Nakazuje to ustawa o drogach publicznych (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 19, poz. 115 ze zm.).
Nawet gdy chodzi o reklamy umieszczane na ustawionym legalnie przy drodze kiosku.
Szczeciński WSA uznał, że powierzchnią reklamy jest całe miejsce, które faktycznie zajmuje informacja wizualna umieszczona na jakiejkolwiek konstrukcji usytuowanej w pasie drogowym.
Są jednak miejsca, w których w ogóle nie wolno stawiać takich reklam.
Art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy o drogach publicznych zakazuje umieszczania reklam w pasie drogowym poza obszarami zabudowanymi, z wyjątkiem parkingów. Reklama jest bowiem urządzeniem niezwiązanym z gospodarką drogową i obsługą ruchu drogowego.
Tablice czy transparenty nie mogą się więc znajdować bliżej niż w określonej odległości od jezdni. Minimalne odległości znajdziemy w art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.
Co inwestor załatwia w urzędzie
Umieszczenie reklamy w pasie drogowym w obszarze zabudowanym i na parkingach poza obszarem zabudowanym wymaga:
• uzyskania zgody zarządcy drogi wydanej w drodze decyzji administracyjnej na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych,
• zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu zamiaru instalowania tych tablic zgodnie z prawem budowlanym.
– Jeżeli w ciągu 30 dni od dnia doręczenia ww. organ nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji administracyjnej, można podjąć dalsze działania.
– Jeżeli niezbędne jest pozwolenie budowlane, trzeba o nie wystąpić (niezbędne może się okazać wystąpienie o warunki zabudowy zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; DzU z 2003 r. nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Dalsze działania można podjąć po uzyskaniu pozwolenia.
Następnie należy wystąpić z wnioskiem do zarządcy drogi o zgodę na umieszczenie reklamy w pasie drogowym (zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 3) i na prowadzenie robót związanych z tym umieszczeniem (zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o drogach publicznych).
We wniosku powinny zostać umieszczone np. dane:
– imię i nazwisko oraz adres lub nazwa i siedziba firmy,
– cel zajęcia pasa drogowego,
– lokalizacja i powierzchnia zajętego pasa drogowego, a w przypadku reklam powierzchnia reklamy,
– planowany okres zajęcia pasa.
Należy też załączyć dokumenty określone w § 1 rozporządzenia w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (DzU z 2004 r. nr 140, poz.148).
Do wniosku załącza się dodatkowe dokumenty:
-
szczegółowy plan sytuacyjny w skali 1:1000 lub 1:500, wymiary reklamy, projekt organizacji ruchu, jeżeli zajęcie pasa drogowego wpływa na ruch drogowy lub ogranicza widoczność na drodze.
W przypadku prowadzenia robót informacje o sposobie ich zabezpieczenia zgodnie z wymogami bezpieczeństwa ruchu drogowego, oświadczenie o posiadaniu ważnego pozwolenia na budowę, o zgłoszeniu budowy (robót) właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej, projekt budowlany obiektu umieszczanego w pasie drogowym.
Nieco inaczej jest w miastach i na wsiach, czyli w terenie zabudowanym. Jako teren zabudowany przyjmuje się obszar określony odpowiednimi tablicami o symbolu D-42.
Wprawdzie art. 43 ust. 1 także podaje minimalne odległości reklam od dróg w miastach i wsiach, jednak ust. 3 tego samego artykułu pozwala „w szczególnie uzasadnionych przypadkach” zlokalizować reklamę bliżej, za zezwoleniem zarządcy drogi wydanym w drodze decyzji administracyjnej.
Możliwość zbliżenia reklamy do drogi dotyczy dróg gminnych, powiatowych, wojewódzkich i krajowych, ale nie autostrad i dróg ekspresowych.
Są także obostrzenia dotyczące wiaduktów kolejowych.
Zgodnie z rozporządzeniem ministra transportu i gospodarki morskiej o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowanie (DzU z 1996 r. nr 33 poz 144), zakazuje się umieszczania w pasie drogowym na wiaduktach kolejowych reklam, plakatów, tablic informacyjnych a także innych przedmiotów niezwiązanych z ruchem drogowym (§ 42 ust. 2).
Każdy zarządca dodaje też swoje obostrzenia, np. zakazy lokalizowania reklam na zakrętach czy przy skrzyżowaniach.
Uwaga!
