Sąd odstąpił od wymierzenia kary pracownikowi, który podrobił dokumentację magazynową. Po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie karnej wręczyliśmy temu podwładnemu dyscyplinarkę. Powołaliśmy się na fakt popełnienia przez niego przestępstwa uniemożliwiającego kontynuację stosunku pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku magazyniera. Do jego zadań należało bowiem prawidłowe wypełnianie tej dokumentacji. Pracownik nie zgodził się z tą decyzją i odwołał do sądu pracy. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że nie został skazany prawomocnym wyrokiem. Do pozwu nie załączył jednak odpisu tego wyroku. Wskazał, że nie mieliśmy prawa zwolnić go dyscyplinarnie. Czy postąpiliśmy zgodnie z prawem? Jakie argumenty możemy podnieść w procesie o odszkodowanie za nielegalne rozstanie z pracownikiem w trybie natychmiastowym, aby zwiększyć swoje szanse na wygraną? – pyta czytelnik.
Pracodawca ma prawo zakończyć współpracę z etatowcem z jego winy m.in. w przypadku popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy przestępstwa, które wyklucza jego dalsze zatrudnianie na dotychczas zajmowanym stanowisku. Popełniony przez niego zabroniony czyn musi być jednak oczywisty lub stwierdzony prawomocnym wyrokiem. Tak stanowi art. 52 § 1 pkt 2 kodeksu pracy.
Odpowiedni kodeks
Z uwagi na to, że w kodeksie pracy nie ma definicji pojęcia „przestępstwo", w tym zakresie należy się posiłkować wyjaśnieniem tego terminu w kodeksie karnym. Mówi on, że przestępstwo to zbrodnia albo występek.
Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż trzy lata albo karą surowszą. Występkiem jest z kolei czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc (art. 7 k.k.). Część szczególna kodeksu karnego zawiera znamiona typów przestępstw. To właśnie na ich podstawie pracodawca może określić, że podwładny dopuścił się przestępstwa, a nie wykroczenia, którego popełnienie nie jest podstawą do wręczenia dyscyplinarki na podstawie art. 52 § 1 pkt 2 k.p.
Odpis do wglądu
Jeżeli były pracownik nie załączył do pozwu odpisu prawomocnego wyroku w sprawie karnej, czytelnik powinien – w odpowiedzi na pozew albo w innym piśmie procesowym – złożyć wniosek o zwrócenie się przez sąd pracy do sądu karnego o jego przedłożenie. Wykaże w ten sposób, że sąd karny jedynie odstąpił od wymierzenia byłemu podwładnemu kary, co jest równoznaczne z uznaniem jego winy, a więc skazaniem >patrz wzór pisma procesowego.
Uzasadniona podstawa
Czytelnik miał prawo rozstać się z pracownikiem w trybie dyscyplinarnym. Był on bowiem zatrudniony w charakterze magazyniera, do którego obowiązków należało rzetelne wypełnianie dokumentacji magazynowej. Skazanie go za jej podrobienie w okresie trwania umowy wyklucza możliwość dalszego
zatrudniania na tym stanowisku magazyniera. Dodatkowym argumentem wzmacniającym stanowisko czytelnika jest fakt, że wyrok w sprawie karnej jest już prawomocny.
podstawa prawna: art. 52 § 1 pkt 2 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502)
podstawa prawna: art. 7 kodeksu karnego – ustawa z 6 czerwca 1997 r. tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 538)
