Tak
Świadczenia dla pracowników tymczasowych z tytułu służbowych wyjazdów są zwolnione z podatku. Firma może też zaliczyć wydatki na ich podróże do swoich kosztów podatkowych.
O zwolnieniu mówi art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT). Dotyczy on diet i innych należności za podróż osoby niebędącej pracownikiem. Są one zwolnione do wysokości limitów określonych w rozporządzeniach ministra pracy i polityki społecznej w sprawie podróży krajowych i zagranicznych (DzU z 2002 r nr 236, poz. 1990 i DzU z 2002 r nr 236 poz. 1991 ze zm.).
Przepis ten stosuje się również do przychodów pracowników tymczasowych otrzymanych od pracodawcy użytkownika (art. 21 ust. 1a ustawy o PIT). Przypomnijmy, że obecnie dieta za dobę w podróży krajowej wynosi 23 zł, ryczałt na nocleg – 34,50 zł, a na przejazdy komunikacją miejscową – 4,60 zł. W przypadku wyjazdów zagranicznych limity zależą od tego, do jakiego państwa jedziemy.
Natomiast o tym, że wydatki związane z wyjazdami pracowników tymczasowych można zaliczyć do kosztów, decyduje ogólna zasada wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Mogą być odliczone, jeśli mają związek z działalnością. Warunek ten jest spełniony, jeśli pracownicy tymczasowi wykonują w czasie wyjazdów służbowe obowiązki.
Potwierdzają to interpretacje Izby Skarbowej w Katowicach z 26 marca br. (IBPB2/415-16/08/MK/KAN-3297/12/07, mówiąca o zwolnieniu) oraz z 21 marca br. (IBPB3/423-3/08/MS/KAN-3297/12/07, dotycząca kosztów).
Przypomnijmy, że zasady zatrudniania pracowników tymczasowych określa ustawa z 9 lipca 2003 r. (DzU nr 166, poz. 1608 ze zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przed zawarciem umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej i pracownikiem tymczasowym, agencja i pracodawca użytkownik uzgadniają na piśmie zakres przejęcia przez tego drugiego obowiązku dotyczącego wypłacania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