O zgodę na ustawienie reklamy w pasie drogowym trzeba wystąpić zawsze, nawet gdy nośnik nie jest związany trwale z gruntem, np. jest to wystawiony na zewnątrz jadłospis w restauracji czy kolorowy balon uwiązany przed siedzibą biura podróży.
Z wnioskiem do zarządu
Osoba lub firma, która występuje o zajęcie pasa drogowego na reklamę, ma obowiązek złożyć odpowiedni wniosek do zarządcy drogi. Właściwie potrzebne są dwa wnioski, pierwszy dotyczy wydania zgody na zlokalizowanie obiektu niezwiązanego z potrzebami ruchu drogowego bądź zarządzania drogami, drugi – zajęcia pasa drogowego.
Treść wniosków reguluje rozporządzenie dotyczące udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (DzU z 2004 r. nr 140, poz. 1481). Zarządca drogi przed wydaniem zezwolenia musi ocenić, czy jest to szczególnie uzasadniony przypadek i czy reklama nie wpływa niekorzystnie na ruch drogowy.
Niedopuszczalne jest wydawanie zgody na usytuowanie reklam w miejscach, w których mogłyby utrudnić widoczność.
Starający się o umieszczenie reklamy w pasie drogowym musi podać powierzchnię reklamy i planowany okres zajęcia pasa drogowego.
Zezwolenia mają formę decyzji administracyjnej. Wyrażenie zgody na zajęcie pasa powinno nastąpić w ciągu 14 dni od dnia wystąpienia z wnioskiem. Jeśli zarząd nie zajmie stanowiska w tym terminie, uważa się, że wyraził zgodę.
Odmowa jest wydawana w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie jest jednocześnie zgodą na dysponowanie gruntem na cele niezwiązane z gospodarką drogową.
Po upływie terminu, na jaki wydano zezwolenie, właściciel powinien usunąć obiekt z pasa drogowego, i jeżeli chce, żeby stał dalej, musi przed upływem terminu zezwolenia wystąpić o jego przedłużenie.
Przy reklamach opłatę zarządy naliczają od powierzchni reklamy, a nie rzutu tablicy na powierzchnię pasa. Jeżeli reklama jest dwustronna, to zapłacić trzeba za obie strony.
Natomiast za urządzenia znajdujące się pod drogą płaci się rocznie (do 15 stycznia) za każdy mkw. zajęty przez rzut poziomy urządzenia.
Można się odwołać
Od niekorzystnej dla inwestora decyzji przysługuje:
• odwołanie do organu drugiej instancji, czyli właściwego terytorialnie samorządowego kolegium odwoławczego w przypadku decyzji wydanych przez zarządcę dróg samorządowych;
• wniosek o powtórne rozpatrzenie sprawy w przypadku decyzji wydawanych przez będącego organem centralnym generalnego dyrektora dróg krajowych i autostrad (lub przez upoważnionego przez niego dyrektora oddziału GDDKiA).
Ukarzą dwa razy
Jeżeli przedsiębiorca umieści reklamę bez zezwolenia w pasie drogowym, może się spodziewać kary i to nie jednej.
Zgodnie z prawem budowlanym może to być konieczność rozebrania obiektu, którego przedsiębiorca nie zgłosił bądź nie uzyskał na niego pozwolenia budowlanego albo też postawił obiekt niezgodnie z projektem.
Rozbiórkę nakazuje organ nadzoru budowlanego. Płaci za nią właściciel nielegalnej tablicy czy transparentu. Jeżeli jednak reklama jest ustawiona zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym i nie narusza przepisów techniczno-budowlanych, to może być zalegalizowana.
Nawet gdy firma uzyska zgodę na pozostawienie tablic, będzie musiała zapłacić wysoką opłatę legalizacyjną zgodnie z art. 49 ust. 2 i art. 59f ust. 1 prawa budowlanego.
To jednak nie wszystkie kary.
Jeżeli reklama:
• została ustawiona bez zgody zarządcy drogi,
• stoi dłużej niż określa to termin ustalony w decyzji (bo przedsiębiorca nie wystąpił np. o jej przedłużenie),
• ma większą powierzchnię niż określona w zezwoleniu wydanym przez zarządcę drogi, to zarządca wymierzy karę pieniężną. Wyniesie ona dziesięciokrotność opłaty obowiązującej za taką samą legalną reklamę stojącą przy tej drodze.
Czytaj również:
Zobacz serwisy:
