[b]Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 1 lipca 2009 r., I SA/Gd 269/09[/b]
[srodtytul]Jaki był problem[/srodtytul]
Podatniczka wystąpiła o interpretację. Chodziło o sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej uiszczanej przy zawarciu umowy leasingu operacyjnego. Podatniczka jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego nieruchomości. Zgodnie z umową jako jedno ze świadczeń na rzecz leasingodawcy ustalona została opłata wstępna, której wniesienie (obok prowizji) warunkowało zawarcie umowy nabycia przedmiotu leasingu ze sprzedawcą, a w konsekwencji realizację umowy leasingu.
Zdaniem podatniczki opłata wstępna powinna być zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.
Innego zdania była izba skarbowa. Stwierdziła, że podatniczka, zaliczając opłatę wstępną z tytułu umowy leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, powinna podzielić ten wydatek proporcjonalnie do długości okresu, którego on dotyczy, tj. proporcjonalnie do czasu trwania umowy.
Podatniczka złożyła skargę do sądu.
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA przyznał jej rację. Przypomniał, że opodatkowanie stron umowy leasingu operacyjnego reguluje art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten nie określa dokładnie momentu (czasu), w którym korzystający może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wynikające z umowy wydatki (czynsz oraz inne opłaty). Znajdują tu zatem zastosowanie reguły art. 22 ust. 4 – 6 ustawy.
W PIT zasadą jest rozpoznawanie kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wyjątki od tej zasady dotyczą podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów w sytuacji, gdy prowadzą oni te księgi stale, w każdym roku podatkowym, w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.
W przypadku ostatniej grupy podatników przyjęto dwie odrębne zasady dotyczące ustalania momentu rozpoznania kosztu. Są nimi: zasada dotycząca kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów innych niż bezpośrednie. Nie budzi wątpliwości w sprawie, że kaucja gwarancyjna jest tym samym co tzw. czynsz zerowy, pierwsza rata leasingowa czy też opłata inicjalna (wstępna), bowiem takie nazwy funkcjonują w praktyce umów leasingowych o takim samym charakterze. Trafnie więc przyjęto zastosowanie art. 22 ust. 5c ustawy.
W odniesieniu do umowy leasingu należy poczynić rozróżnienie pomiędzy zawarciem umowy, rozpoczęciem jej realizacji oraz korzystaniem z przedmiotu umowy. [b]Poniesienie kaucji jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu i następuje przed jego faktycznym zrealizowaniem. Nie dotyczy więc całego okresu, na jaki umowa została zawarta.[/b]
