Dyrektywa 2003/88/WE dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia każdemu pracownikowi prawa do corocznego płatnego urlopu w wymiarze co najmniej czterech tygodni.
Ten urlop można zastąpić wypłatą ekwiwalentu pieniężnego jedynie w przypadku rozwiązania stosunku pracy.
Niemiecki obywatel Georg N. pracował w służbach miasta Frankfurt nad Menem jako strażak i posiadał status urzędnika. Od czerwca 2007 r. z powodów zdrowotnych był niezdolny do służby, a w sierpniu 2009 r. przeszedł na emeryturę.
Za lata 2007 – 2009 przysługiwało mu prawo do urlopu rocznego w wysokości 26 dni na rok, jako strażak miał także prawo do urlopu uzupełniającego z tytułu zatrudnienia w dniach wolnych od pracy.
Georg N. domagał się, aby miasto Frankfurt nad Menem wypłaciło mu ekwiwalent za niewykorzystany urlop. Gdy jego wniosek został oddalony, wniósł skargę do sądu.
Sąd krajowy zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z kilkoma pytaniami, zamierzał bowiem ustalić, czy unijna dyrektywa dotyczy urzędników oraz czy określone w niej prawo do ekwiwalentu odnosi się wyłącznie do minimalnego prawa do corocznego urlopu w wymiarze czterech tygodni, czy też obejmuje ono również dodatkowe dni urlopu przewidziane w prawie krajowym.
Trybunał Sprawiedliwości UE podkreślił, że dyrektywa znajduje zastosowanie co do zasady do wszystkich sektorów działalności, w tym także do urzędników wykonujących pracę strażaka.
Przejście na emeryturę prowadzi do ustania stosunku pracy. W związku z tym Trybunał stwierdził, że urzędnik, który przeszedł na emeryturę, ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego za urlop niewykorzystany z powodu choroby.
Przepisy krajowe mogą jednak wykluczyć zapłatę ekwiwalentu pieniężnego za uzupełniający płatny urlop.
sygnatura akt: C-337/10