Z reguły FCA (Free Carrier) – „Dostarczone do przewoźnika (miejsce dostawy)". Wynika, że sprzedający jest zobowiązany do dokonania dostawy towaru w miejscu, w którym znajduje się przewoźnik (jego plac manewrowy, terminal, magazyn) wyznaczony przez kupującego. Może to więc wymagać wynajęcia firmy transportowej lub skorzystania z własnych środków transportu. Jednocześnie nie powinno to oznaczać obowiązku organizowania przewozu międzynarodowego. Ogólna wykładnia reguły FCA i fakt, że znajduje się po formule EXW, jako druga w zbiorze Incoterms, prowadzi do wniosku, że siedziba przewoźnika, któremu sprzedający ma powierzyć ładunek, powinna znajdować się stosunkowo niedaleko eksportera, a w każdym razie w granicach jego państwa. Gestia transportowa należy bowiem do kupującego, a w przeciwnym wypadku, tj. gdyby sprzedający musiał przewozić towar przez granicę, de facto to on posiadałby tę gestię (przynajmniej w znacznym stopniu). A nie taka jest idea formuły FCA. Zgodnie z nią to importer dokonuje przewozu ładunku na zasadniczej drodze transportu.