Jak rozliczyć crowdfunding

Crowdfunding to forma społecznościowego finansowania konkretnego projektu, fundowana przez dużą liczbę drobnych, jednorazowych wpłat przez osoby zainteresowane danym przedsięwzięciem. Crowdfunding od lat cieszy się rosnącą popularnością. Upowszechnienie internetu pozwoliło na łatwe informowanie o tego typu projektach i skupienie wokół nich drobnych fundatorów, co bez wątpienia przyczyniło się do szybkiego rozwoju tego zjawiska. Chociaż określenie to jest zwykle używane w odniesieniu do zbiórek prowadzonych na konkretnie stworzonych w tym celu portalach internetowych, to nierzadko można je również zauważyć w różnego rodzaju serwisach społecznościowych.

Podatkowe skutki crowdfundingu uzależnione są od wielu czynników, jednak wybór odpowiedniej struktury finansowania społecznościowego już na samym początku pozwoli zapobiec ewentualnym negatywnym konsekwencjom na etapie finasowania i dalszego realizowania całego przedsięwzięcia, w tym zakwestionowaniu rozliczeń przez urząd skarbowy. Trudność w rozliczeniu takiego projektu i to jak opodatkować crowdfunding, wynikają z tego, że taka instytucja nie jest ani nazwana, ani zdefiniowana w polskich przepisach. Dodatkowo, analiza ryzyk i konsekwencji podatkowych całego przedsięwzięcia jest o tyle istotna, że niektóre platformy crowdfundingowe faktyczną wypłatę zebranej kwoty uzależniają od uzyskania założonej na początku sumy. Jeśli zatem założona kwota (po potrąceniu prowizji portalu) nie zostanie osiągnięta, to pomysłodawca może nie otrzymać niczego. Tym samym moment opodatkowania otrzymanego wsparcia od fundatorów wydaje się dość istotny.

Konsekwencje podziękowań dla fundatorów

Konsekwencje fiskalne crowdfundingu uzależnione są od wielu czynników. Główną determinantą wydaje się jednak przyjęty jego model różniący się między innymi formą „podziękowania" fundatorom za dokonane wpłaty.

Rodzaje crowdfundingu

W modelu dotacyjnym finansujący zasadniczo nie otrzymuje żadnego materialnego świadczenia wzajemnego za udzielone wsparcie, a jedynie podziękowania (np. umieszczenie nazwiska osoby/ nazwy instytucji w specjalnej zakładce na stronie internetowej, gdzie prowadzona jest cała akcja). Zasadniczo, tego typu model oparty jest na umowie darowizny, gdzie podstawą prawną wpłat są cywilno-prawne umowy darowizny, co jednoznacznie definiuje dalsze skutki podatkowe tego modelu.

W przypadku crowdfundingu sprzedażowego kupujący zwykle otrzymuje świadczenie wzajemne za udzielone finansowanie (np. torbę, grę karcianą, słuchawki). Ten model zasadniczo uznawany jest za sprzedaż lub przedsprzedaż.

Dynamicznie rozwijającym się obecnie modelem jest crowdfunding udziałowy, gdzie finansujący staje się wspólnikiem spółki, która zwykle ma zrealizować konkretne przedsięwzięcie biznesowe.

Natomiast crowdfunding odsetkowy (inaczej dłużny, czy też social lending) to mechanizm oparty na udzieleniu przez osobę fizyczną lub instytucję określonej kwoty środków pieniężnych do dyspozycji pożyczkobiorcy, zwykle na czas oznaczony w zamian za odsetki.

Dodatkowo, często dochodzi do przyjęcia modeli hybrydowych, gdzie np. model dotacyjny połączony jest z modelem sprzedażowym w jednej kampanii.

19-proc. CIT

Co do zasady (oraz zakładając, że otrzymana kwota nie może korzystać ze zwolnienia na mocy przepisów szczególnych) w przypadku gdy pomysłodawcą jest podmiot będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), finansowanie otrzymane w ramach crowdfundingu powinno stanowić darowiznę, którą należy zadeklarować i opodatkować 19-proc. CIT w momencie jej faktycznego otrzymania. Dlatego do momentu dysponowania tymi środkami obowiązek podatkowy nie powstaje.

