Najczęstszym przykładem nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

W przypadku inwestycji w budynku lub budowli, przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji w obcych środkach trwałych lub remontów, należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej.

W przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków należy oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który na podstawie stosownych dokumentacji i oględzin wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów (tak interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 15 kwietnia 2010 r., IBBI/2/423-69/10/BG).

Adaptacja najpopularniejsza

Najczęściej poniesione nakłady mają charakter adaptacyjny, dostosowujący dany lokal lub budynek do potrzeb nowej działalności (np. przerobienie lokalu mieszkalnego na biuro; przerobienie biura na potrzeby apteki itd.).

Często spotykane są również nakłady ulepszeniowe. Inwestycją w obcy środek trwały (budynek) może być nakład w postaci instalacji centralnego ogrzewania w budynku stanowiącym własność innego podmiotu.

Czy są trwale połączone

W sytuacji, gdy wykonane w budynku prace polegają na instancji sieci, np. instalacje alarmowe, instalacje telefoniczne, to ocena ich charakteru uzależniona jest od tego, czy są one trwale połączone z budynkiem (obcym środkiem trwałym):

- jeżeli przewody sieci są umieszczone (zainstalowane, wbudowane) trwale w ścianach budynku, to koszt ich instalacji jest inwestycją w obcym środku trwałym,

- jeżeli okablowanie zostało zainstalowane nietrwale, to wówczas koszt poniesiony na instalację zwiększa odpowiednio wartość początkową urządzeń, z którymi kable są połączone (np. urządzeń wchodzących w skład systemu nadzoru czy centrali telefonicznej).

Łącznie z remontem

Za inwestycję w obcym środku trwałym powinny być uznane wydatki, które noszą cechy zarówno remontu, jak i ulepszenia. Ponoszenie tego typu wydatków jest częste w przypadku inwestycji w obcych środkach trwałych – budynkach.

Przykład

OCIEPLENIE I NAPRAWA INSTALACJI

Firma A dokonała ulepszenia dzierżawionego budynku. Budynek został ocieplony (dotychczas nie był) oraz została zainstalowana instalacja alarmowa. Przy okazji wykonane zostały prace o charakterze remontowym: naprawa uszkodzonych tynków, naprawa instalacji elektrycznej, malowanie ścian. Firma A powinna potraktować poniesione nakłady w całości jako inwestycję w obcym środku trwałym.

Jeżeli poniesione nakłady mają częściowo charakter ulepszeniowy, a częściowo remontowy, to na wartość początkową inwestycji będą się składały wszystkie poniesione wydatki, zarówno te o charakterze ulepszeniowym, jak i remontowym (tak interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 19 maja 2011 r., IBPBI/1/423-18/11/ZK).

Za inwestycję w obcycm środku trwałym można uznać ogół wydatków na ulepszenie, adaptację, rozbudowę czy modernizację już istniejącego – w dacie przekazania podatnikowi – środka trwałego, stanowiącego własność innego podatnika. Natomiast budowy takiego obiektu nie można uznać za ulepszenie gruntu (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lutego 2013 r., IBBI/2/423-1398/12/PH).

Odrębna własność

Za inwestycję w obcym środku trwałym może być uznane dobudowanie domu (np. piętra) w budynku wynajmowanym (dzierżawionym itd.) w celu prowadzenia działalności gospodarczej (interpretacja Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 2 lipca 2007 r., PD-2/423-9/07).

Jednak w sytuacji, gdyby dobudowany budynek był odrębnym przedmiotem własności, a nie częścią składową użytkowanego przez podatnika budynku, to będziemy mieli do czynienia ze środkiem trwałym w postaci budynku lub budowli, wybudowanego na cudzym gruncie

(tak interpretacja Urzędu Skarbowego w Głogowie z 12 czerwca 2007 r., PDI/415/1/10/07).

Wybudowane na cudzym gruncie

Budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie podlegają amortyzacji z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT lub art. 22c ustawy o PIT niezależnie od przewidywanego okresu używania (art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT).