Zdecydował tak WSA w Szczecinie w wyroku z 24 lipca 2008 r. (I SA/Sz 74/08).
Spółka zawarła z bankiem umowę kredytową z w walucie obcej. Miała spłacić zobowiązanie w walucie krajowej ze środków znajdujących się na jej koncie. Spółka uznała różnice kursowe powstałe na skutek przewalutowania kredytu na złote za podatkowe koszty i przychody.
Urząd skarbowy stwierdził jednak, że operacja przewalutowania kredytu dewizowego na złotowy nie ma wpływu na rozliczenie podatkowe. Na jej skutek dochodzi jedynie do zwaloryzowania wartości kredytu. Izba skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.
W skardze na decyzję spółka zarzuciła naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Prawidłowa interpretacja tego przepisu, jej zdaniem, prowadzi do wniosku, że przewalutowanie kredytu dewizowego na złotowy powoduje powstanie różnic kursowych, które wpływają na podatki.
Skarżąca zarzuciła ponadto, że w trakcie postępowania podatkowego nastąpił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż nie poniosła żadnego wydatku w wyniku przewalutowania, a różnice kursowe nie zostały faktycznie zapłacone. Prawidłowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do innych wniosków.
Sąd oddalił skargę, uznając, że różnice kursowe powstałe w związku z przewalutowaniem kredytu nie mogą być zaliczane do kosztów lub przychodów. Ich podatkowe rozliczenie byłoby możliwe jedynie w przypadku spłaty kredytu w walucie obcej. W tym jednak wypadku spłata kredytu nastąpiła w złotych.
Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Ten wyrok jest kolejnym orzeczeniem potwierdzającym utrwalone już stanowisko prezentowane zarówno przez organy podatkowe, jak i sądy administracyjne, zgodnie z którym operacja przewalutowania jest neutralna podatkowo. Nie dochodzi bowiem w tym wypadku do spłaty zobowiązania, lecz jedynie do zmiany waluty, w której jest ono wyrażone. Zmiana ta nie wywołuje żadnych konsekwencji również w zakresie stosunku zobowiązaniowego łączącego pożyczkodawcę (kredytodawcę) z pożyczkobiorcą (kredytobiorcą). Nie zmienia się bowiem treść umowy (prócz postanowień dotyczących waluty, w której udzielona została pożyczka/kredyt). Spółka nadal pozostaje dłużnikiem, pożyczkodawca wierzycielem, a pożyczka (kredyt) pozostaje niespłacona.
Jedyną konsekwencją transakcji jest zatem zmiana waluty, której nie można utożsamiać z faktyczną spłatą należności powodującą powstanie różnic kursowych. Tym samym różnica w złotowej wartości pożyczki powstała między dniem zaciągnięcia pożyczki (kredytu) a dniem jej przewalutowania nie jest różnicą kursową w rozumieniu ustawy o CIT. W konsekwencji, zgodnie z tezą wyroku, wyliczone różnice nie mogą stanowić przychodu lub kosztu jego uzyskania.
