Nie.
Nakaz zapłaty może być wydany przez Państwową Inspekcję Pracy wyłącznie w przypadku, gdy dotyczy on należności niespornych i wymagalnych już w momencie przeprowadzenia kontroli. Zgodnie bowiem z art. 11 pkt 7 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (dalej: u.p.i.p.) w razie stwierdzenia naruszenia przepisów prawa pracy lub przepisów dotyczących legalności zatrudnienia właściwe organy PIP są uprawnione do nakazania pracodawcy wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi. Nakazy w tych sprawach podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Inspektor pracy może więc zobowiązać pracodawcę do wypłaty wynagrodzenia za pracę, gdy należność ta jest wyliczona, jej wysokość i podstawa są bezsporne, a ponadto nie budzi jakiejkolwiek wątpliwości fakt jej niewypłacenia.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 stycznia 2010 r. (sygn. akt ?I OSK 791/09), pojęcie „należne wynagrodzenie" ma charakter obiektywny i jest niezależne od przekonania samego inspektora pracy. Przykładowo o należnym wynagrodzeniu można mówić, gdy nie ma sporu między pracownikiem i pracodawcą (pensja jest obliczona i zatwierdzona przez pracodawcę), lub gdy jej wymagalność stwierdzona jest prawomocnym wyrokiem sądu.
Nie można mówić o „należnym wynagrodzeniu", jeżeli takiej oceny nie podziela pracodawca oraz gdy wykładnia przepisów prawa pracy mających zastosowanie przy dokonywaniu takiej oceny i kwalifikacji skutków prawnych określonych czynności prawnych, może być różna. Dopóki więc nie można w sposób niewątpliwy stwierdzić, że wynagrodzenie przysługuje konkretnemu pracownikowi i nie zostało mu wypłacone, dopóty inspektor pracy nie może skorzystać z uprawnień przewidzianych w art.11 pkt 7 u.p.i.p.
Gdy istnieje spór między pracownikiem a pracodawcą co do wysokości, okresu czy tytułu wypłaty, wydanie nakazu płatniczego nie jest uzasadnione. Podobnie nie można uznać, że sytuacja ma charakter niesporny, gdy z przebiegu postępowania wynika, że pracodawca neguje w ogóle zasadność danego roszczenia lub kwestionuje fakt niezaspokojenia takiego roszczenia.
W sytuacji opisanej przez czytelniczkę sporna jest też kwestia, czy roszczenia pracowników z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych rzeczywiście zostały zaspokojone. Twierdzi ona, że wypłata premii zadaniowej w pełni rekompensuje pracownikom wynagrodzenie z tytułu pracy w nadgodzinach. Inspektor pracy jednak odmiennie ocenił tę okoliczność. Do rozstrzygnięcia tej kwestii właściwy jest jednak tylko sąd pracy, do którego pracownicy firmy mogą wystąpić ze stosownymi roszczeniami.
Powyższe stanowisko powszechnie reprezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. I tak np. NSA w wyroku z 13 lipca 2006 r (sygn. akt: I OSK 1400/05) wyraził pogląd, że istota nakazu wypłaty wynagrodzenia sprowadza się jedynie do skłonienia pracodawcy, aby ten wypełnił ciążący na nim obowiązek względem pracownika, wówczas gdy jest on wymagalny. W przypadku wystąpienia sporu ?o roszczenie ze stosunku pracy inspektor nie może nałożyć obowiązku wypłaty należnego pracownikowi wynagrodzenia (por. też wyrok: NSA z 25 października ?2008 r., sygn. akt. I OSK 1528/07 oraz WSA w Gliwicach z 16 lutego 2009 r., sygn. akt: ?IV SA/Gl 435/08).
Podstawa prawna: art. 11 pkt 7 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 404 ze zm.)