Warta zaznaczenia jest ewentualna możliwość skorzystania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT ze zwolnienia z tego podatku przez podatników nawet tych, którzy nie mają statusu organizacji pożytku publicznego, ale których celem statutowym jest działalność:

- naukowa,

- naukowo-techniczna,

- oświatowa (w tym polegająca na kształceniu studentów),

- kulturalna,

- w zakresie kultury fizycznej i sportu,

- w zakresie ochrony środowiska,

- w zakresie wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę,

- w zakresie dobroczynności,

- w zakresie ochrony zdrowia i pomocy społecznej,

- rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów,

- w zakresie kultu religijnego – w części przeznaczonej na te cele.

Aby więc można było zastosować to zwolnienie, projekt, na który zbierane są fundusze, generalnie powinien wpisywać się w cele enumeratywnie określone przez ustawodawcę, natomiast pozyskane w ramach prowadzonej kampanii fundusze będą musiały zostać faktycznie wydatkowane na te cele.

Bez zwolnienia w PIT

Zwolnienie z podatku dochodowego nie dotyczy jednak pomysłodawców, którzy są podatnikami PIT, nawet jeśli zaproponowane projekty dotyczą wskazanych dziedzin oraz wpisują się w działalność statutową tych osób, a zebrane środki finansowe rzeczywiście zostaną przeznaczone i wydatkowane na te cele. Z kręgu zwolnienia eliminuje to zatem projektodawców będących osobami fizycznymi, nawet jeśli organizują kampanie crowdfundingowe służące realizacji wskazanych w ustawie zadań społeczno-użytecznych.

W przypadku osób fizycznych, skutki podatkowe pozyskiwania finansowania w ramach crowdfundingu uzależnione są od posiadania rezydencji podatkowej w Polsce oraz prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku zarejestrowanej i prowadzonej działalności gospodarczej, pomysłodawcy będą zobowiązani do rozpoznania otrzymanych środków finansowych jako przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT w ramach źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. z pozarolniczej działalność gospodarczej. Dochód (przychód) z tego źródła może zostać opodatkowany według zasad ogólnych (stawka liniowa 19 proc. lub skala 18 proc. i 32 proc.) lub z zastosowaniem ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Osoby fizyczne posiadające status tzw. rezydenta podatkowego w Polsce (tj. mające w Polsce centrum swoich interesów osobistych lub gospodarczych lub przebywające w Polsce co najmniej 183 dni w ciągu roku podatkowego), ale nieprowadzące działalności gospodarczej, finansowania otrzymanego w ramach crowdfundingu dotacyjnego mogą nie uwzględniać w kalkulacji PIT, korzystając z wyłączenia przedmiotowego. Niemniej jednak na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o PIT tego typu przychody będą podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn (PSD).

Tak jak spadki i darowizny

Darowizny otrzymane w ramach modelu dotacyjnego mogą podlegać PSD. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o PSD, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Polski lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Polski, tytułem m.in. darowizny.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 9 tej ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej (tzw. inni nabywcy, co do zasady spoza rodziny) i dopiero wpłaty powyżej tej kwoty powinny podlegać opodatkowaniu PSD.

Istotne jest, że gdy nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości otrzymanych rzeczy i praw majątkowych zalicza się kwotę łącznych wpłat od jednej osoby w ciągu pięciu lat poprzedzających rok ostatniej wpłaty. Innymi słowy, tylko wówczas, gdy kwota darowizn od jednej osoby przekroczy w ciągu pięciu lat kwotę 4902 zł, wystąpi opodatkowanie PSD danej darowizny. Poniżej tej kwoty darowizny będą wolne od tego podatku.

Tylko od czynności płatnych

Opodatkowane VAT są, co do zasady, tylko czynności odpłatne (z pewnymi wyjątkami, które nie mają tutaj zastosowania), natomiast świadczenia w ramach crowdfundingu dotacyjnego z definicji są nieodpłatne. Pozyskiwanie finansowania w ramach tego modelu (opartego na darowiznach) nie powinno więc powodować obowiązków w podatku od towarów i usług.

