Jednym ze źródeł przychodów są przychody z działalności wykonywanej osobiście. Aby prawidłowo ustalić podstawę opodatkowania w przypadku przychodu z umowy-zlecenia, trzeba się odwołać do przepisów kodeksu cywilnego.
Zgodnie z jego art. 734 § 1 oraz art. 735 § 1 przez umowę-zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, a za wykonanie zlecenia, jeżeli z umowy ani okoliczności nie wynika inaczej, należy się wynagrodzenie. Odpowiada ono zwykle wykonanej pracy, a co do jego wysokości strony umawiają się w zawartej umowie.
Oprócz wypłaty wynagrodzenia przepisy kodeksu cywilnego nakładają dodatkowo na zleceniodawcę m.in. obowiązek zwrotu zleceniobiorcy wydatków, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia.
Zwrot wydatków nie jest zatem utożsamiany z wynagrodzeniem za wykonanie zlecenia, chyba że strony umówiłyby się inaczej.
W przypadku czytelnika łącząca strony umowa-zlecenie kwotowo określiła wysokość wynagrodzenia. Niezależnie od wynagrodzenia zleceniodawca zapewnia zleceniobiorcy środek transportu i miejsca noclegowe. Koszty te, na mocy art. 742 k.c. przy braku przeciwnych postanowień, musiałby zwrócić zleceniobiorcy zleceniodawca (bo obciążają one zleceniodawcę, a nie przyjmującego zlecenie).
Skoro strony umówiły się, że zamiast zwracać wydatki zleceniodawca zapewni zleceniobiorcy potrzebny do wykonania czynności transport i nocleg, to po stronie zleceniobiorcy nie powstaje ani odpłatne, ani nieodpłatne świadczenie, a przychodem do opodatkowania jest wyłącznie ustalone w umowie wynagrodzenie za wykonanie zlecenia.
Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 11 lipca 2008 r. (IBPB2/415-708/08/BD)[/b].
[i]Podstawa prawna:
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 53, poz. 307 ze zm.)[/link][/i]
