[b]Wynika tak z odpowiedzi na interpelację poselską nr 9475.[/b]
Resort finansów przypomniał w niej, że w przypadku przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienionej w art. 13 pkt 2 lub 5 – 9 ustawy o PIT, których suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 proc. przychodu.
Podatek ten pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (przychód równa się dochodowi).
Jednocześnie dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 ustawy (skala podatkowa). Oznacza to, że nie wykazuje się ich w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty). W konsekwencji dochody te nie wpływają na progresję podatkową, jak również nie są od nich dokonywane odliczenia.
Podatek pobrany przez płatnika w wysokości 18 proc. przychodu jest podatkiem należnym. Jego rozliczenie następuje u źródła (czyli w momencie poboru przez płatnika). Nie można go zatem utożsamiać z zaliczką na podatek. Ta płacona jest w trakcie roku a conto ostatecznego rozliczenia, które w przypadku dochodów podlegających opodatkowaniu według skali następuje po zakończeniu roku podatkowego w terminie do 30 kwietnia roku następnego w zeznaniu podatkowym PIT-37 albo PIT-36.
Wspomniane różnice w formach i zasadach opodatkowania powodują, że w sytuacji gdy ostateczne rozliczenie podatku zryczałtowanego następuje przy jego poborze, niezasadne byłoby, aby PIT-11 zawierał informacje o tego rodzaju należnościach.
