[b]Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 1 lipca 2009 r., I SA/Gd 269/09[/b]

[srodtytul]Jaki był problem[/srodtytul]

Podatniczka wystąpiła o interpretację. Chodziło o sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej uiszczanej przy zawarciu umowy leasingu operacyjnego. Podatniczka jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego nieruchomości. Zgodnie z umową jako jedno ze świadczeń na rzecz leasingodawcy ustalona została opłata wstępna, której wniesienie (obok prowizji) warunkowało zawarcie umowy nabycia przedmiotu leasingu ze sprzedawcą, a w konsekwencji realizację umowy leasingu.

Zdaniem podatniczki opłata wstępna powinna być zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

Innego zdania była izba skarbowa. Stwierdziła, że podatniczka, zaliczając opłatę wstępną z tytułu umowy leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, powinna podzielić ten wydatek proporcjonalnie do długości okresu, którego on dotyczy, tj. proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

Reklama
Reklama

Podatniczka złożyła skargę do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA przyznał jej rację. Przypomniał, że opodatkowanie stron umowy leasingu operacyjnego reguluje art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten nie określa dokładnie momentu (czasu), w którym korzystający może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wynikające z umowy wydatki (czynsz oraz inne opłaty). Znajdują tu zatem zastosowanie reguły art. 22 ust. 4 – 6 ustawy.

W PIT zasadą jest rozpoznawanie kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wyjątki od tej zasady dotyczą podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów w sytuacji, gdy prowadzą oni te księgi stale, w każdym roku podatkowym, w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W przypadku ostatniej grupy podatników przyjęto dwie odrębne zasady dotyczące ustalania momentu rozpoznania kosztu. Są nimi: zasada dotycząca kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów innych niż bezpośrednie. Nie budzi wątpliwości w sprawie, że kaucja gwarancyjna jest tym samym co tzw. czynsz zerowy, pierwsza rata leasingowa czy też opłata inicjalna (wstępna), bowiem takie nazwy funkcjonują w praktyce umów leasingowych o takim samym charakterze. Trafnie więc przyjęto zastosowanie art. 22 ust. 5c ustawy.

W odniesieniu do umowy leasingu należy poczynić rozróżnienie pomiędzy zawarciem umowy, rozpoczęciem jej realizacji oraz korzystaniem z przedmiotu umowy. [b]Poniesienie kaucji jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu i następuje przed jego faktycznym zrealizowaniem. Nie dotyczy więc całego okresu, na jaki umowa została zawarta.[/b]