Rzeczywiste włączenie do obrotu prawnego dyspozycji tej ustawy następuje jednak stopniowo, w drodze dekretów wykonawczych (odpowiednik polskich rozporządzeń). A tych w pierwszych miesiącach tego roku było co niemiara.
[srodtytul]Przedsiębiorcy indywidualni[/srodtytul]
Mali przedsiębiorcy indywidualni zostali zwolnieni z obowiązku zarejestrowania się w Rejestrze Handlowym i Spółek (tzw. RCS) lub w Ewidencji Zawodów (tzw. Répertoire des Métiers), jeżeli ich roczny obrót nie przekracza 82 tys. euro netto dla sprzedaży towarów lub 32 tys. euro netto dla świadczenia usług.
Nie oznacza to braku jakichkolwiek formalności przy zakładaniu firmy. Potrzebna jest wizyta w Centrum Formalności dla Przedsiębiorstw (tzw. CFE), gdzie należy złożyć stosowną deklarację.
Poszerzeniu uległa ustanowiona w 2003 r. ochrona majątku osobistego przedsiębiorcy indywidualnego. Dotychczas taki przedsiębiorca mógł wyłączyć, w drodze aktu notarialnego, z egzekucji za długi wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość będącą jego głównym miejscem zamieszkania. Ustawa LME pozwala na wyłączenie z egzekucji każdej nieruchomości należącej do przedsiębiorcy i nieprzeznaczonej na prowadzenie jego działalności.
[srodtytul]Spółki po nowemu[/srodtytul]
Reforma LME wprowadza liczne ułatwienia z zakresu funkcjonowania spółek handlowych.
W wypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (tzw. SARL) zezwolono na odbywanie zgromadzeń wspólników za pośrednictwem wideokonferencji lub innych środków porozumiewania się na odległość.
Dla jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (tzw. EURL), której wspólnik jest zarazem jedynym członkiem zarządu, zniesiono obowiązek składania do sądu rejestrowego sprawozdań zarządu z działalności spółki. Ponadto zniesiono uciążliwy formalizm w zakresie zatwierdzania sprawozdań finansowych przez jedynego wspólnika. Obecnie złożenie w sądzie rejestrowym sprawozdania finansowego jest równoznaczne z jego zatwierdzeniem.
Gruntownie zreformowano zasady funkcjonowania uproszczonej spółki akcyjnej (tzw. SAS). Przypomnijmy: istotą tej spółki jest daleko idąca swoboda określenia ram jej funkcjonowania za pośrednictwem umowy spółki.
Bardzo ważna zmiana dotyczy kapitału zakładowego. Wynoszący dotychczas 37 tys. euro minimalny kapitał zakładowy tej spółki może być od 1 stycznia 2009 r. ustalany swobodnie w umowie spółki. Teoretycznie możliwe jest więc ustalenie wysokości kapitału na jedno euro. W praktyce przy zbyt niskim dokapitalizowaniu spółki mogą się pojawić problemy z finansowaniem działalności spółki, zwłaszcza za pośrednictwem instytucji kredytowych. Ponadto w wypadku zbyt dużej dysproporcji między kapitałem zakładowym a potrzebami finansowymi spółki, w razie problemów z wypłacalnością, sądy mogą orzec o uchybieniu w zarządzaniu spółką przez jej założycieli, co pociąga za sobą ich osobistą odpowiedzialność za długi.
Zmiany dotyczą również obowiązku wyznaczenia biegłych rewidentów. Dotychczas każda SAS musiała posiadać co najmniej jednego biegłego rewidenta. Poczynając od 1 stycznia 2009 r., wymóg ten został utrzymany jedynie w odniesieniu do spółek spełniających pewne warunki (zwłaszcza związane ze średniorocznym zatrudnieniem w spółce oraz zrealizowanym obrotem). Jednoosobowe SAS (tzw. SASU), których wspólnik jest zarazem jedynym członkiem zarządu, zostały objęte ułatwieniami przewidzianymi dla EURL.
