Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną spółki, która kwestionowała zmianę interpretacji wydanej na jej wniosek. Sąd kasacyjny uznał, że interpretacja przepisów prawa podatkowego, zmieniona na podstawie art. 14e § 1  Ordynacji podatkowa, w przypadku negatywnej oceny stanowiska prawnego zainteresowanego powinna zawierać także wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Ponadto jeśli przedmiotem indywidualnej interpretacji jest regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów o rachunkowości, ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej normy podatkowej  powinna je uwzględniać i obejmować (sygn. akt II FSK 1193/11).

Rachunkowość w tle

We wniosku o interpretację bank zapytał czy opodatkowanie ujętych rachunkowo w wyniku z pozycji wymiany wycen walutowych pochodnych instrumentów finansowych jest zgodny z metodą rachunkową ustalania różnic kursowych? Bank zajął stanowisko, że taka metoda jest prawidłowa.

Początkowo fiskus odmówił wszczęcia postępowania podnosząc, że wniosek dotyczy interpretacji przepisów o rachunkowości, a nie przepisów prawa podatkowego. Bank wniósł o jego zmianę i wydanie interpretacji. Zażalenie okazało się skuteczne. Organ interpretacyjny uchylił zaskarżone postanowienie. A z powodu niewydania interpretacji w terminie powstał stan interpretacji milczącej, czyli potwierdzającej stanowisko banku.

Nie trwało to jednak długo. Fiskus skorzystał z przysługującego mu prawa i dokonał z urzędu zmian interpretacji na niekorzyść banku.

Nie wszystko podlega wykładni

Spółka zaskarżyła to rozstrzygnięcie, ale sąd pierwszej instancji potwierdził stanowisko fiskus. W jego ocenie o tym co jest a co nie jest różnicą kursową stanowi ustawa o rachunkowości, MSR i MSSF. Dlatego nie było rolą organu podatkowego rozstrzyganie w tym sporze, co jest a co nie jest różnicą kursowa w świetle wymienionych przepisów o rachunkowości. W ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego organ udziela interpretacji w zakresie prawa podatkowego, a nie przepisów o rachunkowości.

Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się z tym. Zwracając sprawę do ponownego rozpoznania NSA zauważył, że najważniejszym elementem indywidualnej interpretacji prawa podatkowego jest merytoryczna ocena prawna stanu faktycznego (zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego), przedstawionego we wniosku wszczynającym postępowanie interpretacyjne. Stanowi nią: zaakceptowane przez organ interpretacyjny stanowisko prawne wnioskodawcy, jeżeli jest prawidłowe w pełnym zakresie. A w przypadku zakwestionowania go chociażby w części – wskazanie przez organ prawidłowego stanowiska wraz z jego uzasadnieniem prawnym. Organ interpretacyjny zawsze ocenia stanowisko wnioskodawcy.

Fiskusa obowiązują standardy

NSA doszedł do wniosku, że również zmieniona interpretacja powinna być zasadniczo zgodna z art. 14c Ordynacji podatkowej, a ponadto wyjaśniać na czym polegała nieprawidłowość zmienianej interpretacji i z jakiego powodu została ona zweryfikowana. Zmieniona interpretacja "zastępuje" dotychczasową i jest w istocie nową interpretacją przepisów prawa podatkowego

Ponadto NSA wyjaśnił, że jeżeli przedmiotem indywidualnej interpretacji jest regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów o rachunkowości, ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej normy podatkowej przepisy te powinna uwzględniać i obejmować. Interpretacji w tym zakresie będą bowiem podlegać wszystkie przepisy tworzące konkretną normę podatkową, w tym przepisy niepodatkowe, ocena możliwości stosowania i wykładnia których są niezbędne dla zinterpretowania normy prawnopodatkowej. Za nieprawidłowe NSA uznał tylko  wydanie interpretacji dotyczącej wyłącznie przepisów innych niż podatkowe, które nie tworzą rozważanej normy podatkowej. Wyrok jest prawomocny.