Zaliczka na poczet późniejszej dostawy

Zasadniczo, jeżeli finansowanie społecznościowe przyjmuje formę przedsprzedaży i docelowo sprzedaży, tj. ma prowadzić do przekazania konkretnego produktu, to otrzymywane przez pomysłodawców kwoty należy uznać za wynagrodzenie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Dla projektodawców będących osobami fizycznymi, podlegającymi opodatkowaniu PIT, środki finansowe uzyskiwane z crowdfundingu kwalifikowane są jako pochodzące ze źródła „działalność gospodarcza". Podobnie jest w przypadku pomysłodawcy będącego podatnikiem CIT, który przedmiotowe wynagrodzenie skumuluje z przychodami z innych źródeł i opodatkuje na zasadach ogólnych. Przychody projektodawców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą przy tym zostać pomniejszone o faktycznie poniesione wydatki związane z tymi przychodami (koszty uzyskania przychodów). Chyba najważniejsze pytanie, jakie należałoby sobie zadać w odniesieniu do momentu powstania tego przychodu, to czy mamy tu do czynienia z zaliczką, która co do zasady nie stanowi przychodu w momencie otrzymania. Należy jednak mieć na uwadze, że osoby przekazujące projektodawcom środki pieniężne i deklarujące chęć otrzymania wytworzonego w ramach kampanii produktu powinny mieć świadomość, że mogą go nie otrzymać np. jeśli kampania się nie powiedzie lub gdy ostateczny produkt będzie mieć nieco inne parametry od produktu zakładanego. Innymi słowy, sama wpłata nie jest gwarancją otrzymania produktu.

Czynnikiem, który może mieć tu kluczowe znaczenie, jest regulamin platformy internetowej obsługującej projekt, z którego zwykle wynika (również ze względów zabezpieczenia prawnego pomysłodawców i samej platformy), że produkty oferowane osobom wspierającym nie są przedmiotem sprzedaży, a przekazywane datki są co do zasady bezzwrotne. Prowadzący platformę może zastrzec, że wszystkie wpłaty są dobrowolne i wnoszone na ryzyko wpłacającego i nie dają żadnych gwarancji dotyczących realizacji projektu. W takiej sytuacji wpłaty środków pieniężnych od osób wspierających akcję crowdfundingową nie powinny stanowić zaliczki na poczet późniejszej dostawy towaru.

Wpłaty poza zakresem VAT

Przy założeniu, że projekt finansowania społecznościowego jest realizowany w Polsce, przez zarejestrowanego podatnika VAT, przekazywane finansującemu świadczenie zwrotne w postaci rzeczowej jest, co do zasady, klasyfikowane jako dostawa towarów na terytorium kraju, opodatkowana VAT (zwykle 23-proc. stawką) w Polsce.

Należy jednak pamiętać, że w tym modelu możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której po pierwsze otrzymana wpłata może w ogóle nie mieć bezpośredniego związku z przyszłą dostawą (osoba wspierająca nie wyraża bezwarunkowej chęci otrzymania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego od projektodawcy) oraz sytuacją, w której dostawa produktu nastąpi, jednak w momencie przekazania samej wpłaty nie istnieje gwarancja dla zrealizowania samej dostawy ani jej formy (proces produkcji może doprowadzić do wytworzenia produktu o odmiennych parametrach od zakładanego).

Z tytułu otrzymania środków pieniężnych, po stronie pomysłodawcy może więc nie wystąpić obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, gdyż środki pieniężne w chwili ich otrzymania nie stanowią zaliczki ani przedpłaty za dostawę konkretnego towaru. Innymi słowy, wpłaty powinny pozostać poza zakresem opodatkowania VAT na tym etapie. Obowiązek podatkowy (jak wskazano wcześniej) może natomiast powstać w momencie ewentualnej dostawy produktu wytworzonego w ramach kampanii, jeśli zostanie ona zakończona powodzeniem, tj. na kolejnym i zwykle finalnym jej etapie.

Jak naliczać daninę

Model ten, jak w każdym przypadku crowdfundingu, może przybierać różne scenariusze. Z jednej strony możliwe jest przystąpienie do projektu, w którym obejmiemy udziały w spółce poprzez odkupienie ich od obecnego wspólnika.

Odkupienie udziałów od wspólnika

Możliwe jest również przystąpienie do spółki, która ma realizować ściśle określony projekt poprzez wkład pieniężny bezpośrednio do spółki oraz objęcie nowo wyemitowanych udziałów.

Objęcie nowych udziałów

W pierwszym scenariuszu udziałowego finansowania społecznościowego podatek dochodowy obliczany jest zasadniczo od różnicy pomiędzy ceną sprzedaży udziałów a wydatkami poniesionymi na ich nabycie. Zobowiązanym do jego zapłaty jest pomysłodawca (tj. sprzedający udziały). W sytuacji, gdy udział zostanie sprzedany za taką samą kwotę, za którą został nabyty (zwykle cenę nominalną), nie powinien wystąpić dochód podlegający opodatkowaniu. Jeżeli projektodawca jest osobą prawną, to dochód opodatkowany jest CIT na zasadach ogólnych, tj. podlega kumulacji z przychodami z innych źródeł opodatkowanych wg stawki 19 proc.

Zwykle jednak projektodawca jest osobą fizyczną, u której tego typu przychody, zależnie od wyboru tego podatnika, podlegają zwykle opodatkowaniu PIT według tzw. zasad ogólnych (skala podatkowa) albo według liniowej stawki 19 proc. W przypadku fundatora konsekwencje podatkowe zostają zasadniczo odroczone do momentu wygenerowania zysków z inwestycji (np. w formie dywidendy) lub zbycia udziału w przyszłości.

W drugim scenariuszu, sam wkład nie generuje przychodu po stronie spółki, a dodatkowo wydatki na objęcie udziałów po stronie finansujących nie będą kosztem podatkowym w momencie objęcia udziałów. Pozostaje oczywiście kwestia rozliczenia się z pomysłodawcą, która może występować na zupełnie odrębnej płaszczyźnie, np. w postaci prawa do udziału w przyszłej dywidendzie, objęciu funkcji członka zarządu w spółce, etc.

Kiedy 1 proc., a kiedy 0,5 proc.

Umowa sprzedaży udziałów podlega efektywnemu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (PCC), niezależnie od tego, czy na podstawie przepisów ustawy o VAT zbycie udziałów stanowiłoby w konkretnym przypadku czynność opodatkowaną (ale zwolnioną), czy – tak jak w większości przypadków – nie mieściłoby się w ogóle w zakresie przedmiotowym tego podatku. Obowiązek podatkowy w PCC ciąży na kupującym udziały (tj. finansującym projekt). Stawka podatku w tym przypadku wynosi 1 proc. wartości udziałów.

W przypadku scenariusza polegającego na objęciu udziałów w kapitale zakładowym obowiązek podatkowy ciąży na spółce. Podatek należy opłacić w terminie 14 dni od powstania obowiązku podatkowego, tj. z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki. Stawka podatku wynosi 0,5 proc. podstawy opodatkowania i liczona jest od wartości kwoty, o którą został podwyższony kapitał zakładowy.

Jak pożyczka przez internet

W przypadku modelu odsetkowego będącego w istocie czystą formą pożyczki (z platformową internetową jako pośrednikiem) konsekwencje podatkowe powinny być analogiczne jak przy znanej dość powszechnie fiskusowi formy social lendingu. W tym miejscu trzeba mieć na uwadze to, że pożyczki społecznościowe, udzielane przez osoby fizyczne zarejestrowane w serwisie internetowym, zostały uznane przez NSA za działalność gospodarczą, co było również przedmiotem nieskutecznej skargi konstytucyjnej. Innymi słowy, istnieje duże ryzyko, że działalność osoby fizycznej polegająca na udzielaniu pożyczek przez internet będzie potraktowana przez fiskusa jako działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o PIT. W praktyce, otrzymywane przychody odsetkowe z tego typu pożyczek powinny być zatem rozliczane w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej. Podobnie jest w przypadku pożyczkodawcy będącego podatnikiem CIT, który wynagrodzenie w postaci odsetek skumuluje z przychodami z innych źródeł i opodatkuje na zasadach ogólnych. Po stronie pomysłodawcy, jako podmiotu otrzymującego pożyczkę, konsekwencje podatkowe będą generowane wyłącznie przez wypłacone odsetki (które powinny stanowić koszty podatkowego prowadzonego projektu). Otrzymanie kwoty głównej pożyczki, która jest zasadniczo zwrotna, jest neutralne podatkowo.

