Co prawda żaden przepis ustawy o VAT ani rozporządzeń wykonawczych do niej nie przewiduje wprost możliwości korekty faktury, o której mowa w art. 108 ustawy o VAT. Niemniej rozporządzenie określające zasady wystawiania faktur w § 14 ust.  1 mówi, że fakturę korygującą wystawia się również w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem dopuszcza możliwość wystawienia korekty faktury w razie wystąpienia takich błędów. Wprawdzie rozporządzenie nie reguluje kwestii wycofania się podatnika z błędnej faktury, gdy nie dokumentuje ona żadnej transakcji lub dotyczy czynności nieobjętej ustawą o VAT, to jednak należy uznać, że podatnik powinien mieć możliwość naprawienia swojego błędu poprzez fakturę korygującą.

Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 października 2010 (ITPP1/443-675b/10/MN). Czytamy w niej: „Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu  (...)  30 kwietnia 2008 r. podatnik wystawił fakturę VAT dokumentującą czynności, które nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w tym zakresie nie działał w charakterze podatnika.

Zatem w opisanej sytuacji, w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu, podatnik jest uprawniony do wystawienia faktury korygującej i tym samym do rozliczenia jej na zasadach ściśle określonych w art. 29 ust. 4a ustawy”.

Trzeba jednak pamiętać, że fakturę korygującą co do zasady ma prawo wystawić jedynie ten, kto jest uprawniony do wystawiania faktur, a więc wyłącznie zarejestrowany czynny podatnik VAT.

Potwierdza to treść § 4 ust. 1 i § 13 rozporządzenia ministra finansów regulującego zasady wystawiania faktur, a także interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 29 lipca 2008 (IPPP1-443-1000/08-2/BS), w której stwierdzono, że  do wystawiania faktur VAT uprawnione są wyłącznie podmioty zarejestrowane jako „podatnicy VAT czynni”.

Biorąc pod uwagę, że faktura korygująca ma moc faktury VAT i pod każdym względem traktuje się ją jako zwykłą fakturę VAT, podmiotem uprawnionym do jej wystawienia jest zatem wyłącznie podmiot zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” (tak również Urząd Skarbowy w Kołobrzegu w interpretacji z 22 sierpnia 2006, UP-II-3-443-32/06/ 205, Urząd Skarbowy w Pile w interpretacji z 25 listopada 2005, PP/443/79/05).

Jak to jest w przepisach unijnych

Rozwiązanie zawarte w art. 108 ustawy o VAT koresponduje z regulacją unijną zawartą w art. 203 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W myśl tego przepisu każda osoba, która wykazuje VAT na fakturze, jest zobowiązana do jego zapłaty.

WSA w Gdańsku orzekł  5 stycznia 2011 (I SA/Gd 920/10):

„zatem również z tego unormowania wynika, że wystawca faktury ma obowiązek zapłaty podatku wykazanego na fakturze również wtedy, gdy faktura nie odzwierciedla żadnej transakcji”.

Jak podkreślił Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-454/98 (Schmeink & Cofreth AG & Co. KG i Manfred Strobel), jeżeli wystawca wadliwej faktury w wystarczającym czasie całkowicie wyeliminował ryzyko jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, by podatek, który został nieprawidłowo zafakturowany, mógł być skorygowany, bez uzależniania tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze.

Dlatego też, jeżeli takie ryzyko zostało wyeliminowane, korekta podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, nie może być uzależniona od uznania organów podatkowych.