W handlu zagranicznym przydatnym rozwiązaniem są stosowane na całym świecie Międzynarodowe Reguły Handlu Incoterms 2010 (International commercial terms), które określają podział kosztów, ryzyka i obowiązków pomiędzy sprzedającym i kupującym, związanych z przewozem towaru w handlu międzynarodowym. Określają także, która strona transakcji – eksporter czy importer – odpowiada za przejście procedury celnej i uzyskanie potrzebnych dokumentów w handlu. Dotyczą one wyłącznie eksporterów i importerów, nie mają zaś zastosowania do spedytorów i przewoźników. Stosowanie tych reguł jest fakultatywne, ale ze względu na ich dużą przydatność – powszechne. Dzięki temu firmy unikają kłopotliwych negocjacji, w których krok po kroku ustala się wszystkie warunki dostawy towaru, co ma zasadnicze znaczenie dla innych aspektów kontraktów, zwłaszcza cen towarów.
Stosowanie reguł Incoterms jest fakultatywne, ale ze względu na ich dużą przydatność jest ono powszechne
Chcąc skorzystać z gotowych reguł, strony umowy decydują, z której wersji Incoterms zamierzają skorzystać, i wpisują ją do umowy, podając przy tym miejsce dostarczenia towaru. Eksporter i importer mogą zmodyfikować i dostosować do swoich potrzeb konkretne reguły. Zastosowanie wybranej reguły ma też tę zaletę, że kupujący i sprzedający mają pewność, iż w kontrakcie nie pominęli żadnych ważnych kwestii, które później mogłyby stanowić zarzewie sporu.
Od 1 stycznia 2011 r. funkcjonują reguły Incoterms 2010. Jest ich 11, a każda z nich inaczej określa obowiązki stron umowy. Reguły: EXW (Ex Works), FCA (Free Carrier), CPT (Carriage paid to), CIP (Carriage and insurance paid to), DAT (Delivered at terminal), DAP (Delivered at place) i DDP (Delivered duty paid), przeznaczone są dla wszystkich gałęzi transportu. Reguły: FAS (Free alongside ship), FOB (Free on board), CFR (Cost and freight) i CIF (Cost, insurance and freight), są przeznaczone dla transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
Przykładowo, w myśl reguły FCA sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do czasu przekazania towarów przewoźnikowi wskazanemu przez sprzedającego, a w przypadku DAT sprzedający jest zobowiązany dostarczyć ładunek do określonego terminalu w danym porcie i odpowiada za jego rozładunek; w porcie koszty i ryzyko przechodzi na kupującego.