Analizując konsekwencje podatkowe finansowania społecznościowego, należy również zastanowić się czy podmiot prowadzący portal internetowy, za pośrednictwem którego są zawierane i wykonywane umowy pożyczki, przekazuje wypłaty jako pośrednik zobowiązany do zapłaty odsetek, czy jedynie wykonuje ciążące na nim obowiązki wynikające z ogólnych warunków funkcjonowania portalu i pełnomocnictw pożyczkodawców. Co do zasady płatnikiem PIT jest podmiot, który faktycznie realizuje ciążące na nim zobowiązanie, a nie podmiot pośredniczący, który tylko fizycznie przekazuje należność podmiotowi uprawnionemu lub tylko organizuje platformę internetową. W rezultacie należy stwierdzić, że na pośredniku jako podmiocie dokonującym wypłat pożyczkodawcom przekazanych przez pożyczkobiorców należności, w tym odsetek, nie ciążą obowiązki płatnika. Podmiot zarządzający tego typu portalem nie jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego oraz złożenia właściwych informacji i deklaracji do urzędu skarbowego. Brak tego obowiązku odnosi się również do wszelkich pozostałych modeli crowdfundingu.

PCC czy VAT

Organy podatkowe często prezentują stanowisko, zgodnie z którym jednorazowe udzielenie pożyczki pozostaje całkowicie poza przepisami ustawy o VAT, co w konsekwencji prowadzi do każdorazowego opodatkowania PCC takiej transakcji (takie rozumowanie de facto stoi w sprzeczności z klasyfikacją social lendingu na gruncie podatków dochodowych). W tym kontekście należy pamiętać, że aby dana czynność podlegała przepisom o VAT, musi być wykonana przez podatnika tego podatku. Wówczas pożyczki takie podlegają ustawie o VAT, ale zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT są z tego podatku zwolnione. Tym samym, pożyczki udzielone na tego typu platformach przez podatników VAT nie powinny podlegać PCC, gdyż zgodnie z regulacjami ustawy o PCC (art. 2) umowy pożyczki podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, chyba że któraś ze stron z tytułu tej transakcji jest opodatkowana VAT lub jest z tego podatku zwolniona – w takiej sytuacji istnieje możliwość skorzystania z wyłączenia z PCC. Innymi słowy, nawet jednorazowa pożyczka udzielona przez czynnego podatnika VAT powinna podlegać zwolnieniu z VAT jako usługa finansowa i tym samym nie podlegać opodatkowaniu PCC.

Bez względu na to, model odsetkowy zwykle polega na nieprofesjonalnym przekazaniu przez finansującego (osobę fizyczną niebędącą zarejestrowanym podatnikiem VAT) określonej kwoty środków pieniężnych do dyspozycji pożyczkobiorcy (osoby fizycznej, również niebędącej podatnikiem VAT), na zwykle nieokreślony cel, oznaczony czas oraz w zamian za odsetki. W takiej konfiguracji podmiotów biorących udział w transakcji, pożyczka będzie opodatkowana PCC bez możliwości skorzystania z wyłączenia. Stawka podatku wyniesie 2 proc., a obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę.

Można połączyć kilka modeli

Przy planowaniu wyprodukowania jakiegoś nowatorskiego przedmiotu, nic nie stoi na przeszkodzie, aby projekt obejmował zarówno finansowanie długiem, jak i datki od fundatorów i przyszłą sprzedaż wytworzonego towaru.

