeniem terytorium Polski. Zeznanie należy złożyć w urzędzie skarbowym właściwym dla opodatkowania osób zagranicznych. Formularzem do tego przeznaczonym jest PIT-36.