Zdaniem dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotyczy to także używania prywatnego samochodu w celu dojazdu do kliniki oraz opłaty za zezwolenie na wykonywanie zawodu w Irlandii.

Taką też [b]interpretację[/b] przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydał [b]30 października 2008 r. (nr IPPB1/415-861/08-5/EC)[/b] w odpowiedzi na wniosek podatnika, który jest lekarzem ginekologiem i wykonuje swój zawód, prowadząc zarejestrowany gabinet lekarski.

W kwietniu 2008 r. podatnik podpisał kontrakt z firmą H. w Irlandii na wykonywanie usług medycznych – jako polski podmiot gospodarczy. Wystawia rachunki z gabinetu w Polsce i w Polsce odprowadza zaliczki na podatek dochodowy. W Irlandii nie otworzył własnego gabinetu, bo nie pozwalają mu na to warunki zawartego kontraktu. Firma H. nie odprowadza żadnych podatków od jego wynagrodzenia w Irlandii (art. 14 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Irlandią przewiduje opodatkowanie irlandzkich dochodów w Polsce, jeśli zainteresowany nie dysponuje stałą placówką w Irlandii).

Wnioskodawca przyjeżdża do Polski, gdy zachodzi taka potrzeba (ma tu stałe pacjentki). Uzyskuje też przychody z dzierżawy aparatu USG. W związku z pobytem w Irlandii wynajął mieszkanie, ponosi koszty zakupu biletów lotniczych z Polski i do Polski, korzysta z samochodu osobowego w celu dojazdów do kliniki itp. Chce więc wiedzieć, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup biletów samolotowych, używanie prywatnego samochodu, czynsz za wynajem mieszkania, energię elektryczną oraz opłaty za zezwolenie na wykonywanie zawodu.

Uważa, że na gruncie polskiego prawa podatkowego (art. 23) jego wydatki związane z pobytem w Irlandii odnoszą się do uzyskiwanego przez niego przychodu i nie są wymienione jako wyłączone z kosztów uzyskania przychodu. Dlatego też w całości powinny stanowić koszty funkcjonowania jego firmy.

Takiego samego zdania był organ podatkowy. Przypomniał, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztem może być wydatek mający na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Musi on więc pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie może być wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1) i musi być właściwie udokumentowany. Kosztem podatkowym są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

[b]W ocenie fiskusa podatnik może wliczyć wydatki na zakup biletów lotniczych. Również koszty najmu mieszkania oraz opłaty za energię elektryczną, skoro jego wynajmowanie jest niezbędne do świadczenia usług, a przy tym – z ekonomicznego punktu widzenia – jest rozwiązaniem tańszym, niż każdorazowe opłacanie noclegów w hotelu.

Kosztem podatkowym może być też opłata za zezwolenie na wykonywanie zawodu w Irlandii, gdyż jej uiszczenie było niezbędne do uzyskania tego zezwolenia, a tym samym – do prowadzenia działalności gospodarczej (praktyki lekarskiej). Co więcej, kosztem może być też używanie prywatnego samochodu w celu dojazdu do kliniki[/b] (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 46).