Osoby bezrobotne, które zdecydowały się na rozpoczęcie działalności gospodarczej, nierzadko swój pierwszy krok w obszarze wolnego rynku realizują przy wykorzystaniu dotacji otrzymanej na zasadach określonych w ustawie ?z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jej przepisy umożliwiają przyznanie bezrobotnemu jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej. Trzeba się zatem zastanowić, jakie są skutki podatkowe otrzymania takiego dofinansowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ?pkt 121 ustawy o PIT wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, ?o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Oznacza to, że jednorazowa pomoc przyznana bezrobotnemu na podstawie tego przepisu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy korzysta ze zwolnienia z PIT. Do rozstrzygnięcia jest jeszcze kwestia skutków podatkowych nabycia towarów bądź usług za środki ?z otrzymanego dofinansowania. Chodzi o rozstrzygnięcie, czy wydatki poniesione przez nowego przedsiębiorcę, które zostały sfinansowane omawianą pomocą finansową, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 23 tej ustawy jako wydatki nieuznawane za koszty podatkowe. Artykuł 23 ust. 1 pkt 56 wśród wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe wymienia wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane ?z dochodów (przychodów), ?o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. Przepis ten nie wymienia jednak art. 21 ust. 1 pkt 121, co oznacza, że omawiane wyłączenie nie dotyczy wydatków sfinansowanych jednorazową pomocą przyznaną bezrobotnemu na rozpoczęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Inaczej jest jednak w przypadku wydatków poniesionych na nabycie składników majątku uznawanych za środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku uznawanych za środki trwałe bądź wartości niematerialne ?i prawne. Kosztami tymi są natomiast odpisy z tytułu zużycia tych środków lub wartości (odpisy amortyzacyjne) dokonywane według wyznaczonych przepisami zasad ?(art. 22 ust. 8 ustawy o PIT). Przy czym zgodnie z art. 23 ?ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych ?i prawnych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconych podatnikowi ?w jakiejkolwiek formie.

A zatem, w przypadku nabycia ze środków pochodzących z dofinansowania składnika majątku kwalifikowanego jako środek trwały (wartość niematerialna i prawna) podatnik nie będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych odpisu amortyzacyjnego, który odpowiada wydatkom refundowanym podatnikowi tą dotacją. Pogląd ten potwierdzają organy podatkowe, m.in. Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 23 maja 2014 r. (IPTPB1/ 415-109/14-4/AG).

Autor jest doradcą podatkowym