Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 7 sierpnia 2013 r. (I SA/Sz 246/13).

Stan faktyczny

W lutym 2012 r. podatnicy kupili nieruchomość lokalową. Kilka dni później złożyli w urzędzie gminy informację w sprawie podatku od nieruchomości. Jednocześnie złożyli jej korektę wraz z oświadczeniem, że zakupiony lokal będzie użytkowany w celach mieszkaniowych i nie będzie przedmiotem najmu ani usług hotelarskich. Wójt gminy wezwał ich jednak do skorygowania tych informacji. Wskazał, że według posiadanych przez organ dokumentów, lokal ma charakter niemieszkalny. Został wybudowany jako pensjonat. Ponieważ podatnicy oświadczyli, że nie ma podstaw do sprostowania złożonej przez nich informacji, fiskus wszczął postępowanie z urzędu. W konsekwencji sam ustalił właścicielom budynku podatek od nieruchomości za 2012 r.

Podatnicy nie zgadzali się z tym rozstrzygnięciem. Ich zdaniem kupili lokal mieszkalny i organ podatkowy powinien ustalić podatek od nieruchomości, stosując stawkę jak dla lokali mieszkalnych. Przepisy prawa lokalowego nie przewidują kategorii lokalu przeznaczonego na cele turystyczne, a tylko lokale mieszkalne i użytkowe. Tłumaczyli, że o funkcji lokalu decyduje jego przeznaczenie.

Rozstrzygnięcie

Sprawa trafiła na wokandę, ale WSA w Szczecinie oddalił skargę właścicieli nieruchomości. Sąd zauważył, że w wypisie z ewidencji gruntów i budynków, przedmiotowy lokal oznaczony jest jako niemieszkalny. Ma to decydujące znaczenie dla wymiaru podatku od nieruchomości, gdyż powoduje zastosowanie stawki dla budynków pozostałych.

W ocenie WSA stawka właściwa dla budynków mieszkalnych jest w tym przypadku wykluczona, bo lokal nie został oznaczony w ewidencji jako mieszkalny. A ponieważ lokal nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej (według oświadczenia podatników nie będzie wynajmowany na cel turystyczny innym osobom za wynagrodzeniem), organ podatkowy nie zastosował stawki podatku jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Powołując się na orzecznictwo, WSA przyznał wprawdzie, że gdy budynek (lokal) niemieszkalny stanowi centrum życiowe podatników i służy zaspokajaniu ich podstawowych potrzeb mieszkaniowych, może być zaliczony do kategorii mieszkalnych. Jednak w spornej sprawie przedmiotowy lokal nie jest stanowi centrum życiowego podatników i nie służy zaspokajaniu ich podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Tym samym nie można zastosować stawki podatku od nieruchomości jak dla budynków mieszkalnych.

Justyna Bauta-Szostak, partner, radca prawny, doradca podatkowy w MDDP

Wyrok potwierdza, że kluczowa dla kwalifikacji budynku dla potrzeb podatku od nieruchomości jest ewidencja gruntów i budynków. Takie jest aktualne podejście organów podatkowych i sądów. Jeżeli z ewidencji nie wynika, że budynek ma charakter mieszkalny, to organ podatkowy może opodatkować go według wyższej stawki – bądź przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą, bądź budynków pozostałych. W omawianym przypadku podatnicy mieszkali w innym mieście niż mieścił się lokal, który dodatkowo był oznaczony w ewidencji jako niemieszkalny, a z pozwolenia na użytkowanie wynikało, że budynek, w którym znajduje się lokal, ma charakter pensjonatu. W wyroku uznano zatem, że organy podatkowo zakwalifikowały lokal jako część budynku niemieszkalnego – pozostałego, co wiąże się z wyższą stawką podatku. Wyrok może być wskazówką dla osób, które mają lokale, apartamenty, domy letniskowe, w których na co dzień nie mieszkają, a które nie są określone w ewidencji gruntów budynków jako budynki lub lokale mieszkalne. Jeżeli ewidencja nie odzwierciedla prawidłowego stanu rzeczy, to właściciel nieruchomości może wnioskować o zmianę zapisów w ewidencji. Zdaniem sądu, prawidłowo organ podatkowy wskazał, że w niniejszej sprawie przedmiotowy lokal nie stanowi centrum życiowego podatników i nie służy zaspokajaniu ich podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Tym samym uznał, że do przedmiotowego lokalu nie można zastosować stawki podatku od nieruchomości takiej, jak dla budynków mieszkalnych.