Model hybrydowy będący zwykle połączeniem modelu dotacyjnego oraz sprzedażowego będzie prowadzić do faktycznego obowiązku podziału i odrębnego rozliczenia podatkowego poszczególnych strumieni otrzymanego finansowania. W przypadku rozpoczęcia projektu polegającego na planowanym wyprodukowaniu jakiegoś przedmiotu, można tak zaplanować projekt, aby obejmował finansowanie długiem, wpłaty od zaineresowanych fundatorów, jak również przyszłą sprzedaż wytworzonego przedmiotu ze wszystkimi wskazanymi konsekwencjami podatkowymi dla poszczególnych strumieni przychodowych.

Przykład

Pan Janusz postanowił wprowadzić w życie swój pomysł polegający na wyprodukowania nowatorskiego przedmiotu. Ze względu na brak środków finansowych postanowił skorzystać z finansowania społecznościowego. Po przygotowaniu kompleksowej prezentacji planowanego produktu dla potencjalnych fundatorów, pan Janusz przyjął model hybrydowy finansowania całego przedsięwzięcia, obejmujący:

- finansowanie długiem w zamian za odsetki,

- darowizny od zaineresowanych fundatorów chcących wyłącznie wesprzeć pomysł pana Janusza,

- wpłaty na przyszłe nabycie wytworzonego przedmiotu bez gwarancji ich finalnego dostarczenia do fundatorów ze względu na teoretyczne fiasko całego przedsięwzięcia.

Pan Janusz, zakładając że rezultat całego przedsięwzięcia będzie pozytywny, postanowił zarejestrować pozarolniczą działalność gospodarczą. Po uruchomieniu własnej platformy internetowej z oferowanym produktem oraz ogłoszeniu w mediach społecznościowych całego przedsięwzięcia, pojawiło się wielu chętnych do wsparcia finansowego jego projektu.

W przypadku zainteresowanych finasowaniem całego przedsięwzięcia pożyczką, pan Janusz zaproponował określoną wysokość odsetek. W takiej sytuacji wypłacone po określonym czasie odsetki będą kosztem podatkowym prowadzonej przez niego działalności. Otrzymana kwota główna, jako wartość zwrotna nie będzie stanowić przychodu podatkowego dla pana Janusza.

W przypadku otrzymywanych darowizn w postaci datków od fundatorów nieoczekujących w zamian żadnego świadczenia zwrotnego ani produktu, ale pragnących wyłącznie wesprzeć tę inicjatywę pan Janusz jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przypadku wpłat na przyszłe nabycie wytworzonego przedmiotu, pan Janusz zastrzegł, że wszystkie wpłaty są dobrowolne, są wnoszone na ryzyko wpłacającego i nie dają żadnych gwarancji dotyczących realizacji projektu oraz finalnego dostarczenia produktu. W takiej sytuacji wpłaty środków pieniężnych od osób wspierających akcję crowdfundingową nie stanowią zaliczki na poczet późniejszej dostawy towaru przez pana Janusza i na moment ich otrzymania nie będą stanowić jego przychodu podatkowego. W sytuacji rozpoczęcia produkcji oraz dokonania dostawy pan Janusz będzie zobowiązany do rozpoznania tych wpływów, jako związanych z ich dostawą. Dodatkowo będzie miał prawo do uwzględnienia kosztów podatkowych powstałych w trakcie ich wytworzenia. Natomiast, w przypadku gdyby finalnie okazało się, że produkt nie ma szans na realizację i pan Janusz obiektywnie stwierdzi, że do dostawy nie dojdzie, otrzymane kwoty pieniężne będą stanowić jego przychód podatkowy.

Autor jest doradcą podatkowym, menedżerem w dziale doradztwa podatkowego TPA Horwath

podstawa prawna: ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2014 r. poz. 851 ze zm.)

podstawa prawna: ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2012 r. poz. 361 ze zm.)

podstawa prawna: ustawa z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 205 ze zm.)

podstawa prawna: Ustawa z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 223)

podstawa prawna: ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.)