Skutki wyroku uznającego klauzulę za niedozwoloną

Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów z 20 listopada 2015 r., III CZP 17/15.

Pierwszy prezes Sądu Najwyższego przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia następujące zagadnienie prawne „Czy wpis uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 47945§ 2 k.p.c., powoduje, że przewidziana w art. 47943. k.p.c. rozszerzona skuteczność prawomocnego wyroku będącego podstawą tego wpisu stoi na przeszkodzie postępowaniu w przedmiocie kontroli postanowienia tej samej treści, zawartego w innym wzorcu umowy, stosowanym przez przedsiębiorcę, przeciwko któremu został wydany ten wyrok, bądź przez innego przedsiębiorcę?". W uzasadnieniu wniosku zostało wskazane, że w orzecznictwie sądów ujawniły się rozbieżności dotyczące podmiotowych i przedmiotowych granic przewidzianej w art. 47943 k.p.c. rozszerzonej prawomocności materialnej wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone. W aspekcie podmiotowym rozbieżności dotyczyły tego, czy prawomocność ta działa przeciwko wszystkim przedsiębiorcom stosującym takie postanowienie w swoich wzorcach, czy też tylko przeciwko temu przedsiębiorcy, przeciwko któremu zapadł wyrok. W aspekcie przedmiotowym rozbieżności dotyczyły tego, czy skutki prawomocności materialnej obejmują tylko klauzulę zawartą w konkretnym wzorcu poddaną ocenie w postępowaniu, czy też rozciągają się także na zawarte w innych wzorcach postanowienia tej samej treści (względnie nawet postanowienia podobne). Sąd Najwyższy podjął uchwałę o treści przytoczonej na wstępie.