Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił interpretację fiskusa, który pomimo niekorzystnego dla niego orzecznictwa z uporem godnym lepszej sprawy nadal odmawia hotelarzom prawa do odliczenia VAT od usług gastronomicznych.

We wniosku z sierpnia 2020 r. spółka wyjaśniła, że prowadzi aparthotel, oferując gościom miejsca noclegowe wraz ze śniadaniem wliczonym w cenę. Śniadania kupowane są od zewnętrznego dostawcy. Restaurację w hotelu prowadzi ajent.

Czytaj także:

Odsprzedaż usług gastronomicznych a odliczenie VAT - wyrok NSA

Z wniosku wynikało, że w hotelu są organizowane wesela, konferencje, sympozja, szkolenia itp. W takiej sytuacji oprócz sali spółka dostarcza uczestnikom posiłki, kupując je od firmy cateringowej albo restauracji hotelowej. Podkreśliła, że dotychczas nie odliczała VAT. Sama była jednak przekonana, że ma prawo odliczyć podatek od zakupionych usług gastronomicznych odsprzedawanych gościom hotelowym.

Fiskus kategorycznie stwierdził jednak, że takiej możliwości nie ma. Wskazał bowiem, że w wyniku nowelizacji od 1 grudnia 2008 r. co do zasady wyłączona została możliwość odliczenia VAT od wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych.

Inaczej ocenił to jednak WSA. Odwołując się do orzecznictwa, stwierdził, że pomimo uchylenia od 30 listopada 2008 r. art. 88 ust. 1 pkt. 4 lit. a ustawy o VAT w aktualnym stanie prawnym podatnik prowadzący działalność hotelową, który korzystał z prawa do odliczenia przy nabyciu usług gastronomicznych, z uwagi na treść dyrektywy 112 nadal ma takie prawo, jeśli w dalszym ciągu spełnia określone przesłanki. Ponadto prawo do odliczenia przy nabyciu spornych usług przysługuje zarówno podatnikowi prowadzącemu działalność hotelową przed 30 listopada 2008 r., jak i temu, który jej prowadzenie rozpoczął po tym dniu. Jak bowiem podkreślił w pisemnym uzasadnieniu sędzia WSA Waldemar Michaldo, nie można tworzyć dwóch różnych mechanizmów odliczenia dla podatników wykonujących tę samą działalność, nabywających i świadczących w tych samych okolicznościach po 30 listopada 2008 r. ten sam rodzaj usług. Pozostawałoby to w oczywistej sprzeczności z zasadą równości. Wyrok nie jest prawomocny.

Sygnatura akt: I SA/Kr 141/21