Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 16 lutego 2012 r. (sprawa Pak-Holdco, sygn. C-372/10) nie rozwiał wątpliwości, czy zasadne było opodatkowanie w Polsce podatkiem od czynności cywilnoprawnych (PCC), od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2008 r., zmiany umowy spółki kapitałowej w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego wkładem w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.
W sprawie spółka Pak-Holdco powoływała się na art. 7 ust. 1 lit. bb dyrektywy Rady (nr 69/335/EWG) dodany dyrektywą 73/79. Przepis ten miał charakter fakultatywny. Tymczasem w sprawach aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części formalną podstawą prawną żądania nadpłaty jest art. 7 ust. 1 lit. b dyrektywy sprzed nowelizacji, który miał charakter obligatoryjny, bez względu na regulacje państw członkowskich.
Nieuwzględnienie tej różnicy może prowadzić do błędnego odczytania wyroku w sprawie Pak-Holdco, czego przykładem są orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z ostatnich kilku miesięcy. Mimo że są rozbieżności w orzecznictwie w kwestii zwolnienia z PCC podwyższenia kapitału zakładowego aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a podatnicy składali przy okazji rozpatrywania ich spraw wnioski o skierowanie pytania prejudycjalnego do Trybunału Sprawiedliwości UE, NSA nie zwrócił się do niego o wyjaśnienie. Tymczasem zobowiązuje go do tego art. 267 zd. 3 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Zaniechanie tego obowiązku może zostać uznane za naruszenie art. 267 traktatu o funkcjonowaniu UE, a więc i zasady nadrzędności prawa wspólnotowego nad prawem krajowym, do której przestrzegania zobowiązane są sądy krajowe. To z kolei stanowi podstawę do złożenia skargi do Komisji Wspólnot Europejskich. —oprac. olat
Autor jest doradcą podatkowym, partnerem w KPMG
