Do tej pory, starając się np. o ulgi podatkowe, nie zawsze składali oświadczenie o nieotrzymaniu takiej pomocy. Teraz muszą to zrobić.

Jest to efekt m.in. zmiany art. 37 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=340467] ustawy o postępowaniu w sprawach pomocy publicznej[/link]. Z tą nowelizacją zostały skorelowane zmiany w rozporządzeniach. 5 kwietnia 2010 r. weszły w życie dwa rozporządzenia Rady Ministrów z 29 marca 2010 r.

Zawierają nowe wzory informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o:

1) pomoc de minimis oraz

2) pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.

[srodtytul]Brak obowiązku[/srodtytul]

Autorzy nowelizacji przepisów wskazali, że przed 5 kwietnia 2010 r. przedsiębiorcy występujący z wnioskiem o udzielenie pomocy takiej jak ulgi podatkowe często nie przedkładali zaświadczeń lub oświadczeń o wielkości pomocy de minimis, jaką uzyskali w przeszłości.

Załóżmy, że przedsiębiorca ubiegał się np. o umorzenie zaległości podatkowych. Fiskus rozpatrując jego wniosek nie wiedział, co oznacza brak załączników do wniosku o pomoc de minimis. To mógł być błąd przedsiębiorcy, który skorzystał z takiej pomocy i zapomniał dołączyć dokument o tym informujący. Ale mogło to też oznaczać, że przedsiębiorca z takiej pomocy do tej pory nie korzystał. Przepisy nie pozwalały na wezwanie przedsiębiorcy do dołączenia oświadczenia o tym, że nie korzystał on z pomocy de minimis.

Choć początkowo urzędnicy tak właśnie próbowali rozwiązać problem: powoływali się na braki formalne wniosku bez takiego załącznika i wzywali przedsiębiorców do jego uzupełnienia. Po stronie podatników stanęły jednak sądy.

[srodtytul]Wnioski bez rozpatrzenia[/srodtytul]

Przykładem jest [b]wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2006 r. (I FSK 118/06). [/b]Dotyczył wniosku o umorzenie zaległości podatkowych spółki, który fiskus pozostawił bez rozpatrzenia.

Organy podatkowe wezwały podatnika do jego uzupełnienia, żądały informacji o wysokości pomocy publicznej otrzymanej przed złożeniem wniosku lub oświadczenia o nieskorzystaniu z takiej pomocy. Podatnik takich dokumentów nie dostarczył. W skardze kasacyjnej organy podatkowe twierdziły, że każdy przedsiębiorca składający wniosek o umorzenie zaległości podatkowych powinien je przedstawić.

[srodtytul]Nie było podstawy prawnej[/srodtytul]

NSA uznał ten pogląd za błędny. Analizując przepisy ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, wskazał, że wynika z nich jedynie obowiązek przedłożenia wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie ubiegający się o tego rodzaju pomoc otrzymał w przeszłości.

„Obowiązek dołączenia do wniosku zaświadczeń dotyczył tylko takiego podmiotu, który wcześniej tego rodzaju pomoc otrzymał, gdyż tylko taki podmiot jest w stanie dostarczyć zaświadczenia o pomocy de minimis. Tylko beneficjentom pomocy są wydawane tego rodzaju zaświadczenia. Na podmiocie, który wcześniej nie otrzymał tego rodzaju pomocy, nie ciąży obowiązek przedstawienia organowi udzielającemu pomocy zaświadczeń o pomocy de minimis”.

[srodtytul]Organ powinien sprawdzić[/srodtytul]

NSA wskazał, że to organ podatkowy przed decyzją o umorzeniu zaległości podatkowych ma obowiązek sprawdzenia, czy podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nie otrzymał już wcześniej pomocy. Ustalenia w tej sprawie mają być poczynione jednak dopiero w trakcie toczącego się postępowania podatkowego wszczętego wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych.

Żaden przepis prawa nie przewidywał wymogu dołączania do wniosku o udzielenie pomocy publicznej zaświadczeń i informacji dotyczących tej pomocy o charakterze negatywnym, tzn. wskazujących na nieotrzymanie pomocy.

[ramka][b]Konieczne oświadczenie[/b]

Obecnie przedsiębiorca nie tylko musi złożyć wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu dwóch poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie. Musi także – jeśli nie korzystał z takiej pomocy – pamiętać o złożeniu oświadczenia o nieotrzymaniu pomocy de minimis w tym okresie. [/ramka]

Argumentacja NSA zawarta w przywołanym orzeczeniu jest więc nieaktualna. Organy podatkowe nie są już ograniczone w stosowaniu art. 169 ordynacji podatkowej, który reguluje zasady usuwania braków formalnych podań składanych przez podatników.

[b]Niezłożenie przez przedsiębiorcę niekorzystającego z pomocy de minimis a ubiegającego się o umorzenie zaległości podatkowych oświadczenia, że nie korzystał dotychczas z pomocy de minimis, będzie uznane za brak formalny podania.[/b] Przedsiębiorca otrzyma informację od organów podatkowych, że w terminie siedmiu dni ma uzupełnić swój wniosek pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.

[ramka][b]Dla niektórych form pomocy nic się nie zmienia[/b]

Jeszcze przed omówioną nowelizacją przedsiębiorca ubiegający się o pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie był zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy informacji o otrzymanej pomocy publicznej albo informacji o nieotrzymaniu pomocy.

W tych wypadkach w przepisach zmieniono nazwę dokumentu składanego przez osoby starające się o pomoc. Zamiast „informacji o nieotrzymaniu pomocy” jest to „oświadczenie o nieotrzymaniu pomocy”.[/ramka]

[i]Autor jest prawnikiem w kancelarii welsyng.pl[/i]