[srodtytul]Terminy płatności[/srodtytul]
Ustawa LME zmodyfikowała treść jednej z najważniejszych dyspozycji francuskiego kodeksu handlowego: artykułu L. 441-6.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że praktyka związana z terminami płatności we Francji znacząco odbiega od standardów stosowanych w Polsce. Być może jest już ona w pewnym stopniu znana przedsiębiorcom, którzy realizowali dostawy na rzecz francuskich sklepów wielkopowierzchniowych w Polsce, ale z naszego doświadczenia wynika, że właśnie na tym gruncie powstaje wiele problemów dla polskich firm pracujących we Francji. Skutki reformy terminów płatności mogą się okazać tym ważniejsze w dobie kryzysu stawiającego pod znakiem zapytania płynność finansową wielu firm.
W nowym brzmieniu przepis ten stanowi, że w wypadku braku innych ustaleń w warunkach sprzedaży lub umowie między stronami termin płatności przypada na 30. dzień po otrzymaniu towarów lub wykonaniu usługi. Jednak nawet gdy istnieje umowa między stronami, termin płatności nie może przekroczyć 45 dni w wypadku płatności na koniec miesiąca lub 60 dni od chwili wystawienia faktury.
W niektórych sektorach natychmiastowe zastosowanie nowych przepisów mogłoby się okazać zgubne dla firm ze względu na specyfikę płatności przez ich odbiorców (często zagranicznych). W konsekwencji skutki kryzysu finansowego byłyby jeszcze bardziej odczuwalne.
Mając to na uwadze, 9 grudnia 2008 r. zostało zawarte porozumienie między rządem i organizacjami branżowymi m.in. sektorów budowlanego, drzewnego, materiałowego i zamówień publicznych. W konsekwencji maksymalne terminy płatności będą w tych sektorach obniżane stopniowo według następującego kalendarza:
> 70 dni na koniec miesiąca
od 1 stycznia 2009 r.
> 60 dni na koniec miesiąca
od 1 stycznia 2010 r.
> 50 dni na koniec miesiąca
od 1 stycznia 2011 r.
> 45 dni na koniec miesiąca
od 1 stycznia 2012 r.
Pełne dostosowanie do przepisów artykułu L. 441-6 ma nastąpić 1 stycznia 2012 r.
[srodtytul]Z różnych szuflad[/srodtytul]
Na podstawie nowych przepisów działalność wielkopowierzchniowych obiektów handlowych o powierzchni nieprzekraczającej 1000 mkw. nie wymaga uzyskania zgody. Wcześniej podobne zwolnienie dotyczyło jedynie małych obiektów poniżej 300 mkw.
Uproszczenie formalności w tym zakresie może się przyczynić do przynajmniej częściowego ożywienia w sektorze budownictwa. Przykładem uelastyczniania przepisów, które ma znaczenie zwłaszcza dla mniejszych firm, są nowe zasady najmu lokali użytkowych. Należy zaznaczyć, że powszechnie stosowane we Francji umowy bail commercial wiążą się z formalizmem i kosztami, których często chcą unikać przedsiębiorcy dopiero rozpoczynający działalność. Dotychczasowa praktyka umów najmu na krótki okres, do których nie stosuje się przepisów o bail commercial, pozwalała na zawarcie jednej takiej umowy i to na okres nieprzekraczający dwóch lat. Ustawa LME zmienia tę praktykę, pozwalając zawierać wiele krótkoterminowych umów najmu lokalu użytkowego, jeżeli ich łączny okres obowiązywania nie przekracza dwóch lat.
Zupełną nowością w prawie budowlanym jest wymóg wyposażenia budynków – wzniesionych po 1 stycznia 2010 roku – w instalacje szerokopasmowe stworzone przy użyciu światłowodów. Ścisłe ramy, w które są ujęte we Francji wyprzedaże sezonowe (tzw. soldes), uległy pewnemu poszerzeniu. Tak jak dotąd wyprzedaże będą organizowane dwa razy do roku w terminach określonych dla każdego departamentu w aktach wykonawczych. Czas ich trwania ulega jednak skróceniu z sześciu do pięciu tygodni.
Nowym rozwiązaniem jest natomiast możliwość zorganizowania przez każdy sklep dwutygodniowej wyprzedaży w dowolnie wybranym terminie. Pewne wymogi formalne nadal muszą być przestrzegane, a konkretnie dotyczy to uprzedniego zgłoszenia do odpowiedniego organu administracji oraz ustalenia terminu w taki sposób, aby wyprzedaż kończyła się najpóźniej na jeden miesiąc przed rozpoczęciem wyprzedaży sezonowej.
[i]Więcej informacji na stronie kancelarii [link=http://www.copernic-avocats.com]www.copernic-avocats.com[/link][/i]