Trzyletni termin dotyczy roszczeń skierowanych przeciwko głównym dłużnikom wekslowym (akceptantowi weksla trasowanego, wystawcy weksla własnego oraz ich poręczycielom, a także osobie, która podpisała weksel w imieniu akceptanta, jeśli nie była do tego umocowana lub przekroczyła zakres umocowania). Przedawnieniu w tym terminie ulegają również roszczenia wszystkich wierzycieli wekslowych (ostatniego posiadacza, indosatariuszy, wystawcy). Termin ten zaczyna biec od dnia płatności weksla.

Krótszy termin – jednego roku – dotyczy roszczeń skierowanych przeciwko innym dłużnikom wekslowym (wystawcy weksla trasowanego, indosantom i poręczycielom). Termin ten liczy się od dnia protestu, a w przypadku zwolnienia od protestu – od dnia płatności.

Najkrótszy termin sześciu miesięcy, licząc od dnia wykupienia weksla lub pociągnięcia z weksla do odpowiedzialności sądowej, odnosi się do roszczeń regredienta skierowanych przeciwko swoim poprzednikom wekslowym (por. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 29 maja 1947 r., C I 608/45, Zb.Orz. 1948, poz. 18).

Trzeba też pamiętać, że wystawca weksla własnego i trasowanego oraz akceptant weksla trasowanego, których zobowiązanie wekslowe wygasło wskutek przedawnienia lub zaniedbania czynności zachowawczych, są zobowiązani wobec posiadacza weksla, jeśli jego szkodą wzbogacili się bezpodstawnie.

Roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia ulega przedawnieniu z upływem trzech lat, licząc od dnia wygaśnięcia zobowiązania wekslowego

(zob. T. Borkowski, Z. Jędrasiak, R. Troicka-Sosińska, „Prawo wekslowe w praktyce”, Warszawa 2004).

Termin przedawnienia weksla in blanco nie zaczyna biec przed jego wypełnieniem. Bieg przedawnienia roszczenia z weksla wręczonego bez wypełnienia daty płatności i bez zastrzeżeń co do tej daty rozpoczyna się z dniem płatności wpisanym na wekslu przez wierzyciela wekslowego (por. orzeczenie SN z 25 lutego 1938 r., C II 2247/37, OSP 1938, poz. 536). W sytuacji zaś, gdy wypełnimy weksel datą płatności, przedawnienie praw z weksla in blanco należy liczyć w analogiczny sposób jak przy wekslu zwykłym, czyli od daty płatności. Zatem roszczenia z wypełnionego weksla in blanco przedawniają się z upływem terminów wskazanych wcześniej z upływem trzech lat, jednego roku albo sześciu miesięcy w zależności od adresata roszczenia. Jeśli na wekslu in blanco nie zostanie wypełniona data płatności, nie sposób mówić o przedawnieniu się roszczenia posiadacza weksla w stosunku do zobowiązanego (por. orzeczenie SN z 15 listopada1931 r., Rw. 2611/30, PPH 1931, poz. 805). Wtedy można ewentualnie podnieść kwestię przedawnienia się prawa do wypełnienia daty płatności (oraz pozostałych elementów weksla) przez jego posiadacza.

Analizując doktrynę w kwestii przedawnienia prawa do wypełnienia treści weksla in blanco, możemy napotkać dwa odrębne stanowiska. Według pierwszego z nich wobec domniemania zgody na wypełnienie weksla in blanco przez każdorazowego posiadacza w każdym czasie, jeżeli tylko umowa pozawekslowa (porozumienie) nie stanowiła inaczej, i wobec braku wyraźnego terminu ustawowego nie można w ogóle mówić o przedawnieniu prawa do wypełnienia treści weksla in blanco (tak A.D. Szczygielski, „Weksel in blanco”, s. 34 i 35).

Natomiast według odmiennego stanowiska prawo do wypełnienia weksla jako prawo kształtujące nie ulega przedawnieniu odrębnemu od roszczenia, które stanowiło tytuł wręczenia weksla, lecz przedawnia się wraz z tym roszczeniem (zob. I. Rosenblüth, „Komentarz”, s. 88). Inaczej rzecz ujmując, prawo do wypełnienia weksla in blanco przedawnia się z upływem terminu przedawnienia roszczenia wynikającego ze stosunku podstawowego (zob. P. Nazarewicz, „Wybrane zagadnienia z zakresu prawa wekslowego”, PPH 1996, nr 8, s. 16).

Ponadto w orzeczeniu z 14 października 1971 r. (II CR 277/71, OSPiKA 1972, nr 8, poz. 139) Sąd Najwyższy uznał, że sam fakt, iż roszczenie wekslowe nie uległo przedawnieniu, nie zwalnia sądu od rozważenia, czy weksel został uzupełniony zgodnie z umową, w szczególności czy w chwili jego uzupełnienia istniało nieprzedawnione roszczenie. A zatem zgodnie z tezą SN weksel in blanco może zostać uzupełniony jedynie przed upływem terminu przedawnienia roszczenia wynikającego ze stosunku podstawowego. Prawo do jego wypełnienia wygasa więc z upływem powyższego terminu. Zarzut wypełnienia weksla gwarancyjnego in blanco po upływie terminu można sprowadzić do tego, że uzupełniono go niezgodnie z zawartym porozumieniem (por. M. Nestorowicz, „Glosa do orzeczenia SN z 14 października 1971 r.”, II CR 277/71, PiP 1974, nr 5, s. 165).

Rozważając przedmiotową kwestię, należy jednak zwrócić uwagę na obowiązujące przepisy art. 117 – 125 kodeksu cywilnego. W świetle tej regulacji nie sposób mówić o przedawnieniu prawa do wypełnienia weksla jako prawa kształtującego. Można natomiast się zgodzić z twierdzeniem, że wraz z przedawnieniem roszczenia ze stosunku podstawowego posiadacz niewypełnionego weksla traci uprawnienie do jego wypełnienia, chyba że strony porozumienia wekslowego odmiennie uregulowały tę kwestię. Zgodnie z art. 117 § 2 k.c. upływ terminu przedawnienia powoduje tylko możliwość uchylenia się od zaspokojenia przedawnionego roszczenia, nie zaś jego wygaśnięcie. W dalszym ciągu istnieje więc wierzytelność, której spełnienie ma gwarantować wystawiony weksel. Wypełnienie weksla po upływie terminu przedawnienia jest zgodne z art. 10 prawa wekslowego. W chwili wypełnienia istniało bowiem zobowiązanie, którego wykonanie zabezpieczał weksel, oraz nie upłynął termin do wypełnienia takiego weksla (por. orzeczenie SN z 23 lipca 2004 r., III CK 203/03, niepubl.).

Należy również pamiętać, że przedawnienie ze stosunku podstawowego ma znaczenie tylko do chwili uzupełnienia weksla, od tej chwili bowiem w postępowaniu wekslowym stosuje się jedynie przedawnienie wekslowe. Ma ono charakter samodzielny i przy oparciu roszczenia na wekslu decydujący jest termin przedawnienia wekslowego, który różni się od przedawnienia prawa powszechnego przede wszystkim co do początku biegu przedawnienia biegnącego od dnia płatności weksla (art. 70 prawa wekslowego; orzeczenie SN z 9 września 2004 r., II CK 499/03, niepubl.).