O wyśrubowanych obowiązkach ewidencyjnych przekonała się np. Białorusinka planująca założenie w Polsce niewielkiej firmy. Chciała prowadzić detaliczną sprzedaż kwiatów i roślin. Przyszła właścicielka kwiaciarni od 2003 r. jest żoną Polaka, ?w 2006 r. otrzymała zezwolenie na osiedlenie się w Polsce na stałe, posiada Kartę Polaka i jest w Polsce zameldowana na pobyt stały.
Zgodnie z art. 24a ustawy o PIT przedsiębiorcy muszą prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe w sposób zapewniający prawidłowe ustalenie danych niezbędnych do celów podatkowych. Przedsiębiorcy, którzy nie muszą prowadzić ksiąg podatkowych, prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów. Firma, którą zamierzała założyć Białorusinka, zasadniczo mogłaby poprzestać na rachunkowości uproszczonej, tj. pkpir.
Tak samo, ?ale nie identycznie
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, a dokładniej jej art. 13, stwierdza, że takie osoby (m.in. posiadacze Karty Polaka) mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Kobieta uznała, że skoro może prowadzić firmę na takich samych zasadach jak obywatele polscy, to może też jak oni prowadzić pkpir.
Wnioskodawczyni, będąca obywatelem Republiki Białorusi, ma pełne prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na zasadach takich samych jak obywatele polscy – potwierdziła Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 25 kwiet-?nia 2014 r. (ITPB1/415-108/?14/MW).
Równość rozumiana ?w specyficzny sposób
– Nie oznacza to, że nie stosuje się do niej art. 2 ust. 1 ?pkt 6 ustawy o rachunkowości – zaznaczył organ. Zgodnie ?z tym przepisem osoby zagraniczne w rozumieniu ustawy ?o swobodzie działalności gospodarczej są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z ustawą ?o swobodzie działalności gospodarczej osobą zagraniczną jest m.in. osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego.
„Nie można wywieść, że osoba zagraniczna niebędąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma być we wszystkich aspektach traktowana tak jak obywatele polscy. Obowiązek stosowania przepisów ustawy o rachunkowości do osób zagranicznych w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wynika wprost z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości. Na stosowanie tego przepisu nie ma zaś wpływu art. 13 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej" – stwierdziła izba, ostatecznie odpowiadając, że bez względu na wysokość przychodów konieczne będzie prowadzenie ksiąg rachunkowych.
Stanowisko to nie jest odosobnione. 13 stycznia 2014 r. taki sam pogląd wyraziła Izba Skarbowa w Katowicach. (IBPBI/1/415-1061/13/SK). Ta sprawa dotyczyła Ukraińca, który miał kartę pobytu i miejsce zameldowania w Polsce. Jeszcze wcześniej Izba Skarbowa z Bydgoszczy w identyczny sposób odpowiedziała Białorusinowi z Kartą Polaka (interpretacja z 11 lutego 2013 r., ITPB1/415-29/13/DP).
Podatnik z UE ?jak z Polski
Identycznie jak polscy obywatel są natomiast traktowani obywatele krajów należących do Unii Europejskiej.
Wynika to z postanowień traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zakazującego dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Zasada pierwszeństwa prawa unijnego nad krajowym sprawia, że nie można wymagać od obcokrajowca – obywatela państwa UE stosowania przepisów ustawy o rachunkowości w sytuacji, w której nie obowiązywałyby one obywatela polskiego. Fiskus potwierdził to we wszystkich przywołanych powyżej interpretacjach.
Osoby fizyczne z krajów UE, spółki cywilne i jawne takich osób oraz spółki partnerskie, w których obcokrajowcy z UE są wspólnikami muszą więc prowadzić księgi rachunkowe wtedy, gdy przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.
